Της Σοφίας Βούλτεψη*
Για το έγκλημα στου Φιλοπάππου, αλλά και για την αφόρητη κατάσταση που επικρατεί στη χώρα λόγω του μεταναστευτικού, υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί. Με πρώτον τον κ. Τσίπρα και τους υπουργούς του, που από την πρώτη στιγμή άρχισαν να ξηλώνουν όλους τους νόμους περί παράνομης εισόδου στη χώρα, και να στέλνουν μηνύματα «ανθρωπιστικής» χαλαρότητας σε όλες τις αρμόδιες αρχές. Με αποτέλεσμα να μην εφαρμόζονται οι διατάξεις περί κράτησης και απέλασης εφόσον κάποιος αποτελεί κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια ή την δημόσια τάξη.
Όπως αποκαλύφθηκε ο ένας από τους Πακιστανούς είχε κατηγορηθεί για παράνομη είσοδο στη χώρα. Ο νόμος, όμως, Τσίπρα-Καμμένου-Μουζάλα του 2016, κατάργησε τον νόμο του 2005 που προέβλεπε φυλάκιση και πρόστιμο για παράνομη είσοδο στη χώρα. Σύμφωνα με τον νόμο του 2016, «αλλοδαπός ή ανιθαγενής που αιτείται διεθνούς προστασίας δεν κρατείται για μόνο το λόγο ότι έχει υποβάλει αίτηση διεθνούς προστασίας, καθώς και ότι εισήλθε παράτυπα ή και παραμένει στη χώρα μας χωρίς τίτλο διαμονής»! Και επομένως, ένας από τους δράστες του στυγερού εγκλήματος στου Φιλοπάππου αφέθηκε να κυκλοφορεί ελεύθερος! Ποιοι είναι, λοιπόν, οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος;
Στο μεταξύ, με μεγάλη άνεση, η Διεύθυνση Ασφαλείας Αττικής μας ενημέρωσε πως οι αλλοδαποί εγκληματίες οι οποίοι δολοφόνησαν στου Φιλοπάππου τον 25χρονο φοιτητή «έχουν κατηγορηθεί στο παρελθόν για τα αδικήματα της ληστείας, παράβασης του νόμου περί όπλων και παράνομης εισόδου την Ελλάδα, ενώ συνεχίζονται οι αστυνομικές έρευνες σχετικά με τη συμμετοχή τους και σε άλλες εγκληματικές πράξεις».
Όπως έγινε μάλιστα γνωστό, ο έτερος Πακιστανός, αυτός που δηλώνει 17χρονος, είχε συλληφθεί στις αρχές του χρόνου για ληστεία στο δρόμο, ωστόσο, δεν προφυλακίστηκε, ενώ ο μοναδικός όρος που του επιβλήθηκε από τον εισαγγελέα ήταν να δίνει το παρών στο αστυνομικό τμήμα, παρόλο που ήταν αγνώστου διαμονής!
Ωστόσο, όλοι οι νόμοι προβλέπουν κράτηση και απέλαση εφόσον ο συγκεκριμένος αλλοδαπός συνιστά κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια ή τη δημόσια τάξη.
Γιατί, λοιπόν, κυκλοφορούσαν ελεύθεροι και δεν εκρατούντο, όπως προβλέπει ο νόμος; Ποιοι έκριναν ότι δεν αποτελούσαν κίνδυνο για την δημόσια τάξη; Πόσοι άλλοι εγκληματίες έχουν αφεθεί ελεύθεροι, ενώ δεν μπορούν καν να δηλώσουν διεύθυνση κατοικίας; Υπήρξαν κάποιες άνωθεν παρεμβάσεις για επιεική αντιμετώπιση;
Ερωτηματικά αμείλικτα, τα οποία πρέπει να απαντηθούν ΤΩΡΑ και να τιμωρηθούν παραδειγματικά όσοι επίορκοι παραβίασαν τους νόμους και δεν έπραξαν το καθήκον τους.
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ενώ μέσα σε δέκα μέρες, από τις 14 ως τις 23 Αυγούστου, έφθασαν από την Τουρκία 1.400 άτομα, η Μαντάμ Μέρκελ ετοιμάζεται να μας στείλει και άλλους.
