Είναι γεγονός, ότι η Δύση πιάστηκε στα πράσα. Είχε αγνοήσει για καιρό, όχι μόνο την οικονομική θωράκιση που προετοίμαζε εδώ και πέντε χρόνια το Κρεμλίνο και είχε υποτιμήσει τη βαρύτητα της ανάπτυξης των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων πέριξ των συνόρων της Ουκρανίας, που δεν συντελέστηκε μέσα σε ένα βράδυ, αλλά σε χρονικό διάστημα αρκετών μηνών.
Είναι επίσης γεγονός ότι τα αυταρχικά καθεστώτα τύπου Πούτιν, που ουσιαστικά εκφράζουν τη «αρχή του ενός ανδρός», έχουν ένα ισχυρό συγκριτικό πλεονέκτημα απέναντι στις δημοκρατίες. Λαμβάνουν ταχύτατες αποφάσεις, που δεν είναι αποτέλεσμα ζυμώσεων, συζητήσεων, ενστάσεων, συμβιβασμών, αλλά διαταγών και μόνο. Και το κυριότερο είναι, ότι δεν εκφράζονται αντίθετες απόψεις, ούτε υπόκεινται οι αποφάσεις σε κριτική, σε απολογισμό ή λογοδοσία. Και αυτό ισχύει, διότι στις ρωσικές φυλακές φιλοξενούνται όλοι όσοι τόλμησαν να σηκώσουν το ανάστημα τους στο καθεστώς του Κρεμλίνου.
Είναι επίσης γεγονός, ότι το δημοκρατικό σύστημα της Δύσης είναι πιο αργό και πιο πολύπλοκο στη λήψη των αποφάσεων του. Υπάρχει ελευθερία έκφρασης, υπάρχουν ισορροπίες, υπάρχουν θεσμοί, μηχανισμοί ελέγχου και διαδικασίες. Η τήρηση τους, είναι χρονοβόρα, ωστόσο οι αποφάσεις που λαμβάνονται είναι πιο ουσιαστικές και σημαντικές από τις αποφάσεις του ενός ανδρός. Και διαρκούν περισσότερο, διότι ακριβώς έχουν αναλύσει πολύ καλά το παρελθόν και εποπτεύουν καλύτερα το μέλλον.
Ας μην απαξιώνουμε λοιπόν τη δημοκρατική Δύση. Παρουσιάζει αστοχίες, δυσλειτουργίες, εσωστρέφεια, αδυναμίες και κάνει λάθη. Ωστόσο, διαθέτει μια διάρκεια, μια δυναμική, μια αποτελεσματικότητα και μια συμπάγεια (με τη μαθηματική έννοια του όρου) που ξεπερνάει τα όρια μέσα στα οποία μπορεί να κινηθεί ο ολοκληρωτισμός.
Σήμερα στην Ουκρανία, οι κάτοικοι της δίνουν τη μάχη για την πατρίδα τους, για την ελευθερία και τη δημοκρατία. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις από την πλευρά τους, ανταποκρινόμενες απέναντι στη Ρωσική εισβολή, κινούνται σε δυο άξονες. Ο πρώτος άξονας είναι η αποστολή βοήθειας στις στρατιωτικές δυνάμεις και στον άμαχο πληθυσμό. Και ο δεύτερος είναι αυτός της εκκίνησης των διαδικασιών για την επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Οι κυρώσεις αυτές είναι στοχευμένες σε πρόσωπα, σε εταιρείες, σε επιχειρηματικούς κλάδους και σε οικονομικές δραστηριότητες.
Η αποστολή βοήθειας θα βαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό και σε δεύτερη φάση τις τσέπες των φορολογουμένων. Όμως η επιβολή των κυρώσεων κατά της Ρωσίας που θα πλήξει στοχευμένα τη ρωσική οικονομία, θα πλήξει και τους πολίτες των χωρών που έχουν άμεσες ή έμμεσες συναλλαγές με τη Ρωσία. Και μάλιστα με ταχύτατο τρόπο.
Και ενώ είναι δεδομένο ότι οι ολιγάρχες της Ρωσίας που στηρίζουν το καθεστώς Πούτιν ανησυχούν μόνο για τις δεσμεύσεις των περιουσιακών τους στοιχείων, τον αποκλεισμό των επιχειρήσεων τους από τις αγορές, τον εκμηδενισμό της αξίας των μετοχών τους και όχι για τις επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο των Ρώσων, στην Ευρώπη συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έλαβαν αποφάσεις για μια σειρά από κυρώσεις, μετά από πολύ σκέψη και ζυγίζοντας αρκετές παραμέτρους. Διότι γνωρίζουν ότι οι κυρώσεις από μόνες τους θα οδηγήσουν σε δημιουργία απόνερων που θα ταρακουνήσουν τους ευρωπαίους πολίτες. Και γνωρίζουν επίσης, ότι οι κυρώσεις μπορούν να ενεργοποιήσουν και νέα αντίποινα από τη ρωσική πλευρά.
Είναι σίγουρο, ότι ο πληθωρισμός θα γίνει συγκάτοικος μας για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Ότι το αυξημένο ενεργειακό κόστος θα μας συνοδεύει για καιρό. Ότι θα δούμε αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων και μιας σειράς από βιομηχανικά προϊόντα.
Είναι επίσης πιθανό να παρουσιαστεί μια ασυνέχεια στη παροχή ηλεκτρικής ενέργειας. Μια ασυνέπεια στη λειτουργία της εφοδιαστικής αλυσίδας, καθώς και ελλείψεις τροφίμων, με δεδομένο ότι ο σιτοβολώνας της Ευρώπης είτε θα βρεθεί στα χέρια των Ρώσων, είτε θα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Οι πολίτες της ΕΕ θα ζήσουν πιθανότητα με πληθωρισμό και στερήσεις.
Μέσα σε αυτό το περίγραμμα, γίνεται κατανοητό ότι Ευρωπαίοι θα κληθούν να δώσουν τον δικό τους πόλεμο και τις δικές τους μάχες. Θα υποστούν τις συνέπειες και το οικονομικό τίμημα του πολέμου. Θα υποστούν το τίμημα της υπεράσπισης της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και των αξιών του δυτικού κόσμου.
Την ώρα που έστελνα το άρθρο στο σάιτ, ενημερωνόμουν για την αποστολή δύο C-130 από την Ελευσίνα για την Πολωνία, φορτωμένα με στρατιωτικό υλικό για την Ουκρανία. Συμμετέχουμε ήδη στον πόλεμο και πρέπει να αντέξουμε στον πόνο και στη δυσκολία που μας αναλογεί.
