Του Γιάννη Λοβέρδου
Ζούμε σε εποχές πλήρους παραλογισμού. Επειδή τίποτα απολύτως δεν βγαίνει σύμφωνα με τον όποιον σχεδιασμό τους στον Αλέξη Τσίπρα και στους συντρόφους του, αντιδρούν σπασμωδικά, επιπόλαια κι ερασιτεχνικά σε ό,τι συμβαίνει στις δύσκολες εποχές που ζούμε. Και νομίζουν ότι λέγοντας ψέματα και κατηγορώντας τους άλλους, μπορούν να συνεχίζουν να κοροϊδεύουν τον λαό, που υποφέρει σκληρά και βλέπει ότι η ζωή του, αντί να γίνεται καλύτερη, διαρκώς επιδεινώνεται. Το τραγικό είναι ότι δεν συνεννοούνται ούτε καν μεταξύ τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό, που συνέβη προ ημερών. Την ώρα, που ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς εξαπέλυε μύδρους κατά της ρωσικής εμπλοκής στην Ελλάδα και στην «πρακτορική» δράση ρώσων διπλωματών, που έφτασε μέχρι του σημείου να τους απελάσει από την χώρα, με πρωτοφανείς υπαινιγμούς στα χρονικά της ελληνικής διπλωματίας και πολιτικής, ο υπουργός Αμυνας Πάνος Καμμένος παρασημοφορούσε τον Ακόλουθο Αμυνας της ρωσικής πρεσβείας στην Αθήνα, ο οποίος ήταν προφανώς ο προϊστάμενος των, κατά Κοτζιά, «πρακτόρων».
Ακόμα χειρότερο το αλαλούμ με τις συντάξεις. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει δύο φορές υπερψηφίσει την μείωση ων συντάξεων κατά 1% του ΑΕΠ (δηλαδή 1,8 δις ευρώ) από 1-1-2019. Η μείωση αυτή είναι, δυστυχώς, φυσική συνέπεια του νόμου Κατρούγκαλου, που προβλέπει τον επανϋπολογισμό όλων των συντάξεων και την σταδιακή, μοιραία, κατάργηση της λεγόμενης «προσωπικής διαφοράς» στις παλιές συντάξεις. Αυτό προφανώς θα έχει τραγικές επιπτώσεις στα εισοδήματα των παλιών συνταξιούχων, που ήδη βιώνουν άγριες καταστάσεις στην καθημερινότητα τους. Αλλά κι ανυπολόγιστες επιπτώσεις στην εκλογική απήχηση των κυβερνητικών κόμματα ΣΥΡΙΖΑ κι ΑΝΕΛ, που ήδη διέρχονται βαθιά και πολυεπίπεδη κρίση. Αυτό είχε υποχρεώσει τα κυβερνητικά στελέχη, ακόμα και τον ίδιο τον πρωθυπουργό, να αφήνουν ανοικτό το ενδεχόμενο της επαναδιαπραγμάτευσης με τους δανειστές, προκειμένου να μην γίνει από 1-1-19, η περικοπή της «προσωπικής διαφοράς», με πρόσχημα το λογιστικό «υεπρπλεόνασμα» του ΕΦΚΑ, προκειμένου να αποφύγουν το τεράστιο πολιτικό κόστος, καθώς πλησιάζουν οι εκλογές.
Έτσι είχαμε φτάσει στον παραλογισμό, ο πρωθυπουργός κι οι σύντροφοι του να κατηγορούν τη ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ ότι δήθεν επιδιώκουν την μείωση των συντάξεων, που οι ίδιοι δεν είχαν ψηφίσει αλλά μόνον οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και ταυτόχρονα να αρνούνται να υπερψηφίσουν τις τροπολογίες ΝΔ και ΚΙΝΑΛ για κατάργηση αυτών των περικοπών. Και το αποκορύφωμα, την ώρα, που η υπουργός Εργασίας Εφη Αχτσιόγλου υπεραμυνόταν της ανάγκης να μην μειωθούν οι συντάξεις, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης, σε εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, που αυτή η κυβέρνηση έχει εκπονήσει, υπέγραφε την εγκύκλιο με την οποίαν η συνταξιοδοτική δαπάνη μειώνεται από 1-1-19 όχι μόνον 1,8 δις ευρώ αλλά πάνω από 3 δις, οδηγώντας σε ευρύτερες συνταξιοδοτικές περικοπές κι εξαφάνιση, πέραν της «προσωπικής διαφοράς», και των οικογενειακών κι άλλων επιδομάτων, που λαμβάνουν ακόμα οι συνταξιούχοι.
Ποιος άραγε κοροιδεύει ποιόν; Η κυβέρνηση προφανώς προσπαθεί να κοροιδέψει τους συνταξιούχους μέχρι να ξεκαθαρίσει τα εκλογικά της σχέδια για τον χρόνο που θ7α στήσει την κάλπη. Αλλά είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι συντάξεις θα κοπούν. Κι οι όποιοι επικοινωνιακοί «παλικαρισμοί» δεν έχουν στόχο την ανακούφιση των συνταξιούχων, των οικογενειών τους και της αγοράς αλλά στοχεύουν αποκλειστικά σε κοντόφθαλμα εκλογικά οφέλη, εις βάρος των ανθρώπων, που χρησιμοποιούνται ως σάκος του μποξ.
Όμως, μέσα στον πανικό τους από την επερχόμενη συντριβή τους, ο κ. Τσίπρας κι οι σύντροφοι του, δεν κατανοούν ότι τα διάφορα πολιτικάντικα τεχνάσματα κι οι παροχές της τελευταίας στιγμής δεν μπορούν να σώσουν μια κυβέρνηση, που έχει τόσο βαθιά προσβάλλει την κοινωνία, με ψέματα και παραμύθια, και βρίσκεται πια σε αποδρομή, χωρίς δυνατότητα ανάκαμψης