Πρόκειται για μια ακόμη απόδειξη ότι αυτή η κυβέρνηση δεν είναι τίποτε άλλο από ένα απόλυτο ενεργούμενο που αποδέχεται ό,τι της βάζουν πάνω στο τραπέζι, είναι η διμερής συμφωνία («διοικητική διευθέτηση» την βάφτισαν) με τη Γερμανία βάσει της οποίας η «Μαντάμ Μέρκελ» (του γνωστού go back από τη Λέσβο) θα μας επιστρέφει μετανάστες.
Πρόκειται για μια κυβέρνηση που λειτουργεί χωρίς να λαμβάνει υπόψη της κανένα γεγονός, λαμβάνει αποφάσεις ερήμην της πραγματικότητας, αδιαφορεί για την τρέχουσα επικαιρότητα, κλείνει τα μάτια μπροστά στους κινδύνους.
Και συνεχίζει κανονικά σαν να μην συμβαίνει τίποτε:
Μέσα στον Αύγουστο, για την ακρίβεια μέσα στο τριήμερο του 15αύγουστου, με την χώρα γονατισμένη και σε βαρύ πένθος λόγω των φονικών πυρκαγιών, με την Τουρκία να βουλιάζει κρατώντας στα χέρια της το όπλο των μεταναστευτικών ροών, έσπευσαν να συνάψουν τη συμφωνία με την Γερμανία. Αυτοί και οι ομοϊδεάτες τους στην Ισπανία!
Μια συμφωνία – κόλαφο, που προβλέπει ότι «η Γερμανία θα μπορεί να επιστρέψει εφεξής στην Ελλάδα, κάθε ενήλικο υπήκοο τρίτης χώρας, ο οποίος θα εντοπίζεται σε έλεγχο στα γερμανο-αυστριακά σύνορα, εφόσον αυτός έχει αιτηθεί άσυλο στην Ελλάδα από τις 1.7.2017 και μετά».
Μια συμφωνία – κόλαφο, βάσει της οποίας η Γερμανία παίρνει και δεν δίνει τίποτε. Μόνο ασαφείς και αόριστες αναφορές γίνονται, για «δεσμεύσεις» περί στήριξης της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο σε περίπτωση κρίσης (ζήσε μαύρε μου να φας τριφύλλι) και περί «στήριξης» για υιοθέτηση πρόσθετων μέτρων, για «δεσμεύσεις» περί «στήριξης» μέσω θετικών δράσεων στα πέντε νησιά (ούτε το θέμα του ΦΠΑ δεν δέχονται), για «δεσμεύσεις» περί αποστολής επιπλέον εμπειρογνωμόνων και διερμηνέων (ενώ δεν έχουν στείλει ούτε αυτούς για τους οποίους είχαν δεσμευτεί στο παρελθόν).
Λέξη για επιπλέον χρηματοδότηση (την οποία έχουν συμφωνήσει να δώσουν σε Ιταλία, Ισπανία και Μάλτα) και άμεση και αναδρομική επιστροφή από τον Ιούλιο του 2017 – ενώ την δική της υποχρέωση για επανένωση των οικογενειών, διαδικασία που έχει παγώσει, η Γερμανία την παραπέμπει για το τέλος του χρόνου.
Αυτά συμφώνησε ο κ. Τσίπρας στις 29 Ιουνίου με την Μαντάμ Μέρκελ, όταν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο έγραψε τίτλους τέλους στην υποχρεωτική μετεγκατάσταση, η οποία στο εξής θα γίνεται σε… εθελοντική βάση!
Η απόλυτη νίκη των χωρών του Βίσεγκραντ τις οποίες ο κ. Τσίπρας θα κατατρόπωνε!
Την ίδια μέρα (29 Ιουνίου) ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Τζανακόπουλος, μιλώντας στο ραδιόφωνο του Άλφα, έλεγε: «Δεν μιλάμε για συμφωνία που αφορά Ελλάδα και Γερμανία, αλλά αντιθέτως για ένα συνολικότερο σύστημα με μέτρα και αντίμετρα. Αυτό που είπε χθες ο πρωθυπουργός δεν έχει να κάνει σε καμία περίπτωση με κάποια διμερή συμφωνία»!
