Εμείς οι πολίτες που εργαζόμαστε στον ιδιωτικό τομέα βρισκόμαστε σε καθημερινό πόλεμο με το κράτος! Για την ακρίβεια, το κράτος μας κήρυξε τον πόλεμο. Είμαστε υπό διωγμό. Ξέρουμε ότι θα χάσουμε. Ματώνουμε, παλεύουμε το θεριό δίχως πιθανότητα επιτυχίας. Ένας στους δύο Έλληνες χρωστάει. Στην εφορία, στις τράπεζες, κάπου. Αυτός είμαι εγώ. Τα πλεονάσματά τους με σκοτώνουν!
Κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών, ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί σπιτιών, ανεξόφλητα γραμμάτια ενός πολιτικού συστήματος που υποσχέθηκε δικαιοσύνη και μοιράζει κατασχετήρια. Ο εφιάλτης των φόρων αφήνει βαριά την σκιά του πάνω από μία χώρα που βλέπει το φως της στο καντήλι της να σβήνει μέρα με την μέρα. Θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να ξεμπερδέψουμε από τις υποχρεώσεις των πολιτών προς την εφορία και τις τράπεζες. Μέχρι αυτό να συμβεί δεν θα υπάρχει χώρα. Θα είμαστε πολίτες σε μία χώρα που δεν θα μας ανήκει.
Δεν είναι υποψία, δεν είναι κάποιο σενάριο κλεμμένο από κινηματογραφική ταινία. Είναι η σκληρή πραγματικότητα: Το καθεστώς των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει κηρύξει τον πόλεμο στην αστική τάξη και την οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην εξαφάνιση. Οι εξοντωτικοί φόροι είναι το φονικό όπλο μιας θλιβερής πολιτικής παρέας σε βάρος εκείνων που θεωρούν πολιτικούς τους αντιπάλους. Και φυσικά όλα αυτά γίνονται με την αδιαφορία, αν όχι την βοήθεια, της Ευρώπης. Μιας Ευρώπης που κλείνει σήμερα τα μάτια της απέναντι σε αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, επειδή νομίζει ότι το πρόβλημα είναι αρκετά μακριά από την ίδια και δεν την αφορά.
Ξέρουν ότι με τους υπερβολικούς φόρους αποθαρρύνουν τις επενδύσεις. Και ποιος σας είπε ότι θέλουν επενδύσεις; Ξέρουν ότι οι απίστευτοι φόροι που έχουν επιβάλλει διαλύουν την μεσαία τάξη. Και ποιος σας είπε ότι θέλουν να υπάρχει μεσαία τάξη; Ξέρουν ότι οι φόροι ισοδυναμούν σε πολλές περιπτώσεις με απαλλοτρίωση της περιουσίας των πολιτών. Και ποιος σας είπε ότι θέλουν κάτι διαφορετικό;
Όσοι μιλάνε για «ανάπτυξη» υπό αυτές τις συνθήκες δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη σε μία χώρα που τα κόκκινα δάνεια απειλούν να ξεπεράσουν το ύψος των καταθέσεων. Που οι πολίτες του οφείλουν περισσότερα από 20 δισεκατομμύρια ευρώ στο κράτος. Κι αν οι αριθμοί δείξουν μία αύξηση της τάξης του μηδέν κόμμα κάτι τοις εκατό ή του ένα και κάτι, ας τους πει κάποιος, την ώρα που θα ανοίγουν τις σαμπάνιες, ότι την ίδια ώρα η Ευρώπη τα οκτώ τελευταία τρίμηνα έχει σταθερή ανάπτυξη από 1,5 ως 2%. Σκεφτείτε πόσο δρόμο πρέπει να καλύψουμε μετά από οκτώ χρόνια κρίσης.
Για ποια ανάπτυξη, όμως, μπορούμε να μιλάμε, όταν ένα κράτος βρίσκεται σε ανοικτό πόλεμο με τους ίδιους τους πολίτες του; Η αστική τάξη ήταν και είναι η μαμή της ανάπτυξης. Όταν την εξοντώνουν, ξέρουν που στοχεύουν: Κατευθείαν στην καρδιά της δημιουργικής Ελλάδας. Δεν το κάνουν από λάθος. Κομουνιστές είναι, όχι ηλίθιοι. Ηλίθιοι είναι όσοι «αλλόφυλοι» εξακολουθούν και τους στηρίζουν και τους επιτρέπουν να συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο. Κι αυτοί θα καταγραφούν από την Ιστορία για το έγκλημα που έχουν διαπράξει σε βάρος της χώρας και της ίδιας της τάξης τους.
Θανάσης Μαυρίδης
