Του Δημήτρη Χριστοδουλάκη
Ο συγχωρεμένος ο κυρ Βασίλης, ήταν ένας γείτονας στον οποίο φορτωνόμουν όταν ήμουν πιτσιρικάς κάθε Τετάρτη βράδυ για να δω την τηλεοπτική σειρά Μάχη, εκτοπισμένος από την υπόλοιπη οικογένεια, που την ίδια ώρα παρακολουθούσε το Λούνα Παρκ.
Ο κυρ Βασίλης, ήταν ένας ταπεινός άνθρωπος. Εργατικός, πειθαρχημένος, εγκρατής, με ιδιαίτερο σεβασμό στους νόμους. Ζούσε λιτά και παρότι τραπεζικός, απεχθάνονταν τα δάνεια και τα δανεικά και προγραμμάτιζε προσεκτικά τη ζωή τους χωρίς σπατάλες.
Ήταν αυτό που εκείνη την εποχή ονομάζαμε συντηρητικός.
Όλα αυτά μέχρι τις 18 Οκτωβρίου του 1981. Την ημέρα που το ΠΑΣΟΚ κέρδιζε τις εθνικές εκλογές και ανέβαινε μαζί με τον Λαό στην εξουσία. Εκείνη τη μέρα, ο κυρ Βασίλης πέταξε τις γραβάτες και τα κομψά παπιγιόν και φόρεσε τα ζιβάγκο. Ήταν τότε που μάθαμε πως υπήρξε αντάρτης του ΕΛΑΣ και πολέμησε στο πλευρό του καπετάν Γιώτη αλλά και στον εμφύλιο με τον Δημοκρατικό Στρατό. Μάθαμε πως ήταν αυτό που θα λέγαμε σήμερα, «εκ γενετής κουμουνιστής».
Τον Οκτώβρη του 81, ξεπετάχτηκαν από τα καβούκια τους χιλιάδες τέτοιοι κυρ Βασίληδες που ζούσαν καταπιέζοντας για δεκαετίες τα σοσιαλιστικά συναισθήματά τους.
Ο Γενάρης του 2018, θα είναι η επόμενη τέτοια σημαδιακή καμπή στην σύγχρονη Ελληνική ιστορία, όπου χιλιάδες Ελλήνων βρήκαν επιτέλους τη ψυχική δύναμη να βγουν από τα καβούκια τους και να διατυμπανίσουν αυτό που όλα αυτά τα χρόνια ένιωθαν μέσα τους και δεν φοβόντουσαν να αποκαλύψουν.
Την αδιαφορία τους για το όνομα της Μακεδονίας.
Μέχρι και το τέλος του 17, το σύνολο σχεδόν των Ελλήνων, συμφωνούσαν πως η Μακεδονία είναι Ελλάδα. Ακόμα και οι κουμουνιστές, οι πρόγονοι των οποίων είχαν πολεμήσει για την απόσχιση της Μακεδονίας από την υπόλοιπη Ελλάδα, δήλωναν πλέον πως το να λένε οι Σλάβοι πως είναι απόγονοι των Μακεδόνων, φανερώνει αλυτρωτικές διαθέσεις.
Και ξαφνικά, με τον ερχομό του νέου έτους, αποφάσισε ο Αλέξης να βγει στα κανάλια και να μας πει, πως είναι φασισμός το να λες πως η Μακεδονία είναι Ελλάδα και όλοι μας σπεύσαμε να το πιστέψουμε και να το κάνουμε σημαία μας.
Μέχρι εχθές, βάζαμε τους απογόνους των Μακεδονομάχων, να ανοίγουν τις παρελάσεις και στο πέρασμα τους όλοι χειροκροτούσαμε με υπερηφάνεια και σεβασμό και τώρα δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε λάικ σε υποτιμητικά σχόλια για «τα σούργελα με τα μαύρα συνολάκια». Οσονούπω, θα αρχίσουμε να μαζεύουμε υπογραφές για να αλλάξει το όνομα του Δήμου Παύλου Μελά, για να μην τιμούμε φασίστες. Μπορεί και να αλλάξουμε το όνομα του κρατικού αερολιμένα της Καβάλας όπως θα κάνουν και οι βόρειοι γείτονες μας για τον δικό τους και από «Μέγας Αλέξανδρος», να το πούμε «Ανοίξαμε και σας περιμένουμε». Δεν είναι κακή ιδέα…
Δεν στέκομαι στο εάν είναι δίκαιο ή άδικο να μετονομαστεί η FYROM σε Άνω Μακεδονία. Στέκομαι στο ότι μέχρι εχθές, ελάχιστοι Έλληνες τολμούσαν να ξεστομίσουν πως δεν τους ανησυχεί η επίσημη αναγνώριση του γειτονικού κρατιδίου, με την ονομασία Άνω ή Βόρεια ή Νέα Μακεδονία.