Καταλάβατε; «Δεν έχει να κάνει σε καμία περίπτωση με κάποια διμερή συμφωνία»! Αυτό είπε!
Όχι μόνο απόλυτα ενεργούμενα, αλλά και απόλυτοι ψεύτες!
Αναφερόταν (ο Τζανακόπουλος) στην συνέντευξη της 28ης Ιουνίου στους Financial Times, με την οποία είχε σπεύσει να προαναγγείλει αυτά που θα συμφωνούσε την επομένη. Είχε πει με το γνωστό μπλαζέ του ύφος:
«Δεν είναι σημαντικό αν υπάρξουν κάποιες επιστροφές από τη Γερμανία αν αυτό θα βοηθήσει να δώσει ένα μήνυμα στους λαθρεμπόρους ότι η Ευρώπη αντιμετωπίζει τις ροές παράνομης μετανάστευσης. Οποιαδήποτε συμφωνία με τη Γερμανία δεν θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στην Ελλάδα, δεδομένου ότι μόνο 50-100 αιτούντες άσυλο περνούν κάθε μήνα τα βόρεια σύνορα της χώρας. Για μας δεν είναι το πρόβλημα».
Ε βέβαια! Δεν έχει πρόβλημα ο άνθρωπος! Αυτός μόνο για την καρέκλα του ενδιαφέρεται! Και για να την διατηρήσει κάνει ό,τι τον διατάξουν!
Και δεν τον ενδιαφέρει ούτε το γενικότερο περιβάλλον! Υπογράφει τη συμφωνία ενώ γνωρίζει πως η Τουρκία βρίσκεται σε εξαιρετικά δυσχερή θέση και μπορεί να βάλει το όπλο του μεταναστευτικού στο τραπέζι.
Διότι, απλά κάνει ό,τι του λένε και δεν βγάζει κιχ!
Στις 30 Ιουνίου, έφθασαν 223 μετανάστες στην Ελλάδα.
Αλλά δεν βαριέσαι. Για τον Τσίπρα δεν ήταν πρόβλημα!
Και την ίδια μέρα (30 Ιουνίου) ο Βίτσας έλεγε στο «Σπούτνικ» ότι δεν πρόκειται να κατασκευαστούν επιπλέον κέντρα υποδοχής.
Και πού θα τους βάλει αυτούς που θα αρχίσει εντός των ημερών να στέλνει η Γερμανία;
Μα… δεν είναι πρόβλημα!
Προσέξτε τώρα τι έγινε ακριβώς τις ημέρες που ο Τσίπρας ολοκλήρωνε τη συμφωνία του με την Μαντάμ Μέρκελ:
Στις 14 Αυγούστου, ημέρα της απελευθέρωσης των δύο στρατιωτικών, έφθασαν 113 άτομα. Ανήμερα 15αύγουστου έφθασαν άλλα 192. Και στις 16 Αυγούστου έφθασαν 184, στις 17 Αυγούστου 194, στις 18 Αυγούστου 214, στις 19 Αυγούστου 54, στις 20 Αυγούστου 107 και στις 21 Αυγούστου 141, στις 22 Αυγούστου 67, στις 23 Αυγούστου 196, οπότε και ο αριθμός των μεταναστών και προσφύγων στα νησιά έφθασε τους 18.892! Δηλαδή, 1.400 άτομα σε δέκα ημέρες! Μ' αυτά και μ' αυτά, στις 20 Αυγούστου, ο αριθμός αιτούντων άσυλο στη Λέσβο ξεπέρασε τις 10.000, για πρώτη φορά (αυτή μάλιστα, είναι πρώτη φορά) μετά την μεγάλη κρίση του 2015, που επίσης είχε προκαλέσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ασχολείται κανείς μ' αυτά; Δεν το βλέπω!
