Του Σάκη Μουμτζή
Αυτή ήταν η δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη προχθές. Πράγματι, έτσι είναι. Ας δούμε πού οφείλεται η υπέρβαση των προσδοκιών.
Πρώτον: η Νέα Δημοκρατία προεκλογικά υποσχέθηκε λίγα. Σε αντίθεση με αυτά που συμβαίνουν σε όλες τις προεκλογικές εκστρατείες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεσμεύθηκε απέναντι στους πολίτες σε ένα minimum πρόγραμμα. Δεν εξήγγειλε βαρύγδουπα προγράμματα. Σεμνά και ταπεινά παρουσίασε αυτά που μπορεί να κάνει μέσα στις δεδομένες συνθήκες.
Αυτό μετεκλογικά έχει τις θετικές συνέπειες του. Ουδείς πολίτης θα βρεθεί για κατηγορήσει τον πρωθυπουργό πως αθέτησε τις υποσχέσεις του. Είναι γνωστό πως τα κόμματα που υπόσχονται προεκλογικά τα πάντα, τελικά βρίσκουν μπροστά τους—αν γίνουν κυβέρνηση—την διάψευση των υποσχέσεων τους.
Δεύτερον: παρ΄όλο που η Νέα Δημοκρατία παρουσίασε στους πολίτες ένα minimum πρόγραμμα, κάτι που θα δικαιολογούσε μια χαλαρότητα στο πρώτο χρονικό διάστημα της διακυβέρνησης, εν τούτοις μπήκε πολύ δυνατά στο παιχνίδι από το πρώτο λεπτό. Οι περισσότεροι υπουργοί της κυβέρνησης ήταν προετοιμασμένοι και έδωσαν δείγματα κυβερνητικής γραφής από τις πρώτες ημέρες. Ετσι οι πολίτες είδαν, σε αυτό το πρώτο τετράμηνο της θητείας της κυβέρνησης, να γίνονται σημαντικές αλλαγές.
Τρίτον: η Νέα Δημοκρατία παρέλαβε μια κατάσταση, που σε πολλούς τομείς της κυβερνητικής δραστηριότητας, δεν μπορούσε να πάει πιο κάτω. Επί ΣΥΡΙΖΑ η κατάσταση είχε φτάσει σε σημείο πλήρους ευτελισμού. Συνεπώς η διαφορά φάνηκε αμέσως.
Αυτό βέβαια, σε καμιά περίπτωση δεν μειώνει τις κυβερνητικές επιδόσεις. Απλώς, όταν το σημείο εκκίνησης είναι πολύ χαμηλά, το παραμικρό πέταγμα γίνεται πιο εύκολα ορατό.
Τέταρτον: οι πολίτες ήταν κουρασμένοι και απογοητευμένοι από την διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ήταν μόνον τα κυβερνητικά μέτρα που τους εξόργιζαν. Ηταν κυρίως το ήθος της εξουσίας της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι υπουργοί του—μέχρι στιγμής—έχουν παρουσιάσει ένα πολύ ικανοποιητικό ήθος διακυβέρνησης. Δεν έχουν προκαλέσει.
Από όλα τα παραπάνω προκύπτει πως η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είχε ένα έργο εύκολο και συγχρόνως δύσκολο.
Εύκολο γιατί υποσχέθηκε προεκλογικά λίγα και συγκεκριμένα, και δύσκολο γιατί έπρεπε να θέσει σε λειτουργία μηχανισμούς είτε διαβρωμένους είτε διεφθαρμένους είτε διαλυμένους.
Από εδώ και εμπρός η κυβέρνηση θα εγκαλείται μόνον αν δεν εφαρμόζει αυτά τα ελάχιστα που υποσχέθηκε. Δηλαδή, αν δεν προχωρήσει με ταχείς ρυθμούς τις ιδιωτικοποιήσεις, αν δεν προκαλέσει το αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες και αν δεν πατάξει την ανομία, αν δεν εκσυγχρονίσει την Παιδεία, αν δεν κάνει δίκαιη κατανομή του πλούτου που θα παραχθεί.
Όταν η Αριστερά κατηγορεί την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για τα πεπραγμένα της, λησμονεί πως το 40% των πολιτών την ψήφισε για να εφαρμόσει αυτά ακριβώς για τα οποία την κατηγορεί η Αριστερά. Ήταν ίσως οι πρώτες εκλογές στην Ελλάδα μετά την Μεταπολίτευση που, κόμμα το οποίο διεκδικούσε την εξουσία, παρουσίασε τόσο συγκεκριμένο κυβερνητικό πρόγραμμα, χωρίς γενικόλογες εξαγγελίες.
Αυτό που θα πρέπει να γνωρίζει ο πρωθυπουργός είναι πως οι προσδοκίες των πολιτών συνεχώς ανεβαίνουν επίπεδο. Διευρύνονται και μεγεθύνονται. Δεν είναι κάτι το στατικό. Συνεπώς, η προσπάθεια θα πρέπει να είναι διαρκής για να ικανοποιούνται τα νέα, ανώτερα, επίπεδα προσδοκιών.
Και αυτό δεν τελειώνει ποτέ. Το καλό πάντα προκαλεί απαιτήσεις για το καλύτερο.
Κυριάκο καλά τα πας, πάτα όμως κι άλλο το γκάζι.
