Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Η νομιμοποίηση της πολιτικής απάτης στο όνομα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, είναι ένα από τα δείγματα αδυναμίας του πολιτεύματος. Γιατί κανείς δεν μπορεί να απαξιώσει τον πρωθυπουργό μιας χώρας που τον εμπιστεύτηκαν οι πολίτες της, τρεις φορές σε έναν χρόνο.
Γι αυτόν το λόγο, ο Αλέξης Τσίπρας, όταν βρίσκεται εν μέσω Ευρωπαίων πολιτικών απολαμβάνει τον ανοχή τους. Είναι σίγουρο ότι κάποιοι από αυτούς θυμούνται πολύ καλά τι τράβηξαν το πρώτο εξάμηνο του 2015 αλλά τώρα πια βλέπουν μπροστά τους έναν απρόθυμο αλλά τουλάχιστον, όχι επικίνδυνο Έλληνα ηγέτη. Εκτός από αυτούς, υπάρχουν βέβαια και οι άλλοι που αισθάνονται ενθουσιασμένοι για την «γενναιότητά» του να αφήσει πίσω του τον παλιό «αντάρτη» και να λογικευτεί μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Την προηγούμενη Τρίτη στο Στρασβούργο, ο Έλληνας πρωθυπουργός εκφώνησε μια ομιλία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για το ευρωπαϊκό του... όραμα. Και στη συνέχεια, παραχώρησε μία συνέντευξη στο ελληνικό τμήμα του Euronews. Έτυχε να βρίσκομαι εκεί και παρακολούθησα με ενδιαφέρον τις απαντήσεις του.
Τα μηνύματα των απαισιόδοξων οικονομολόγων από το εξωτερικό πληθαίνουν αλλά ο Αλέξης Τσίπρας επιμένει ότι με το «μαξιλάρι» ρευστότητας των 30 δισ. ευρώ, η Ελλάδα μπορεί να μείνει εκτός των αγορών έως το 2020!
Αυξάνονται επίσης οι φωνές που επισημαίνουν ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στον δανεισμό τραπεζών και επιχειρήσεων, καθώς και ότι θα πλήξει την πραγματική οικονομία της χώρας, ο πρωθυπουργός εμφανίζεται καθησυχαστικός προς το εσωτερικό.
Και τι δήλωσε για αυτό ο ταλαντούχος κ, Τσίπρας; Ότι «αυτό που έχει δημιουργήσει ασφάλεια στις αγορές, ασφάλεια στους επενδυτές, συν το γεγονός ότι φτιάξαμε και αυτό το "μαξιλάρι" ρευστότητας των 30 περίπου δισ. ευρώ, που μας δίνει τη δυνατότητα να επιλέξουμε εμείς μέχρι και το 2020 πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να πάρουμε ζεστό χρήμα από τις αγορές με χαμηλά επιτόκια»!
Από τα παραπάνω, καταλαβαίνει κανείς ότι ο πρωθυπουργός συνεχίζει να αντιμετωπίζει τις αγορές, τους επενδυτές, τις άλλες κυβερνήσεις, το περιβάλλον και την ίδια την πραγματικότητα ως εχθρούς. Και προσπαθώντας να ξεδιπλώσει το νέο του αφήγημα, κραδαίνει στις αγορές το "μαξιλάρι" που του εξασφάλισαν οι πρώην "τοκογλύφοι" για να μην συνεχίσει με τα μνημόνια.
Δεν θέλει βέβαια, να συνειδητοποιήσει πως η ανάπτυξη και η αύξηση των θέσεων εργασίας δεν εξαρτώνται από την «άμυνα» της κυβέρνησης στις αγορές αλλά από την συνεργασία μαζί τους.
Επιμένει να αντιλαμβάνεται τον κόσμο σαν ένα πεδίο συνεχούς αντιπαλότητας όπου οι επενδυτές δεν επιθυμούν να ξοδέψουν τα χρήματά τους για να χρηματοδοτήσουν το πελατειακό σύστημα του ΣΥΡΙΖΑ. Που δεν εννοούν να χαρίσουν το χρήμα τους στην ελληνική κυβέρνηση για να μην περικόψει τις συντάξεις και να διορίσει τους φίλους του στο Δημόσιο.
Είναι φανερό ότι δεν πρόκειται να αφήσει ούτε πούπουλο από το μαξιλάρι που του εμπιστεύτηκαν για να μπορέσει να ανακάμψει. Μ΄αυτό θα αμυνθεί στην αδιαφορία των αγορών οι οποίες δεν αποκλείεται στο μέλλον, να αρχίσουν να τον πυροβολούν.
Δεν άλλαξε ούτε στο ελάχιστο. Προσαρμόστηκε μόνο για να κρατήσει την εξουσία. Ούτε οι επενδύσεις τον ενδιαφέρουν ούτε η ανάπτυξη. Μόνο να εξασφαλίσει την «προστασία» αυτών που κάποτε έβριζε για να γίνει «ήρωας».
Είναι έτοιμος να εξαφανίσει το μαξιλάρι για να πετύχει τους δικούς του σκοπούς. Αν θα το καταφέρει είναι και πάλι υπόθεση της ανεκτικότητας των δανειστών μας...