Ήδη πριν βρεθούν στην εξουσία, με δηλώσεις, ανακοινώσεις, Πολιτικές Αποφάσεις, ομιλίες Τσίπρα, έστελναν τα διαλυτικά τους μηνύματα. Διακήρυσσαν δυνατά και σε όλους τους τόνους ότι όλοι είναι ευπρόσδεκτοι στην Ελλάδα και πως θα τους έδιναν «χαρτιά» για να φεύγουν προς την Ευρώπη.
Τώρα η Ευρώπη τους στέλνει πίσω – και αυτοί συμφωνούν!
Μόλις βρέθηκαν στην εξουσία, οι διακινητές μοίραζαν φυλλάδια στους καταυλισμούς στην Τουρκία, ενημερώνοντας ότι στην Ελλάδα άλλαξε η κυβέρνηση και η νέα κυβέρνηση έχει άλλη πολιτική.
Και πραγματικά, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ άνοιξαν πόρτες και παράθυρα, έκλεισαν την Αμυγδαλέζα, έλεγαν ότι είναι όλοι πρόσφυγες και από τη χώρα πέρασαν 1,5 εκ άνθρωποι που, αφού λιάζονταν, έπαιρναν τον δρόμο για το αίσχος της Ειδομένης. Έτσι, στις αρχές του 2016, με απόφαση της ΕΕ (συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας) οι Σκοπιανοί μας έκλεισαν τα βόρεια σύνορα.
Είναι αυτή η πρώτη κυβέρνηση στην Ιστορία της Ελλάδας που λαμβάνει μέρος σε απόφαση αυτοεγκλεισμού της χώρας - κι' ας μιλούσαν δήθεν για «μονομερείς ενέργειες», κάτι το οποίο σταθερά διαψεύδει ο Τουσκ, αναφερόμενος σε συλλογική απόφαση.
Και είναι αυτή η πρώτη κυβέρνηση στην Ιστορία της Ελλάδας που υποκύπτει στις πιέσεις και δίνει δικό της όνομα σε ένα κρατίδιο ενώ αυτό συνεχίζει να κρατά σφραγισμένα τα σύνορά μας. Προφανώς οι Σκοπιανοί έπρεπε να ανταμειφθούν για τις υπηρεσίες τους και το πέτυχαν με την σύμφωνη γνώμη ελληνικής κυβέρνησης.
Παρ' όλα αυτά, συνέχισαν: Τον Ιούνιο του 2015, ενώ η χώρα όδευε προς τον όλεθρο, λες και δεν είχαν άλλο θέμα να αντιμετωπίσουν, ψήφισαν νέο νόμο (4332/2015) για την ιθαγένεια, μειώνοντας τα αναγκαία χρόνια παραμονής στην Ελλάδα και δίνοντας ιθαγένεια στους μετανάστες δεύτερης γενιάς.
Άλλο ένα προσκλητήριο μέσα στην μεταναστευτική κρίση!
Και άλλη μια απόδειξη ότι λειτουργούν βάσει σχεδίου!
Και συνέχισαν:
Τον Μάρτιο του 2016 ήταν απλοί θεατές στη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας. Αποδέχθηκαν τη συμφωνία που προέβλεπε εγκλωβισμό των μεταναστών στα νησιά, χωρίς να απαιτήσουν να ανοίξουν τα βόρεια σύνορα.
Και συνέχισαν:
Την 1η Απριλίου 2016, ψήφισαν με τη διαδικασία του κατεπείγοντος νόμο (4375/2016) που ξήλωσε όλους τους προηγούμενους, υπονόμευε τη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας και καταστρατηγούσε τη συμφωνία των πολιτικών αρχηγών της 4ης Μαρτίου 2016, αφού ούτε διαχώριζε πρόσφυγες από μετανάστες, ούτε δημιουργούσε κλειστές δομές φιλοξενίας.
Και έστειλαν κι' άλλο μήνυμα, αφού ο νόμος αυτός, στο άρθρο 46, προέβλεπε ότι «αλλοδαπός ή ανιθαγενής που αιτείται διεθνούς προστασίας δεν κρατείται για μόνο το λόγο ότι έχει υποβάλει αίτηση διεθνούς προστασίας, καθώς και ότι εισήλθε παράτυπα ή και παραμένει στη χώρα μας χωρίς τίτλο διαμονής»!
