«Όσοι τυχαία σε συναντούν στον δρόμο και σε χαιρετούν μέσα τους εύχονται τον θάνατο και την συντριβή σου» απαντά ο συγγραφέας Γιώργος Μανιώτης στην ερώτηση για το πως βλέπει σήμερα την κατάσταση μετά από δέκα χρόνια. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο liberal.gr τονίζει μεταξύ άλλων πως δυστυχώς αισθάνεται ότι καθημερινά βουλιάζουμε περισσότερο καθώς και ότι είμαστε στο έλεος του κάθε επαΐοντα...
Οικονομία, συμφωνία των Πρεσπών, δημογραφικό ο γνωστός συγγραφέας αναφέρεται σε όλα δηλώνοντας ότι δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση σε μια ρυθμιζόμενη κοινωνία απλά η επιλογή αν θα ζήσεις μια τέλεια ζωή και σαρκοβόρο ή μια ζωή στα σκουπίδια, στη μοναξιά και τις αρρώστιες.
«Αφού θα φαγωθείς που θα φαγωθείς καλύτερα να φαγωθείς πνιγμένος στις ανέσεις σου» τονίζει ενώ σχετικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών αναφέρει πως δεν δύναται να καταλάβει τι έγινε μέσα από τις μυστικές συνδιαλλαγές που υπήρξαν.
«μόνον σπουδαγμένοι επαΐοντες μπορούν να τα αναλύουν και να τα ερμηνέψουν» σημειώνει προσθέτοντας όμως ότι «υτοί οι γνώστες, ποιος μας εγγυάται εμένα ή στον κάθε πολίτη ότι δεν έχουν εκβιασθεί ή ότι δεν έχει εξαναγκασθεί από διάφορους παράγοντες να πουν τούτο ή εκείνο και να το παρουσιάσουν σαν αληθινό»
Σε ο,τι αφορά την οικονομία και το τέλος των μνημονίων το σχόλιό του είναι χαρακτηριστικό αφού υπογραμμίζει πως «όσο και αν θέλω να το παίζω κύμβαλον αλαλάζον της αισιοδοξίας οι μηνιαίες υποχρεώσεις προς την εφορία, με πληροφορούν, ότι δεν βγήκαμε καθόλου από τα μνημόνια».
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα
- Κύριε Μανιώτη, μικρή αποτίμηση της συμφωνίας των Πρεσπών;
Δεν ξέρω τι ακριβώς έγινε. Δεν δύναμαι να καταλάβω. Πρώτα από όλα υπήρχε μυστικότητα στις συνδιαλλαγές. Και μυστικότητα να μην υπήρχε ήταν τόσο λεπτεπίλεπτοι, δυσδιάκριτοι και αμφιμέτωποι οι διπλωματικοί χειρισμοί που πρέπει να είσαι ένας μεσήλικας διπλωμάτης απολύτως εξειδικευμένος στο εν λόγω θέμα για να βγάλεις άκρη. Πράγμα που όπως καταλαβαίνετε δεν γίνεται γιατί δε σου φτάνει μια ζωή να γίνεις και ένας εξειδικευμένος διπλωμάτης σε αυτό το θέμα. Άσε που κάθε λίγο και λιγάκι διάφορες επιστρωματώσεις ειδήσεων έπεφταν πάνω στην καθημερινότητα του νου. Ο χάρτης του μυαλού μας είχε καταντήσει σαν ένας παλιότοιχος που ύποπτοι αφισοκολλητές είχαν κολλήσει επάνω του αλλεπάλληλα στρώματα κραυγαλέων αφισών. Αφίσες που όλες αυτές τις δεκαετίες τις είχε γδάρει ένας παράξενος αγριόκαιρος θυμού.
Αυτό είναι το μέγα πρόβλημα των καιρών. Δεν μπορούμε να βγάλουμε άκρη με όλα αυτά που μας πλασάρουνε οι διάφορες εφημερίδες και τηλεοράσεις. Τα πράγματα είναι τόσο πολύπλοκα, μπερδεμένα και απρόσιτα που μόνον σπουδαγμένοι επαΐοντες μπορούν να τα αναλύουν και να τα ερμηνέψουν. Αυτοί οι γνώστες, ποιος μας εγγυάται εμένα ή στον κάθε πολίτη ότι δεν έχουν εκβιασθεί ή ότι δεν έχει εξαναγκασθεί από διάφορους παράγοντες να πουν τούτο ή εκείνο και να το παρουσιάσουν σαν αληθινό.
Μόνον ο χρόνος εγγυάται και εν τέλει αποκαλύπτει την πλεκτάνη και αυτό όχι την ώρα που αναπτύσσεται και εδραιώνεται η παγίδευση αλλά μετά … όταν έχει αχρηστευτεί η δύναμη και η μαγεία της από την πολυχρησία. Είμαστε λοιπόν στο έλεος του κάθε επαΐοντα για το πώς τελικά θα συνεχιστεί η ζωή μας!
- Τελικά βγήκαμε από τα μνημόνια;
Οι μηνιαίες υποχρεώσεις προς την εφορία, με πληροφορούν, όσο και αν θέλω να το παίζω κύμβαλον αλαλάζον της αισιοδοξίας, ότι δεν βγήκαμε καθόλου από τα μνημόνια. Αντιθέτως αισθάνομαι ότι καθημερινά καταστρέφεται η υγεία μας από την αγωνία και το άγχος καθώς έχω την εντύπωση ότι βουλιάζουμε περισσότερο.
