Και μόνο το γεγονός ότι για να λανσαριστεί ως εσωκομματικός αντίπαλος του κ.Α.Τσίπρα, ο κ.Ευκλείδης Τσακαλώτος επέλεξε να μιλήσει σε μια ιστορική εφημερίδα της συντηρητικής παράταξης λέει πολλά για τον τρόπο που βλέπει την πολιτική, γενικώς και αντιμετωπίζει τους συναγωνιστές του στο ΣΥΡΙΖΑ, ειδικώς.
Με ποιο ακροατήριο θέλησε άραγε να συνομιλήσει ο κ.Τσακαλώτος όταν επέλεγε την «Καθημερινή»; Μυστήριο.
Ίσως, όμως όχι και τόσο, τουλάχιστον για όσους από εμάς θυμόμαστε το ύφος που διατηρεί από τότε που εμείς, οι hoi polloi που λένε και στην Οξφόρδη, πληροφορηθήκαμε την ύπαρξή του: δηλαδή από τότε που ο κ.Τσίπρας τον έβαλε στην κυβέρνησή του.
Τον θυμόμαστε να ειρωνεύεται τους πάντες από το βήμα της Βουλής. Θυμόμαστε, για παράδειγμα, να λέει απευθυνόμενος στον Βασίλη Κεγκέρογλου, όταν ο εκείνος έκανε μια παρατήρηση σε κάποια από τις ομιλίες του κατά την ψήφιση των εφαρμοστικών νόμων του 3ου Μνημονίου, τον Μάιο του 2016 ότι δεν πρέπει να του απευθύνει τον λόγο γιατί όσα είχε πει δεν ήταν για το επίπεδο του βουλευτή του ΚΙΝΑΛ.
Θυμόμαστε να λέει ότι εάν είχε φοιτητή τον Κλάους Ρέγκλινγκ θα τον έκοβε.
Θυμόμαστε να επιτίθεται με τρόπο αχαρακτήριστο και μάλιστα μέσω τουίτερ, στον επί χρόνια συνάδελφό του Πάνο Τσακλόγλου κατηγορώντας τον ότι παραβλέπει την επιστήμη για να καταλάβει κάποια θέση.
Από τότε που χάρις στον κ.Τσίπρα, ο κ.Τσακαλώτος μπήκε στη ζωή των Ελλήνων, προσπαθεί να μας πείσει ότι μόνος αυτός είναι ένας φάρος γνώσης και μόρφωσης, καταδικασμένος να πολιτεύεται ανάμεσα σε χαζούς, βλάκες, αμόρφωτους, άσχετους και κυνικούς. Ένας τραγικός ήρωας! Ένας Άμλετ, ίσως αν θυμηθούμε τον Βαγγέλη Βενιζέλο στην ομιλία του στη Βουλή κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού, τον Δεκέμβριο του 2017, να τον καλεί να «ξεβαλικέψει» αφού πρώτα του επεσήμανε ότι είναι «αλαζών» και βασικώς «ανεπίγνωστος».
Το θυμηθήκαμε αυτό το τελευταίο, το «ανεπίγνωστος», στις αναφορές του στην «αστική αυτοπεποίθηση» που απέκτησε στα περίβλεπτα σχολεία και πανεπιστήμια της Μεγάλης Βρετανίας που φοίτησε. Θα έπρεπε να έχει καταλάβει ότι οι Έλληνες λογίζουν την οικογένειά του ως αστική από την ταραγμένη δεκαετία του 1940 ακόμα, όταν αυτή στοιχήθηκε στη σωστή πλευρά της ιστορίας.
Αλλά ας παραβλέψουμε όλα τα παραπάνω γιατί το ύφος του κ.Τσακαλώτου αφορά μόνο τον ίδιο και όσους τον συναναστρέφονται σε προσωπικό επίπεδο. Αυτό που αφορά όλους τους Έλληνες είναι το οργανωμένο σχέδιο και υλοποίησε ως ΥΠΟΙΚ της κυβέρνησης Τσίπρα για να αφανίσει τη μεσαία τάξη, κάτι που έκανε συνειδητά.
Το ιδεολόγημα του υπερπλεονάσματος, γιατί περί αυτού πρόκειται, περί ιδεολογήματος, το οποίο δημιούργησε με τους παρανοϊκούς φόρους που επέβαλε, αυτή είναι η πολιτεία του Ευκλείδη Τσακαλώτου που κανείς δεν έχει δικαίωμα να ξεχάσει.
Ο κ.Τσακαλώτος επιχείρησε και εν πολλοίς τα κατάφερε να εξαχρειώσει τη μεσαία τάξη γιατί γνώριζε καλά ότι είναι η Μεσαία Τάξη στην Ελλάδα που προσωποποιεί τις αξίες και τα οράματα της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας, της λεγόμενης Μεταπολίτευσης, τις κατακτήσει της οποίας το κόμμα του αμφισβητούσε επανειλημμένως και ανοιχτά και ακόμα αμφισβητεί, με διαρκείς αμεσοδημοκρατικές αναφορές του κ.Τσίπρα και τις ψευδο-σοσιαλιστικές οικονομικο-κοινωνικές θεωρίες που αράδιασε ο ίδιος ο κ.Τσακαλώτος στη συνέντευξή του στην Καθημερινή.
Από τη στήλη αυτή επιχειρηματολογούμε διαρκώς πάνω στην ιδέα ότι πρέπει όλοι μας, ανεξαιρέτως, να διδαχθούμε από την οδυνηρή δεκαετία 2010-2020 και μετά να προχωρήσουμε, να προσπεράσουμε χωρίς όμως να ξεχάσουμε.
Όμως, τον τελευταίο καιρό, παρατηρούμε οργανωμένες προσπάθειες από τα δεξιά και τα αριστερά, από αυτούς που διαχειρίστηκαν την ελληνική Οικονομία και τα έκαναν όλα λάθος, για να το θέσουμε εύσχημα, τον κ.Γ.Αλογοσκούφη και τον κ.Ευ.Τσακαλώτο, τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, να επιχειρούν να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα που όλοι ζήσαμε μήπως και ξεχάσουμε τα έργα και τις ημέρες τους στο ΥΠΟΙΚ.
Αυτοί έχουν κάθε λόγο να το θέλουν. Εμείς όμως δεν έχουμε δικαίωμα να επιτρέψουμε αυτό να συμβεί.