Ο τότε υπουργός Μουζάλας μάλιστα είχε πει στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ότι… πρόκειται για διατάξεις από την εποχή της Τασίας!
Και συνέχισαν:
Δυο χρόνια μετά, ήλθε η απόφαση του ΣτΕ, το οποίο έκρινε ακριβώς με βάση το άρθρο 46 του νόμου του 2016. Διότι εκείνος ο νόμος έλεγε επίσης ότι «αλλοδαπός ή ανιθαγενής που υποβάλλει αίτηση διεθνούς προστασίας ενόσω κρατείται βάσει των σχετικών διατάξεων των νόμων 3386/2005 (Α΄ 212) και 3907/2011 (Α΄ 7), όπως ισχύουν, παραμένει υπό κράτηση κατ' εξαίρεση, εφόσον αυτή είναι αναγκαία, κατόπιν ατομικής αξιολόγησης και υπό την προϋπόθεση ότι δεν μπορούν να εφαρμοσθούν εναλλακτικά μέτρα, όπως αυτά που αναφέρονται στο άρθρο 22 παρ. 3 του ν. 3907/2011, για έναν από τους παρακάτω λόγους» (και αναφέρει μια σειρά λόγους, μεταξύ των οποίων και «εφόσον συνιστά κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια ή την δημόσια τάξη», κατόπιν απόφασης του οικείου αστυνομικού διευθυντή, η οποία διαβιβάζεται στον πρόεδρο ή στον υπ' αυτού οριζόμενο πρωτοδίκη του διοικητικού πρωτοδικείου στην περιφέρεια του οποίου κρατείται ο αιτών, ο οποίος κρίνει για τη νομιμότητα της επιβολής του μέτρου της κράτησης).
Ως συνέπεια, το ΣτΕ έκρινε ότι ο περιορισμός της κυκλοφορίας δεν απαγορεύεται μεν από το Σύνταγμα ή από άλλη διάταξη υπερνομοθετικής ισχύος, πρέπει όμως για να επιβληθεί ο περιορισμός, να προκύπτουν οι λόγοι για τους οποίους επιβλήθηκε το περιοριστικό αυτό μέτρο.
Έτσι, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ξανανομοθέτησαν. Ο νέος νόμος διατηρεί όλες σχεδόν τις προβλέψεις του νόμου του 2016 (συμπεριλαμβανομένης και αυτής της μη κράτησης), προσθέτοντας (για να υπάρξει εναρμόνιση με την απόφαση του ΣτΕ) ότι προβλέπεται το δικαίωμα των αιτούντων διεθνή προστασία να κυκλοφορούν ελεύθερα στην ελληνική επικράτεια ή σε μια συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή. Προβλέπεται επίσης η δυνατότητα περιορισμού της ελεύθερης κυκλοφορίας και αναφέρονται οι λόγοι του περιορισμού και η υποχρέωση να μνημονεύονται στο δελτίο αίτησης διεθνούς προστασίας.
Με βάση αυτόν τον νόμο θα υποδεχθούμε τους μετανάστες που θα μας στέλνει η Μαντάμ Μέρκελ.
Αλλά για τον κ. Τσίπρα… δεν είναι πρόβλημα!
Η Ελλάδα είχε νόμους
Ο πληρέστερος νόμος, που προέβλεπε τα πάντα και κάλυπτε κάθε πτυχή του προβλήματος από πρακτικής και ανθρωπιστικής πλευράς, ήταν ο 3386 του 2005, όταν υπουργός των Εσωτερικών ήταν ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Παυλόπουλος.
Αρκεί μια ματιά να ρίξει κανείς σ' αυτόν τον νόμο και θα διαπιστώσει ότι περιλάμβανε τα πάντα – ακόμη και την δημιουργία ενιαίου πληροφοριακού συστήματος.
