Το μήνυμα της 17ης Μαΐου, της Διεθνούς Ημέρας Ενάντια στην Ομοφοβία και την Τρανσφοβία συνεχίζει δυστυχώς να είναι επίκαιρο.
Γιατί, θα αναρωτηθούν ορισμένες κι ορισμένοι;
Έχουμε κάνει τόσα βήματα.Έχουν περάσει κάποιοι σχετικοί νόμοι, ενώ και η πλειοψηφία της κοινωνίας είναι κατά των διακρίσεων σε βάρος των λεσβιών, των γκέι, των αμφιφυλόφιλων, των τρανς κλπ. Ή τουλάχιστον έτσι υποστηρίζουν.
Όμως ομοφοβία και τρανσφοβία δεν είναι μόνο η σωματική βία, που έχει περιοριστεί μεν, αλλά δεν έχει εκλείψει. Δεν έχει εκλείψει στην επαρχία, αλλά ούτε και προς τα πιο ευάλωτα άτομα, όπως είναι οι τρανς, οι θηλυπρεπείς γκέι ή οι αρρενωπές λεσβίες.
Ομοφοβία και τρανσφοβία είναι κι όταν ο γονιός λέει «εντάξει, δεν έχω πρόβλημα, αλλά δε θα ήθελα το παιδί μου να είναι γκέι».
Κι όταν κοροϊδεύουν κι απομονώνουν το θηλυπρεπές αγοράκι στο σχολείο.
Κι όταν φοβάσαι ν’ αποκαλυφθείς στην οικογένειά σου, «για να μην τους στεναχωρήσεις», ή ακόμα κι αν το έχεις κάνει σε στενό κύκλο, σε αποθαρρύνουν να ζεις τη ζωή σου κανονικά κι ανοιχτά, γιατί «εμάς δε μας σκέφτεσαι καθόλου; Πώς θα κυκλοφορούμε μετά;».
Κι όταν φοβάσαι να ντυθείς όπως θέλεις, γιατί θα σε χλευάσουν.
Κι όταν σας βλέπουν στο δρόμο και κρυφογελάνε ή κοιτάζουν επίμονα σα να βλέπουν κάποιο θέαμα.
Κι όταν σου λένε «ναι, αλλά πώς θα σας επιτραπεί να έχετε παιδιά, αφού η κοινωνία δε συμφωνεί», θαρρείς και τα στρέιτ ζευγάρια ή οι μόνοι γονείς ζήτησαν την άδεια απ’ την κοινωνία, για να κάνουν παιδιά.
Η ομοφοβία και η τρανσφοβία είναι παντού τριγύρω μας, και στα μικρά και στα μεγάλα, ακόμα κι όταν οι περισσότερες κι οι περισσότεροι –ακόμα και τα ίδια τα θύματα– δεν την αντιλαμβάνονται.
Κι αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο να ξεριζωθεί, γιατί δεν έχει γίνει συνείδηση ακόμα. Την επόμενη φορά που κάποιο LGBTI άτομο σας παραπονεθεί ή δείξει ότι νιώθει άβολα μην αντιδράσετε λέγοντας «έλα, μωρέ, μην είσαι υπερβολικός!».
Ακούστε και προσπαθήστε να καταλάβετε γιατί η συγκεκριμένη συμπεριφορά είναι λάθος. Αντιστρέψτε τους όρους, να δείτε αν θα το λέγατε αυτό για στρέιτ άτομα.
Πολλές φορές, όταν δε χρειάζεται να διεκδικείτε την ίση μεταχείριση ή την ίδια σας την ύπαρξη καθημερινά, όπως οι LGBTI, δεν καταλαβαίνετε πώς νιώθει ένα τέτοιο άτομο που δέχεται μικρές ή μεγάλες διακρίσεις συνέχεια.
Και είναι λογικό στην αρχή. Η ομοφοβία και η τρανσφοβία δε θα εκλείψουν τόσο γρήγορα. Για να περιοριστούν όμως δεν αρκεί να διακηρύττουμε ότι είμαστε κατά των διακρίσεων και υπέρ της ισότητας. Πρέπει να μαθαίνουμε συνεχώς.
Να ακούμε και να μπαίνουμε στη θέση της ευάλωτης ομάδας και να ελέγχουμε τα προνόμιά μας. Μόνο έτσι θα κάνουμε ένα βήμα ενάντια στην ομοφοβία και την τρανσφοβία, όπως η σημερινή ημέρα επιτάσσει.
* Ο Απόστολος Καραμπαΐρης είναι εκπρόσωπος του Thessaloniki Pride στην Επιτροπή για τη σύνταξη Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+
