Κάθε ημέρα που περνάει αποδεικνύεται ότι όσα έχουν ειπωθεί μέχρι σήμερα για την καθεστωτική αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ και για την ακραία αντιδημοκρατική αντίληψη στελεχών τους είναι λίγα σε σχέση με εκείνα που οι ίδιοι αποκαλύπτουν για τον εαυτό τους. Δεν υπάρχει προηγούμενο με τις δηλώσεις Τσίπρα για την Δικαιοσύνη. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι.
Στην Δημοκρατία υπάρχει η αρχή της διάκρισης των εξουσιών. Μόνο σε απολυταρχικά καθεστώτα συναντάμε κάτι διαφορετικό. Ας θυμηθούμε την χτεσινή δήλωση του κ. Τσίπρα: «εμείς οι αστοιχείωτοι καταφέρνουμε και ξεπερνάμε πολλές φορές ακόμα και θεσμικά εμπόδια αυτών που έχουν ιδιαίτερη στοιχείωση για να μας θέτουν τέτοια εμπόδια».
Ο κ. Τσίπρας επιχείρησε να «καλύψει» πολιτικά τον κ. Πολάκη, ο οποίος είχε στραφεί εναντίον της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας για τους φορολογικούς ελέγχους. Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε υπουργούς της κάθε κυβέρνησης να στρέφονται εναντίον της Δικαιοσύνης, όταν οι αποφάσεις της δεν τους είναι αρεστές. Διότι αυτό έκανε ο κ. Πολάκης. Θα περίμενε κανείς ότι ο πρωθυπουργός της χώρας θα έσπευδε να βάλει τον υπουργό του στην θέση του. Αλλά δεν συνέβη αυτό! Ο κ. Τσίπρας κάλυψε απόλυτα τον κ. Πολάκη και φυσικά έδωσε το παρασύνθημα περί … θεσμικών εμποδίων. Πρωτάκουστο; Πράγματι, αν και στην Ελλάδα ο μιθριδατισμός έχει ήδη σημειώσει θαυμαστά αποτελέσματα.
Να μην εισέλθουμε στη ουσία της υπόθεσης των φορολογικών ελέγχων. Θα μας απασχολήσει σε άλλο σημείωμα. Αρκεί, πάντως, να σημειώσουμε δύο πράγματα: Το πρώτο είναι ότι φορολογικοί έλεγχοι σε βάθος δεκαπέντε ετών δεν γίνονται σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου και μάλιστα με τον πολίτη να φέρει την υποχρέωση να αποδείξει ότι δεν είναι ένοχος! Το δεύτερο είναι ότι στα δυόμισι αυτά χρόνια που ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται στην εξουσία τα αποτελέσματα των ελέγχων δεν έχουν φέρει σημαντικά αποτελέσματα. Γι αυτό δεν ευθύνονται, φυσικά, οι δικαστές…
Το πιο σπουδαίο, όμως, είναι ότι βάλλεται η Δικαιοσύνη, επειδή προσπάθησε να σηκώσει ασπίδα προστασίας στους πολίτες έναντι της αυθαιρεσίας του κράτους. Αυτό ήταν το γεγονός που εξόργισε τους κκ Τσίπρα και Πολάκη. Προφανώς στην δική τους αντίληψη οι Θεσμοί έχουν έναν άλλο ρόλο. Κι αν οι Θεσμοί δεν συμφωνούν με αυτό τον ρόλο, τόσο το χειρότερο για τους Θεσμούς.
Αλήθεια, τι έχει να πει γι αυτό το θέμα ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος; Ούτε αυτό το περιστατικό είναι άξιο για να θυμηθούν οι πολιτικοί ποια είναι τα όριά τους σε μία αστική Δημοκρατία; Αν μπορεί ο καθένας να ασκεί την εξουσία μέσα σε όρια που ο ίδιος καθορίζει, τότε τι είναι εκείνο που διακρίνει την «Δημοκρατία» μας από την Τυραννία; Κι αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν μπορεί να επισημάνει, τουλάχιστον αυτό, τον εκτροχιασμό ενός πολιτικού άνδρα, τότε ποιος είναι ο ρόλος του, αν όχι διακοσμητικός και μόνο;
Θανάσης Μαυρίδης
