Μια καλή ιδέα είναι να καθιερωθεί το βραβείο «Νίκος Βούτσης». Προς τιμή των υπέροχων στιγμών που ζούμε στο Κοινοβούλιο. Μια άλλη σκέψη θα ήταν να σηκωθούν να φύγουν από την Βουλή οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για να μην χαλάνε και το ντεκόρ της μετάβασης του Αλέξη Τσίπρα προς τη σοσιαλδημοκρατία. Δεν ξέρω πια τι είναι σωστό, όταν η χώρα διολισθαίνει…
Και να αφήσει κανείς μόνο του τον Αλέξη Τσίπρα να αλωνίζει στην Βουλή; Το επιχείρημα αυτό έχει μία ισχυρή βάση αντίλογου. Από τη άλλη πλευρά, πως μπορεί κανείς να αντιδράσει όταν διαπιστώνει ότι βρισκόμαστε ενώπιον πρωτοφανών μεθοδεύσεων στην Βουλή; Να σηκώσει πανό διαμαρτυρίας μέσα στην Βουλή; Να σηκώνει τα χέρια του στον Ουρανό και να παρακαλάει να μην συμβούν τα χειρότερα κάθε φορά που ο κ. Βούτσης παίρνει τον λόγο ή αναλαμβάνει να εφαρμόσει τον κανονισμό; Είναι σαφές ότι η κυβερνητική πλειοψηφία δεν ντρέπεται. Δεν διστάζει να κάνει πρωτόγνωρα πράγματα και δεν ανησυχεί μήπως τυχόν κακοχαρακτηριστεί.
Αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας είναι άκρως επικίνδυνο. Οι πειρατές της εξουσίας γράφουν κάθε μέρα ολόκληρες σελίδες στο βιβλίο της ντροπής. Και; Αυτή είναι μία διαπίστωση. Διαπιστώσεις έχουμε κάνει άπειρες από το 2010. Αλλά πάντοτε είχαμε έναν καθωσπρεπισμό που δεν έστελνε τα σωστά μηνύματα.
Θα θυμάστε τι είχε συμβεί με την υπερψήφιση της Κυρίας Προέδρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου. Η αντιπολίτευση χάρισε στον ΣΥΡΙΖΑ τα πρώτα καρφιά με τα οποία την σταύρωσαν στους πρώτους μήνες της πρώτης Αριστερής κυβέρνησης. Λες και αν την ψήφιζαν μόνοι τους οι Συριζαίοι θα δείχναμε ότι δεν ήμασταν από σπίτι. Κατά τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίστηκαν στην συνέχεια οι ενστάσεις για την συμμετοχή στο απίστευτο δημοψήφισμα του καλοκαιριού. Η συμμετοχή μας και μόνο αυτή νομιμοποίησε στο τέλος μια άθλια διαδικασία. Ας έκαναν το δημοψήφισμα μόνοι τους. Είχε κάποια διαφορά που προσπαθήσαμε και πάλι να αποδείξουμε ότι έχουμε κάνει πιάνο και γαλλικά; Και να θυμηθούμε και την ψήφιση του τρίτου μνημονίου. Το ψηφίσαμε για να «σώσουμε» την χώρα. Και τελικά το μόνο που σώσαμε ήταν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα μας λένε ότι αν αποσυρθεί η Νέα Δημοκρατία από την Βουλή θα κάνει ο Αλέξης Τσίπρας ό,τι θέλει. Θα περάσει, λέει, χωρίς άγχος την συμφωνία των Πρεσπών. Σοβαρά; Σκεφτείτε πως θα είχε συμπεριφερθεί χτες ο κ. Βούτσης, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε διαλύσει τρία κόμματα για να βρει τους 6 πρόθυμους.
Λένε διάφοροι ότι δεν πάει άλλο, δηλώνοντας την ιερή και δικαιολογημένη αγανάκτησή τους για τον ευτελισμό των πάντων! Γιατί; Μια χαρά πάει. Μέχρι να γίνει το χατίρι της Περιστέρας και ο ΣΥΡΙΖΑ να αποκτήσει την… πραγματική εξουσία, θα δούμε πολλά ακόμη. Με την ανοχή των ισαποστάκηδων; Με την ανοχή τους και την ψήφο τους. Με την συνεργασία των Παπαγγελόπουλων; Με την συνεργασία των Παπαγγελόπουλων. Οπότε, ποιο το νόημα; Γιατί να παίζεις σε ένα παιγνίδι που κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες χάνεις;
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
