Της Ιωάννας Δημητριάδου*
Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια είδα να συμβαίνουν πράγματα, πρωτόγνωρα για εμένα. Είδα τον λαό μου να διχάζεται, να λαϊκίζει, κάποιες φορές να εύχεται «να καεί και η κατσίκα του γείτονα». Είδα τον λαό μου να πνίγεται, να καίγεται, να χάνει περιουσίες και να περιμένει τα αυτονόητα, χωρίς εκείνα να έρχονται. Είδα τον λαό μου να αναζητά επαγγελματικές ευκαιρίες σε άλλες χώρες, γιατί κάποιοι, στη δική μου χώρα, αποφάσισαν να του κλείσουν τις πόρτες. Έκανε το λάθος να αριστεύσει και αυτό για τη χώρα μου είναι ρετσινιά.
Είδα τον λαό μου να χτυπά πόρτες και να περιμένει κάποιος υπεύθυνος να του ανοίξει, ώστε να του δώσει αυτά που του υποσχέθηκε. Είδα τον λαό μου στον δρόμο να απαιτεί το νόμιμο δικαίωμά του στις αποφάσεις σοβαρών εθνικών ζητημάτων. Κάποιοι, όμως, έκλεισαν τα αυτιά τους, καθώς πίστεψαν πως αυτός ο λαός είναι ακροδεξιός και αυταρχικός, επικίνδυνος για τη χώρα μου. Είδα τον λαό μου να φοβάται, καθώς η ασφάλεια αμφισβητήθηκε, η παιδεία έπαψε να θεωρείται προσόν και η υγεία δικαίωμα του κάθε πολίτη. Είδα τον λαό μου να ελπίζει για ένα καλύτερο μέλλον και να απογοητεύεται.
Αυτή η ελπίδα αποτυπώθηκε στο αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών. Με δημοκρατικό τρόπο, ο λαός μου ψήφισε αυτό που πιστεύει πως θα αλλάξει τη χώρα μου, προς το καλύτερο και όχι για να τιμωρήσει κάποιους. Ο λαός μου δεν είναι τιμωρός.
Φτάνει, όμως, μόνο αυτό; Όχι, αν πρώτα δεν αλλάξουμε τη νοοτροπία μας. Και σε αυτό κανένας Πρωθυπουργός, κανένα κόμμα που είναι στην εξουσία, δεν μπορεί να μας βοηθήσει. Είναι, αποκλειστικά δική μας ευθύνη. Εμείς οι ίδιοι πρέπει να μάθουμε, πρωτίστως, να σεβόμαστε τους συνανθρώπους μας. Να ακολουθούμε και να σεβόμαστε τους κανονισμούς, όπου και αν βρισκόμαστε, καθώς χωρίς αυτούς θα βουλιάξουμε.
Να εκπαιδευόμαστε, για να αποφύγουμε τη μετριότητα. Να διεκδικούμε αυτά που μας ανήκουν, πάντα με νόμιμο τρόπο. Να μάθουμε να ακούμε, ακόμα και αν δε συμφωνούμε. Να υπολογίζουμε τον συνάνθρωπό μας, ακόμα και αν δεν τον γνωρίζουμε. Να φερόμαστε, όπως θα θέλαμε να μας φερθούν. Να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και να ζητάμε συγνώμη. Να μη μένουμε μόνο στα λόγια, αλλά στις πράξεις.
Δε φτάνει, λοιπόν, μόνο να αλλάξει μια κυβέρνηση, για να αλλάξει η κατάσταση στη χώρα. Πρέπει να αλλάξουμε, εμείς οι ίδιοι. Έχουμε όλα τα προσόντα να το κάνουμε, ώστε μην επιτρέψουμε ποτέ και σε κανέναν να παίξει την Ελλάδα στα ζάρια, να παρουσιάζει την Ελλάδα ως τον πιο αδύναμο κρίκο της Ευρώπης, να τον πείθει να κυνηγάει τη μετριότητα και να αποφασίζει για εμάς, χωρίς εμάς.
*Ιωάννα Δημητριάδου, Ειδική Παιδαγωγός, Συγγραφέας, Αρθρογράφος