Στέκομαι επίσης στην περίεργη συμπεριφορά πολλών δημοσίων προσώπων, οι οποίοι με χαρακτηριστική ευκολία, αποκαλούν ρατσιστές και φασίστες, όσους επιμένουν να πιστεύουν πως η ιστορία της Μακεδονίας, ήταν και παραμένει κομμάτι της ιστορίας της Ελλάδας.
Νιώθουμε υπερηφάνεια που ο Γιάννης Αντετοκούμπο, διαπρέπει στο NBA αγκαλιάζοντας σε κάθε ευκαιρία την Ελληνική σημαία και καλά κάνουμε. Ο Γιάννης δεν είναι εξ' αίματος Έλληνας. Ασπάζεται όμως τον Ελληνικό πολιτισμό και νιώθει τιμή του που μεγάλωσε με την Ελληνική κουλτούρα. Αυτό τον κάνει Έλληνα και όχι το χρώμα.
Οι μισοί κάτοικοι της Μακεδονίας, κατάγονται από πρόσφυγες από την Μικρά Ασία. Δεν είναι εξ' αίματος Μακεδόνες. Είναι όμως Έλληνες, με ελληνική παιδεία και συνείδηση. Μάθανε από τους παππούδες τους, να τιμούν και να μνημονεύουν τον Παύλο Μελά και τον Τέλλο Άγρα και να μιλούν με υπερηφάνεια για τα κατορθώματα τους. Αυτό τους κάνει Μακεδόνες.
Δεν θα με ενοχλούσε καθόλου εάν τα Σκόπια ονομάζονταν Νέα ή Άνω Μακεδονία. Αρκεί οι Σκοπιανοί να αποδέχονταν την αλήθεια για την ιστορία της Αρχαίας Μακεδονίας. Την αλήθεια που αποκάλυψε ακριβώς 57 χρόνια πριν, η σκαπάνη του Μανώλη Ανδρόνικου στην Βεργίνα.
Δεν είναι φασισμός να λες πως ο Ανδρόνικος είπε την αλήθεια. Δεν είναι ρατσισμός να φοβάσαι πως εάν επιτρέψουμε στους βόρειους γείτονες μας να συνεχίσουν να έχουν αλυτρωτικές διαθέσεις, κάποια στιγμή θα το πληρώσουμε, εμείς ή τα παιδιά μας.
Δεν καταλαβαίνω λοιπόν, για ποιο λόγο, μπήκαμε για άλλη μια φορά στο τριπάκι να καταπιούμε αμάσητα, αυτά που μας σερβίρει ο Τσίπρας. Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο, η ελίτ της Ελληνική κοινωνίας, αποφάσισε πως είναι μόδα το να ειρωνεύεσαι και να αποκαλείς φασίστα εκείνους που λένε πως η Μακεδονία είναι Ελλάδα.
Και όταν μιλώ για εκείνους που ενστερνίστηκαν την νέα μόδα για την Μακεδονία που λάνσαρε ο Τσίπρας, δεν αναφέρομαι στους οπαδούς του. Μηλώ για εκείνους που τον αντιπολιτεύονται. Μιλώ για εκείνους που συμπεριφέρονται λες και δεν καταλαβαίνουν πως είναι εθνικό ατόπημα να επιτρέψουμε σε κάποιους να παραχαράξουν την ιστορία μας, γιατί θα το βρούμε μπροστά μας. Μιλώ για εκείνους που τον ακούν να λέει πως είναι εθνικό συμφέρον να αποδεχτούμε τις αλυτρωτικές κορόνες των βορείων γειτόνων μας και δεν ψάχνουμε να βρούμε καμία ώριμη ντομάτα για να έχουμε για ώρα ανάγκης…
Μήπως τελικά ο Τσίπρας μας κάνει καλό; Μήπως μας βοηθά να βρούμε τον πραγματικό μας εαυτό; Μήπως έχουμε πάθει Τσιπρίαση και δεν το έχουμε καταλάβει;
Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, έχουμε κάνει τον Τσίπρα Φάσιον Άικον της πολιτικής και ότι σλόγκαν βγει να πει, το υιοθετούμε ακόμα και εάν δεν τον χωνεύουμε. Όποιο πολιτικό συνολάκι μας παρουσιάζει, σπεύδουμε να το αγοράσουμε, χωρίς να δώσουμε σημασία στο κόστος.
Να προσέξουμε όμως γιατί το συνολάκι που μας προτείνεται αυτή τη φορά, είναι λίγο αποκαλυπτικό και υπάρχει κίνδυνος να φανούν τα μέσα μας…
