Του Γιάννη Παντελάκη
Το πολιτικό προσωπικό εγκλωβίστηκε για μια ακόμα φορά από την εκκλησία. Αιτία, το νομοσχέδιο για την νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. Μια ρύθμιση, που αφορά σ' ένα δικαίωμα κάποιων ανθρώπων, λίγων ή πολλών, καμία σημασία δεν έχει. Οι ιεράρχες δεν το θέλουν και αυτό είναι δικαίωμά τους. Δεν ισχύει το ίδιο με τις οργισμένες αντιδράσεις και την απαίτησή τους ν' αποσυρθεί. Μοιάζει με ενδεχόμενη απαίτηση της πολιτείας να επεμβαίνει στα εσωτερικά της ιεραρχίας και να επιβάλει κανόνες.
Σε μια χώρα με στοιχειώδη κανονικότητα, δεν θα συζητούσαμε τέτοια ζητήματα, στη δική μας, η στάση της ιεραρχίας είναι αυτή που κυρίως προβληματίζει τα κόμματα, αρκετά τουλάχιστον κόμματα. Το ΚΚΕ το έχει λύσει το πρόβλημα, το επιχείρημα του Περισσού μάλιστα που συνδέει το συγκεκριμένο θέμα με το «αποτέλεσμα σήψης του καπιταλισμού», τα λέει όλα, δεν χρειάζεται σχόλιο. Και το Ποτάμι έχει δώσει την δική του απάντηση, από την αντίστροφη πλευρά, δεν υπάρχουν στο εσωτερικό του δεύτερες σκέψεις, απαντάει καταφατικά στο ζήτημα.
Τα υπόλοιπα κόμματα, έχουν διχαστεί κατά κάποιο τρόπο. Στη Ν.Δ. υπάρχουν πολλές ενστάσεις, στους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ παζαρεύουν τις σκληρές θέσεις τους για να μην τρωθεί η κυβερνητική συνοχή, ενώ και στην Δημοκρατική Συμπαράταξη, ακούγεται ότι η πρόεδρός της την ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου θα λείπει ταξίδι για δουλειές!
Είναι απόλυτα σεβαστές οι διαφορετικές απόψεις για ένα νομοθέτημα. Στην προκειμένη περίπτωση ωστόσο, δεν μιλάμε για κάτι τέτοιο. Αλλά την δυσκολία που έχουν τα κόμματα να απαντήσουν στις διαθέσεις της εκκλησίας να παρεμβαίνει εκεί που δεν δικαιούται. Ένα μεγάλο μέρος των αντιδράσεων από το πολιτικό προσωπικό άλλωστε, συνδέεται με την πρόθεσή τους να μην έρθουν σε αντιπαράθεση με την ιεραρχία, οι στενές σχέσεις με την οποία φέρνουν ή διώχνουν ψήφους.
Λίγους μήνες πριν, η εκκλησία είχε παρέμβει πάλι. Ζητούσε – και σε μεγάλο βαθμό πέτυχε – να επιβάλει τον τρόπο με τον οποίο θα διδάσκεται το μάθημα της θρησκευτικών στα σχολεία. Το αυτονόητο, ότι δηλαδή οι επιστήμονες θα καθορίζουν την ύλη των μαθημάτων, στη χώρα μας δεν είναι αυτονόητο. Πρέπει να παρέμβουν οι ιερείς σ αυτό, να έχουν τον τελευταίο λόγο. Και τον είχαν. Ο Καμμένος εκβίασε τον Τσίπρα ότι θα ρίξει την κυβέρνηση αν του το ζητήσει ο Αρχιεπίσκοπος, ο Τσίπρας ουσιαστικά το αποδέχτηκε και έμοιαζε με κάποιον που έβγαινε από τη δύσκολη θέση. Άλλωστε, καιρό τώρα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει αναπτύξει εξαιρετικές σχέσεις με τους ιεράρχες.
Το θέμα της νομικής αναγνώρισης ταυτότητας φύλου, δεν έχει παρόμοια χαρακτηριστικά μ εκείνο του μαθήματος των θρησκευτικών. Υπάρχει πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ότι η μη ρύθμιση του θέματος παραβιάζει διατάξεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Και υπάρχει και απόφαση (2048/2015) της κοινοβουλευτικής Ολομέλειας του Συμβουλίου της Ευρώπης οπού καλούνται τα κράτη μέλη να ακολουθήσουν διαδικασία για νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου.
Το Ελληνικό πολιτικό προσωπικό, αργά ή γρήγορα πρέπει να ακολουθήσει αυτή την επιλογή, δεν έχει το περιθώριο για δεύτερες σκέψεις. Ωστόσο, το συγκεκριμένο ζήτημα αποτελεί μια καλή αφορμή για να βάλει και ένα φραγμό σε οποιονδήποτε εξωθεσμικό παράγοντα – στην συγκεκριμένη περίπτωση στους ιεράρχες – επιδιώκει να επιβάλει τις θέσεις του σε ζητήματα που αποτελούν αποκλειστικό προνόμιο της εκλεγμένης νομοθετικής εξουσίας. Αν δεν το κάνει σήμερα, αν δεν οριοθετήσεις τις σχέσεις του με τους ιεράρχες, θα συναντήσει το πρόβλημα πάλι μπροστά του αύριο. Με κάποια άλλη αφορμή…
