Του Δημήτρη Καμπουράκη
Μέσα σε μια βδομάδα ισοπέδωσαν τους ΑΝΕΛ και διέλυσαν το Ποτάμι. Τώρα σκάβουν λαγούμια κάτω απ' το ΚΙΝΑΛ προσπαθώντας συνειδητά να το μετατρέψουν σε δεύτερο Ποτάμι. Ο Σύριζα καταπίνει ή κονιορτοποιεί τα μικρά κόμματα, προωθώντας τον ακραίο διπολισμό. Την ίδια στιγμή όμως έχει ψηφίσει την απλή αναλογική, για να σταματήσουν οι ''καταραμένες'' αυτοδυναμίες και να μπουν στην θέση τους οι κυβερνήσεις συνεργασίας . Πείτε μου τώρα, δεν πρόκειται για στρατηγική σχιζοφρένεια;
Μια ματιά στον πολιτικό χάρτη, αναδεικνύει την εικόνα σ' όλη της την μεγαλοπρέπεια. Εξαιρώντας το ΚΚΕ και τον Χρυσή Αυγή που για διαφορετικούς λόγους δεν πρόκειται να γίνουν τμήματα ευρύτερων κυβερνητικών συμμαχιών, τι απομένει; Η ΝΔ, ο Σύριζα και το ΚΙΝΑΛ. Αυτά έχουν εξασφαλισμένη (δημοσκοπικά τουλάχιστον) παρουσία στην επόμενη Βουλή. Το Ποτάμι θα απορροφηθεί απ' τους δυο μεγάλους, ότι απέμεινε απ' τους ΑΝΕΛ έχει καταντήσει πολιτικός περίγελος και δημοσκοπικό μηδενικό, ενώ ο Λεβέντης με αποδεκατισμένη κοινοβουλευτική ομάδα προσώρας είναι αισθητά κάτω του 3%.
Πάμε λοιπόν για πεντακομματική Βουλή, με τους δύο να μην μετέχουν στα πιθανά παιχνίδια των κυβερνητικών συμμαχιών, είτε γιατί οι ίδιοι δεν θέλουν (ΚΚΕ) είτε γιατί οι υπόλοιποι δεν τους θέλουν (Χρυσή Αυγή). Αυτός ο πολιτικός χάρτης δεν προέκυψε τυχαία, αλλά μετά από την μανιακή και συστηματική προσπάθεια του Σύριζα να εξαφανίσει τα υπάρχοντα μικρά κόμματα. Ο Σύριζα αποτέλειωσε τους ΑΝΕΛ, ο Σύριζα ανατίναξε το Ποτάμι, ο Σύριζα ασκεί συστηματικό πολιτικό μπούλινγκ στο ΚΙΝΑΛ προσπαθώντας να του κλέψει κομμάτια του κομματικού του μηχανισμού αλλά και ολόκληρο τον χώρο της κεντροαριστεράς.
Βεβαίως και η ΝΔ πήρε απομεινάρια των μικρών κομμάτων. Κανείς όμως δεν μπορεί να την κατηγορήσει ότι κατασκεύασε και επέβαλλε επίτηδες διλήμματα που λειτουργούν ως δυναμίτες στο εσωτερικό των πιο αδύναμων πολιτικών σχηματισμών. Αυτό το κάνει συστηματικά ο Αλέξης, χρησιμοποιώντας μάλιστα γι αυτό την κυβερνητική του ισχύ και τα εθνικά θέματα. Και στο κάτω-κάτω, η ΝΔ πάντα ήταν υπέρ των μεγάλων πολυσυλλεκτικών κομμάτων και των εκλογικών συστημάτων που σχηματίζουν βιώσιμες κυβερνήσεις.
Ο Σύριζα είναι αυτός που δια της απλής αναλογικής που ψήφισε, θέλει να δημιουργήσει τις συνθήκες για διάλογο των πολιτικών δυνάμεων και προγραμματικές συμφωνίες κομμάτων που θα καταλήγουν σε κυβερνήσεις συνεργασίας. Ενώ λοιπόν η απλή αναλογική που ψήφισε κατατείνει στην συνεργασία πολλών μικρών για να κυβερνιέται η χώρα, η πολιτική του δραστηριότητα οδηγεί στην εξαφάνιση των μικρών σχηματισμών και στην δημιουργία δυο μεγάλων ομοιογενών μετώπων που θα 'χουν απορροφήσει κάθε δορυφόρο τους: Στην κεντροδεξιά και στην κεντροαριστερά.
Αυτό τώρα τι ακριβώς είναι; Απόδειξη ότι δεν ξέρουν τι θέλουν; Ένδειξη ότι η στρατηγική τους δεν καθορίζεται από στόχους αρχής, αλλά από την συγκυρία; Αλαλούμ που δημιουργεί ο τυχοδιωκτικός τακτικισμός; Υπόγεια διαμάχη στο εσωτερικό του Σύριζα, ανάμεσα σε παλιούς αριστερούς που επιμένουν στα συμμαχικά σχήματα και σε νεοκαθεστωτικούς που εκστασιασμένοι από την γλύκα της εξουσίας, προωθούν στην πράξη όχι τον απλό δικομματισμό αλλά τον ολοκληρωτικό διπολισμό; Δεν μπορώ να απαντήσω. Μπορεί να είναι και όλα μαζί.
Πάντως το ακραίο σενάριο αυτού που συμβαίνει σήμερα (με την διάλυση των μικρών και την παράλληλη ύπαρξη της απλής αναλογικής από τις μεθεπόμενες εκλογές), είναι η χώρα να έχει κατ' ουσία δυο μόνο κόμματα κι αυτά να μην μπορούν να φτιάξουν κυβέρνηση. Για σκεφτείτε το. Δεν το θεωρώ πιθανό ενδεχόμενο, αλλά δεν μπορώ να μην επισημάνω την στρατηγική σχιζοφρένεια αυτών που μας κυβερνούν. Δεν έχουν ιδέα, ούτε τι κάνουν, ούτε γιατί το κάνουν. Κινούνται μόνο με βάση το σήμερα, κι αυτά που κάνουν σήμερα έρχονται σε πλήρη αντίθεση μ' αυτά που θα κάνουν αύριο. Έτσι λειτουργούν και για τον εαυτό τους, και για το πολιτικό σύστημα, και για την χώρα.