Αυτός ο νόμος, λοιπόν, στο άρθρο 74 (Περιορισμοί στην κίνηση και εγκατάσταση υπηκόων τρίτων χωρών) ανέφερε:
Οι υπήκοοι τρίτων χωρών που διαμένουν νομίμως στη Χώρα έχουν ελευθερία κίνησης και εγκατάστασης στο σύνολο της Επικράτειας. Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται ύστερα από πρόταση των Υπουργών Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, Εξωτερικών, Εθνικής Άμυνας και Δημόσιας Τάξης, μπορεί να απαγορεύεται, για λόγους δημόσιου συμφέροντος, η διαμονή ή η εγκατάστασή τους σε ορισμένες γεωγραφικές περιοχές της Χώρας.
Στο Άρθρο 83, (Παράνομη είσοδος και έξοδος από τη Χώρα) ανέφερε:
«Ο υπήκοος τρίτης χώρας, που εξέρχεται ή επιχειρεί να εξέλθει από το ελληνικό έδαφος ή εισέρχεται ή επιχειρεί να εισέλθει σε αυτό χωρίς τις νόμιμες διατυπώσεις, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών μηνών και χρηματική ποινή τουλάχιστον χιλίων πεντακοσίων (1.500) ευρώ»
Και επίσης:
«Αν ο υπήκοος τρίτης χώρας εισέλθει στο ελληνικό έδαφος ή εξέλθει από αυτό χωρίς τις νόμιμες διατυπώσεις, ο εισαγγελέας πλημμελειοδικών, ύστερα από έγκριση του εισαγγελέα εφετών, στον οποίο αναφέρει σχετικώς χωρίς καθυστέρηση, μπορεί να απόσχει από την ποινική δίωξη για την πράξη αυτήν, οπότε γνωστοποιεί αμέσως την απόφασή του αυτή στον διοικητή της αστυνομικής υπηρεσίας ή λιμενικής αρχής που διαπίστωσε την παράνομη είσοδο ή έξοδο, προκειμένου αυτός, με απόφασή του, να επαναπροωθήσει τον υπήκοο τρίτης χώρας αμέσως στη χώρα προέλευσης ή καταγωγής του. Η έγκριση του εισαγγελέα εφετών μπορεί να δοθεί με οποιοδήποτε πρόσφορο μέσο.
Αν δεν καταστεί δυνατή η άμεση επαναπροώθηση του υπηκόου τρίτης χώρας, ο διοικητής της αστυνομικής ή λιμενικής αρχής, αφού συντάξει σχετική έκθεση, παραπέμπει τον υπήκοο τρίτης χώρας στην αρμόδια διοικητική αρχή για απέλαση, σύμφωνα με το άρθρο 76 του νόμου αυτού. Η αρχή αυτή, αν η απέλαση δεν πραγματοποιηθεί μέσα σε τρεις μήνες, γνωστοποιεί τούτο στον αρμόδιο εισαγγελέα πλημμελειοδικών. Στην περίπτωση αυτή, ο εισαγγελέας πλημμελειοδικών μπορεί να ανακαλέσει την απόφασή του για αποχή από την ποινική δίωξη, ύστερα από έγκριση του εισαγγελέα εφετών, εφόσον δεν έχει παρέλθει ένα έτος από την ημέρα της παράνομης εισόδου στη Χώρα του υπηκόου τρίτης χώρας».
Ο ίδιος νόμος προέβλεπε ότι οι διατάξεις του δεν έχουν εφαρμογή σε μια σειρά κατηγορίες προσώπων, μεταξύ των οποίων «στους πρόσφυγες και στα πρόσωπα που έχουν υποβάλει αίτηση για την αναγνώριση του καθεστώτος του πρόσφυγα, κατά την έννοια της Σύμβασης της Γενεύης του 1951, η οποία έχει κυρωθεί με το ν.δ. 3989/1959 (ΦΕΚ 201 Α''), όπως τροποποιήθηκε και ισχύει».
Δηλαδή, έκανε διαχωρισμό προσφύγων και παράνομων μεταναστών – ενώ ήδη από την αρχή ο ΣΥΡΙΖΑ, η κ. Χριστοδουλοπούλου, ο κ. Μουζάλας μας έλεγαν ότι «είναι όλοι πρόσφυγες»!