- Δέκα χρόνια από την αρχή της κρίσης, η άποψή σας για την σημερινή κατάσταση;
Οι υπερήλικες συνταξιούχοι σχεδόν λιμοκτονούν, ταλαιπωρούνται, υποφέρουν και αισθάνονται άχρηστοι και βάρος περιττό!
Οι μεσήλικες επειδή ακριβώς γίνανε μεσήλικες απολύονται και περιφέρονται σαν φαντάσματα στους δρόμους της ανεργίας αρνούμενοι να πιστέψουν ότι ο τρόπος της ζωής τους ήταν τελικά μια σαρκοβόρος κοροϊδία. Οι εξειδικευμένοι νέοι, φεύγουν, πετούν για αλλού. Ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους και ψάχνουν να βρουν μέρη καταλληλότερα να ανταλλάξουν τη ζωή τους με κάτι πιο υποφερτό και ανθρώπινο. Παιδιά πλέον δεν γεννιούνται στον αλατότοπο γιατί κοστίζουν!
Και όσοι τυχαία δε συναντούν στον δρόμο και σε χαιρετούν μέσα τους εύχονται τον θάνατο και την συντριβή σου!
-Απ' ότι θυμάστε η εποχή μας είναι η κρισιμότερη εποχή;
Είναι η κρισιμότερη εποχή γιατί κατά την γνώμη μου είναι μια στάσιμη εποχή. Όλα τα παιγνίδια εξουσίας έχουν παιχθεί και ξαναπαιχθεί, έχουν απομυθοποιηθεί και δεν πείθουν πια κανέναν. Γι΄αυτό και επιβάλλονται δια της βίας ή με άθλιους οικονομικούς κανόνες. Κρατιέται μια καθημερινή τάξη από τα μαλλιά, αλλά όλη αυτή η πίεση κάνει τους ανθρώπους κυνικούς και αδίστακτους. Όταν εκβιάζεις τους πληθυσμούς με τα ίδια και τα ίδια τους πονηρεύεις και αυτό που χρόνια έκρυβες έρχεται στο φως.
-Το πιο αισιόδοξο και το πιο απαισιόδοξο σενάριο για την έκβασή της;
Αυτοί που κρατάνε το τιμόνι του κόσμου να σταθούν και να κοιτάξουν τους πληθυσμούς τους με ειλικρίνεια, αγάπη και συναισθήματα συμπάθειας. Να αφήσουν στο πλάι τα κάτοπτρα των παραπλανήσεων. Να υποκλιθούν μπροστά στο αγαθό της ζωής, να το προφυλάξουν και να το βοηθήσουν να πορευτεί εν ειρήνη. Πράγμα που δεν θα γίνει ποτέ βέβαια. Αντιθέτως καθημερινά θα σφίγγουν περισσότερο την βίδα μέχρι όλα γύρω μας να γίνουν σωρός ρημαδιό, πεδίο σιωπής και οδύνης. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο άσχημα αισθάνομαι να κάνω πια τέτοιες περιττές διαπιστώσεις.
-Ποιος είναι ο σκηνοθέτης σήμερα της δικής μας ζωής;
Σκηνοθέτης της ζωής γενικώς είναι πάντα ο ζωντανός νεκρός. Αυτός δηλαδή που θυσιάζει την ζωή του για να εκμαιεύσει γνώσεις και μηχανισμούς εκμετάλλευσης από το μέλλον με σκοπό να βασιλέψει, να εξουσιάσει ή να διοικήσει όπως λέμε σήμερα. Αυτός, λοιπόν, ο ζωντανός άνθρωπος που επιβάλλει το οδυνηρό αυτό μαρτύριο της αυτονέκρωσης στον εαυτό του αρέσκεται κατά καιρούς να κρύβει το πρόσωπό του και να φοράει μάσκες ανάλογα με την μόδα που προστάζουν οι εκάστοτε εποχές. Σήμερα ξαναφόρεσε πάλι την Γερμανική μάσκα και έχει αποφασίσει να κάνει όλες τις χώρες ένα γύρω στρατόπεδα συγκεντρώσεως εν καιρώ ειρήνης.
-Ως που φτάνει η ελεύθερη βούληση του σύγχρονου ανθρώπου;
Ποια ελεύθερη βούληση σε μια τόσο τέλεια ελεγχόμενη και ρυθμισμένη εποχή. Υπάρχουν βεβαίως πολλές ευκαιρίες να αρπάξεις και να προοδεύσεις. Στο χέρι σου είναι να προτιμήσεις μια ζωή ασφαλή τέλεια ρυθμισμένη, και σαρκοβόρο από μια ζωή εξαθλιωμένη πλάι στα σκουπίδια, αγκαλιά με την μοναξιά, την φτώχεια και τις αρρώστιες. Όπως πάντα από αρχαιοτάτων χρόνων ανάμεσα στην Σκύλα και την Χάρυβδη. Μόνον που αυτή η Σκύλλα φορά ξανθιά περούκα, χρυσά γυαλιά και κραγιόν. Έτσι καλύτερα, αφού θα φαγωθείς που θα φαγωθείς καλύτερα να φαγωθείς πνιγμένος στις ανέσεις σου.
