Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Η εξαγγελία του Πρωθυπουργού ότι οι Υπουργοί θα αξιολογούνται κάθε έξι μήνες ήταν από τις εξαγγελίες που είχαμε «βάλει στο ραντάρ» για να παρακολουθούμε αν και πώς θα υλοποιηθούν. Κι ενώ μέχρι τώρα η κυβέρνηση έχει υπάρξει μάλλον συνεπής προς τις δεσμεύσεις της, αισθανθήκαμε μια ευχάριστη έκπληξη όταν ακούσαμε προχθές τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να ενημερώνει τους πολιτικούς συντάκτες ότι η διαδικασία της αξιολόγησης των Υπουργών ξεκινά αυτές τις μέρες.
Η πρωτοβουλία αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική γιατί ξεπερνά κατά πολύ τη συμμόρφωση του πρωθυπουργού προς μια κεντρική, για τη Νέα Δημοκρατία, πολιτική και φιλοσοφική στάση. Γιατί ενώ δεν έχουμε δει από τους υπουργούς σοβαρά «παρατράγουδα», κάποιοι πότε-πότε «γλιστράνε» και τοποθετούνται δημοσίως για θέματα του χαρτοφυλακίου τους αυθαίρετα, ωσάν να χαράζουν οι ίδιοι την πολιτική, παρερμηνεύοντας έτσι την εντολή που έχει λάβει η Νέα Δημοκρατία από τον λαό: να εργαστεί σκληρά και συλλογικά και να είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων.
Μάλιστα, όσα είπε στη συνέντευξή του στην «Καθημερινή» ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Άκης Σκέρτσος για τον τρόπο που θα εξελιχθεί το πρόγραμμα «ΜΑΖΙ» που παρακολουθεί την εξέλιξη του κυβερνητικού έργου, ότι δηλαδή οι πολίτες θα έχουν πρόσβαση στο σύστημα, από το κινητό τους τηλέφωνο για να παρακολουθούν και οι ίδιοι πως εργάζεται η κυβέρνηση, μας φαίνονται εξωπραγματικά και ανυπομονούμε να τα δούμε για να επανέλθουμε με άλλο άρθρο.
Παράλληλα προς αυτές τις ουσιαστικές τομές όμως παρατηρήσαμε και κάτι άλλο που μας εντυπωσίασε μάλλον αρνητικά. Είναι πιθανόν, μέχρι την ώρα που θα δημοσιευθεί το άρθρο αυτό ο πρωθυπουργός να έχει ανακοινώσει το όνομα που θα προτείνει για τη θέση του προέδρου της Δημοκρατίας. Το ευχόμαστε γιατί το δικό μας σχόλιο υπερβαίνει την επικαιρότητα και έχει να κάνει με το χειρισμό του ζητήματος.
Όλοι, σχετικοί ή άσχετοι, πήραμε θέση για το ποιος θα μπορούσε να είναι ο καταλληλότερος για το αξίωμα πλην των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας που θα κληθούν να τον ψηφίσουν. Η Κοινοβουλευτική Ομάδα δεν συγκλήθηκε για να συζητήσει το θέμα, όπως θα περίμενε κανείς, γιατί αυτό είναι το δημοκρατικό αλλά και το συμβατό προς την πολιτική ταυτότητα του πρωθυπουργού. Μπορεί κανείς να πει πολλά για τον Κυριάκο Μητσοτάκη εκτός του ότι είναι αυταρχικός. Τότε λοιπόν, γιατί άφησε να δημιουργηθεί η εικόνα «άρχοντα-βασιλέα» που διαβουλεύεται μόνο με τον...εαυτό του για κάτι τόσο σημαντικό;
Πιστεύουμε ότι δεν έχει να κάνει καθόλου με τον ίδιο τον πρωθυπουργό. «Ψυχανεμιζόμαστε» δε ότι αυτή ήταν και η δική του επιθυμία. Απλώς, στο κόμμα δεν υπάρχει κανένας να νοιαστεί να προετοιμάσει μια τέτοια «θεσμική διαβούλευση» αφού κάτι τέτοιο θα απαιτούσε καλή προετοιμασία και οργάνωση και ένα σχετικό κύρος του προσώπου που θα έφερε σε πέρας τη διαδικασία και φυσικά το τελευταίο που λείπει στον Μητσοτάκη είναι να ασχοληθεί ο ίδιος και με αυτό.
Βλέπουμε λοιπόν ότι δεν αρκούν τα θεσμικά εργαλεία για να αλλάξει η Ελλάδα με τον τρόπο που το επιθυμούμε οι περισσότεροι. Χρειάζονται και άνθρωποι που θα εργαστούν σκληρά και κυρίως θα νοιαστούν «για την ομάδα» και πάνω απ’όλα για το λαό. Οι θεσμοί είναι εργαλεία που για να λειτουργήσουν επ’ ωφελεία του συνόλου χρειάζονται χέρια με φιλοδοξίες και σθένος.