Ο ίδιος νόμος (του 2005) προέβλεπε ότι «εφόσον ο αλλοδαπός, εκ των εν γένει περιστάσεων, κρίνεται ύποπτος φυγής ή επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη, με απόφαση των οργάνων της προηγούμενης παραγράφου, διατάσσεται η προσωρινή κράτησή του μέχρι την έκδοση, εντός τριών ημερών, απόφασης ως προς την απέλασή του. Εφόσον εκδοθεί απόφαση απέλασης, η κράτηση συνεχίζεται ως την εκτέλεση της απέλασης, σε καμία όμως περίπτωση δεν μπορεί να υπερβαίνει τους τρεις μήνες».
Ενώ, «σε περίπτωση που ο προς απέλαση αλλοδαπός δεν κρίνεται ύποπτος φυγής ή επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη ή ο πρόεδρος του διοικητικού πρωτοδικείου διαφωνεί ως προς την κράτησή του, με την ίδια απόφαση τάσσεται σε αυτόν προθεσμία προς αναχώρηση, η οποία δεν μπορεί να υπερβαίνει τις τριάντα ημέρες».
Τον Φεβρουάριο του 2007 ήλθε νέος νόμος, συμπληρωματικός αυτού του 2005, που προέβλεπε τη σύσταση Εθνικής Επιτροπής για την Κοινωνική Ένταξη των Μεταναστών, Διυπουργικής Επιτροπής Παρακολούθησης της Μεταναστευτικής Πολιτικής και ρύθμιζε διάφορα θέματα αδειών διαμονής, εργασίας, επανένωσης οικογενειών, αντιμετώπισης της παράνομης μετανάστευσης και της διακίνησης ανθρώπων κλπ.
Ακολούθησε ο νόμος 3907 του 2011 για την ίδρυση Υπηρεσίας Ασύλου και Υπηρεσίας Πρώτης Υποδοχής, Αρχής Προσφυγών, που προέβλεπε τον περιορισμό σε ειδικές εγκαταστάσεις και ρύθμιζε θέματα απελάσεων, επιστροφών και οικειοθελών αναχωρήσεων, καθώς και την εφαρμογή των μέτρων καταναγκασμού που προβλέπονταν από τον νόμο του 2005. Προέβλεπε επίσης ότι οι υπό επιστροφήν υπήκοοι τρίτης χώρας τίθενται υπό κράτηση με απόφαση νομικά αιτιολογημένη, ενώ ρυθμίζονταν και οι όροι κράτησης. Επίσης ρυθμίζονταν μια σειρά άλλα θέματα, όπως αυτά των ασυνόδευτων ανηλίκων, καθώς και οι όροι κράτησης των ανηλίκων, ώστε να έχουν τη δυνατότητα να ασχολούνται με δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου, όπως δραστηριότητες παιγνιδιού και ψυχαγωγικές δραστηριότητες.
Ο νόμος εκείνος προέβλεπε, όμως, ότι «ειδικά για τις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο υπήκοος τρίτης χώρας αδυνατεί να προσκομίσει ισχύον διαβατήριο ή άλλο ταξιδιωτικό έγγραφο, είναι δυνατή η χορήγηση της άδειας διαμονής με απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας, εφόσον ο υπήκοος τρίτης χώρας επικαλείται ειδικώς και αιτιολογημένως αντικειμενική αδυναμία λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών ή καταστάσεων, κατόπιν γνώμης της κατωτέρω Επιτροπής, εκτός αν συντρέχουν λόγοι δημόσιας τάξης και ασφάλειας».
Έτσι άρχισαν να πετούν τα διαβατήρια στη θάλασσα…
Ωστόσο, και εκείνος ο νόμος προέβλεπε ότι «αν υπάρχει κίνδυνος διαφυγής ή η αίτηση για νόμιμη παραμονή έχει απορριφθεί ως προδήλως αβάσιμη ή καταχρηστική ή ο υπήκοος τρίτης χώρας αποτελεί κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια, τη δημόσια τάξη ή την εθνική ασφάλεια, οι κατά περίπτωση αρμόδιες αρχές δεν χορηγούν χρονικό διάστημα οικειοθελούς αναχώρησης ή χορηγούν χρονικό διάστημα αναχώρησης μικρότερο των επτά (7) ημερών».
