Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Συνέβη την Τρίτη που μας πέρασε στην Καλαμάτα. Στη συνέντευξη Τύπου που διοργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή την επίθεση που δέχτηκε ο βουλευτής Πέτρος Κωνσταντινέας, μαζεύτηκαν όλα τα «πρώτα βιολιά». Ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ, Πάνος Σκουρλέτης, ο Μεσσήνιος υπουργός Εσωτερικών, Αλέξης Χαρίτσης, ο Μεσσήνιος βουλευτής αναπληρωτής ΥΠΕΞ Γιώργος Κατρούγκαλος και οι βουλευτές Γιώτα Κοζομπόλη και Πέτρος Κωνσταντινέας.
Εκεί λοιπόν, κι αφού ο κ. Σκουρλέτης είχε ολοκληρώσει το λογύδριο περί «της υποχρέωσής μας να οικοδομήσουμε ένα δημοκρατικό τείχος απέναντι στη φασιστική βία και να τύχει της πλήρους απομόνωσης από όλες τις πολιτικές δυνάμεις και τους κοινωνικούς φορείς», ο δημοσιογράφος Θανάσης Λαγός της εφημερίδας «Ελευθερία» της Μεσσηνίας έθεσε το ερώτημα της σχέσης του ΣΥΡΙΖΑ με τη βία κατά τη μεταμνημονιακή περίοδο. Εφερε μάλιστα το παράδειγμα του Οδυσσέα Βουδούρη, τον οποίο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είχαν προπηλακίσει άγρια την περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στην εμπροσθοφυλακή του «αντιμνημονιακού αγώνα».
Δεν θα αναφερθούμε στην αντίδραση του κ. Σκουρλέτη, που αν δεν την είδατε στο βίντεο που έκανε τον γύρο του διαδικτύου, ήταν ακριβώς αυτή που φαντάζεστε: ειρωνεία και απαξίωση στο πρόσωπο ενός παλαιού και έμπειρου δημοσιογράφου, που δεν έχει και καμία σχέση με τη Νέα Δημοκρατία, όπως έσπευσε να τον κατηγορήσει.
Θέλουμε όμως να σταθούμε στο γεγονός ότι ο δημοσιογράφος Θανάσης Λαγός έκανε τη δουλειά του. Σηκώθηκε όρθιος, εν μέσω των στελεχών της νομαρχιακής επιτροπής ενός κόμματος και μπροστά στο πάνελ κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών, και με ευπρέπεια, αλλά πιεστικά, τους απηύθυνε ένα ερώτημα που στοιχειώνει όλους μας, όχι μόνο τους αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ.
Πόσο διαφορετική θα ήταν η εξέλιξη του ελληνικού δράματος αν ο Τύπος είχε κάνει τη δουλειά του; Αν έθετε έστω τις προφανείς ερωτήσεις, όχι μόνο απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στις κυβερνήσεις που είχαν προηγηθεί; Κατ'' αρχάς, θα ήταν πολύ δύσκολο στις πολιτικές δυνάμεις να διχάσουν, γιατί στον διχασμό ανάμεσα σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς τον καθοριστικό ρόλο τον έπαιξαν τα κανάλια. Δεν ξεχνάμε τις απευθείας συνδέσεις του Mega και επί ώρες με τις πλατείες των Αγανακτισμένων. Ακόμα, οι καίριες ερωτήσεις θα αναδείκνυαν πόσο σύνθετο ήταν το ζήτημα και πόσο δύσκολο τα μεγάλα ερωτήματα να απαντηθούν με ένα «ναι» ή με ένα «όχι». Το βασικότερο, όμως, είναι ότι αν οι δημοσιογράφοι έκαναν τη δουλειά τους και έθεταν τις ερωτήσεις σήμερα, τώρα όλοι θα ήμασταν πιο ήρεμοι, θα ξέραμε ότι κάποιοι βάζουν τα ερωτήματα και πιέζουν για τις απαντήσεις, δεν θα ήμασταν σκαρφαλωμένοι στα κάγκελα των σόσιαλ μίντια αναζητώντας το δίκιο μας.
Με το να κάνει ο Θανάσης Λαγός τη δουλειά του, θύμισε πόσοι την είχαν αμελήσει. Συνειδητά ή ασυνείδητα, αδιάφορο. Το θέμα είναι ότι συνέβαλαν στη δημιουργία μιας πληγής που είναι πολύ δύσκολο να κλείσει.
Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο της Παρασκευής, 28 Σεπτεμβρίου
