Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα
Τον ισχυρισμό ότι η κυβέρνηση δεν έχει φιλικές σχέσεις με κανέναν επιχειρηματία και κινείται στο πλαίσιο του νόμου, που διευκολύνει τις επενδύσεις, διατύπωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ερωτηθείς για τις προνομιακές σχέσεις με τον Ιβάν Σαββίδη.Στην ενημέρωση μάλιστα, των πολιτικών συντακτών επανέλαβε ότι το πρωτάθλημα δεν πρόκειται να ξαναρχίσει αν δεν υπάρξουν πειστικές προτάσεις από τους φορείς του ποδοσφαίρου, τις οποίες η κυβέρνηση να θεωρεί ότι εγγυώνται την ομαλότητα στα γήπεδα.
Και στις δύο αναφορές του κ. Τζανακόπουλου διακρίνει κανείς μία τερατώδη πρόκληση αριστερού "ευσεβισμού". Κάτι σαν "πώς σας πέρασε από το μυαλό; Για ποιους μας περάσατε;Είμαστε αριστεροί. Μήπως το ξεχάσατε;" . Αλλά και στην περίπτωση του πρωταθλήματος, είναι φανερό ότι έχουν επιστρατεύσει έναν κώδικα ηθικής προκειμένου να υποκαταστήσουν τον άλλο. Αυτόν που δεν μπορούν να υπηρετήσουν ούτως ή άλλως εξαιτίας της φυσικής παραβατικής τους συμπεριφοράς.
Αυτή η κυβέρνηση ουδέποτε χρηματοδοτήθηκε από επιχειρηματίες για να φτάσει στην εξουσία. Ούτε και σήμερα στηρίζεται από μεγάλα συμφέροντα, δίνοντας ευκαιρίες σε φίλους της να αναπτύξουν μία προνομιακή σχέση με τις δομές της εξουσίας που διαχειρίζεται. Όλα είναι υπό έλεγχο και κανένας αριστερός δεν διανοήθηκε ποτέ να χρησιμοποίησε τα παλιά δίκτυα για να κυβερνήσει τη χώρα.
Το ζήτημα βέβαια, είναι πως δημιουργούνται συνεχώς αυτές οι "παρεξηγήσεις" και ταυτόχρονα, δεν υπάρχει πια κανένας Έλληνας που να πιστεύει στον αναμάρτητο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά μάλλον ισχύει το ίδιο με την Εκκλησία. Όλοι γνωρίζουν ότι η ιεραρχία αμαρτάνει με κοσμικό τρόπο αλλά, όταν έρθει η ώρα της "δοκιμής", τότε υπερασπίζονται την πίστη τους από φόβο θεού και δαιμόνων.
Έτσι λειτουργεί και η Αριστερά στην εξουσία. Επιμένει πάντα στο δέον και αποτάσσεται του όντος. Και αν η πραγματικότητα, εξεγείρεται προκλητικά, μπροστά στα μάτια όλων μας, τόσο χειρότερο για την πραγματικότητα. Όλη η αγορά ήξερε ότι ο Αλέξης μάζευε στο προεκλογικό του καλάθι "επιδοτήσεις" από τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής "ελίτ" αλλά τον Σταύρο είχαν σταμπάρει ως "μπομπολάκι". Τόσο εύκολα και επιδέξια είχε εμπεδωθεί στον μέσο ψηφοφόρο ο συστημικός αντίπαλος για να σπρώξουμε όλοι μαζί τον Τσίπρα, στο Μαξίμου.
Και σήμερα, μετά από την εξόφθαλμη "ερωτική σχέση" με τον Ιβάν Σαββίδη, ο κ. Τζανακόπουλος προσπαθεί να μας πείσει ότι "δεν είναι αυτό που νομίζουμε". Ότι δήθεν έγινε παρεξήγηση και δεν υπάρχουν πονηρές λέξεις αλλά μόνο πονηρά μυαλά.
Επανέρχομαι όμως, σ΄αυτόν τον άθλιο και εξοργιστικό "ευσεβισμό" που ο κάθε υποκριτής θέλεις να επιβάλει στο "ποίμνιό" του, ακόμα και αν ξέρει ότι θα υπερβεί κάθε όριο λογικής θέασης ή αποτίμησης της πραγματικότητας.
Αναρωτιέμαι βέβαια, που μπορεί να οδηγήσει η παρατεταμένη επιμονή στην δέουσα ηθική της παραπλάνησης. Της ανωφελούς υποτίμησης της νοημοσύνης της μέσης σταθερής στην "δεοντολογία", σκέψης. Το πιθανότερο στην απονέκρωση κάθε αντίστασης και στον ανεπαίσθητο ολοκληρωτισμό...