Ακολούθησε ο νόμος 4251 του 2014, υπό τον τίτλο «Κώδικας Μετανάστευσης και Κοινωνικής Ένταξης», που μεταξύ άλλων, εφαρμοζόταν στους δικαιούχους διεθνούς προστασίας, καθώς και στους αιτούντες διεθνή προστασία, κατά την έννοια της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 και σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο.
Και αυτός ο νόμος, όπως και εκείνος του 2005, προέβλεπε ότι «σε κάθε πρόσωπο επιτρέπεται να εισέρχεται στο ελληνικό έδαφος και να εξέρχεται από αυτό μόνον από τις ελεγχόμενες μεθοριακές διαβάσεις» και ότι «η επιτήρηση των χερσαίων και θαλασσίων συνόρων ενεργείται από τις αρμόδιες για το σκοπό αυτόν αστυνομικές και λιμενικές αρχές. Η είσοδος και η έξοδος εκτός των μεθοριακών διαβάσεων μπορεί να επιτραπεί κατά περίπτωση, για εξαιρετικούς λόγους, με απόφαση του Υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη που καθορίζει και τον τρόπο διενέργειας του ελέγχου».
Προέβλεπε επίσης ότι «οι ελληνικές αρχές ελέγχου μπορεί να υποχρεώσουν σε άμεση αναχώρηση διερχόμενο πολίτη τρίτης χώρας αν διαπιστώσουν ότι δεν έχει θεώρηση εισόδου, όταν αυτή απαιτείται, και εισιτήριο για τη συνέχιση του ταξιδιού του, τόσο για τη χώρα προορισμού όσο και τις ενδιάμεσες χώρες, από το έδαφος των οποίων κατ'' ανάγκη θα διέλθει».
Ο ίδιος νόμος (του 2014) προέβλεπε λεπτομερώς τα πάντα για την είσοδο στη χώρα, τις άδειες διαμονής, εργασιακά θέματα (που με τον σημερινό νόμο ξαναρυθμίζονται), τις εισόδους για επενδυτική δραστηριότητα, την υποχρεωτική φοίτηση των παιδιών στα σχολεία, την κινητικότητα των σπουδαστών, ζητήματα εμπορίας ανθρώπων και παράνομης διακίνησης μεταναστών, θέματα οικογενειακής επανένωσης και των επί μακρόν διαμενόντων και αποδεικτικών επαρκούς γνώσης της ελληνικής γλώσσας και στοιχείων ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού για την απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος, θέματα ασφάλειας και δημόσιας υγείας, αδειών διαμονής δεύτερης γενιάς, ιθαγένειας.
Ο νόμος του 2014 προέβλεπε την ελεύθερη κίνηση και εγκατάσταση στο σύνολο της Επικράτειας, αλλά μόνο για τους επί μακρόν διαμένοντες και τους κατόχους Μπλε Κάρτας της ΕΕ. Το δικαίωμα αυτό μπορούσε να περιορίζεται με προεδρικό διάταγμα, το οποίο μπορούσε να απαγορεύει για λόγους δημόσιου συμφέροντος, τη διαμονή ή την εγκατάστασή τους σε ορισμένες γεωγραφικές περιοχές της Χώρας.
Και μετά ήλθαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ! Τα έκαναν όλα ρημαδιό και τώρα σκύβουν το κεφάλι και υπογράφουν όποια συμφωνία τους επιβάλλουν. Και κυρίως, ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΠΕΡΙ ΑΠΕΛΑΣΗΣ, σε περίπτωση που κινδυνεύει η δημόσια τάξη και ασφάλεια!
Σα να την ακούω την Μαντάμ Μέρκελ: «Όπως τα έκανες, Αλέξη, θα τα λουστείς και θα πεις κι' ένα τραγούδι».
Αλλά τι τον νοιάζει τον Αλέξη; Η καρέκλα του uber alles!
*Η κ. Σοφία Βούλτεψη είναι βουλευτής Β΄ Αθηνών, πρώην υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητική εκπρόσωπος, δημοσιογράφος
