Του Σάκη Μουμτζή
Η κατάληξη του πλειοδοτικού διαγωνισμού για τα περιουσιακά στοιχεία του ΔΟΛ δεν θα πρέπει να ενθουσίασε την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ο βασικός στόχος της, το ιστορικό εκδοτικό συγκρότημα, με την νέα ιδιοκτησία, να χαμηλώσει έως και να εξαφανίσει τους αντιπολιτευτικούς τόνους, φαίνεται πως απέτυχε.
Ο πλειοδότης εφοπλιστής Β.Μαρινάκης διαθέτει ήδη δύο εφημερίδες που ασκούν δριμεία κριτική στην κυβέρνηση, ενώ είναι γνωστές οι στενές κοινωνικές σχέσεις του με την οικογένεια Μητσοτάκη. Είναι λογικό, να διατηρήσει το ίδιο πολιτικό προφίλ στις εφημερίδες και στα λοιπά μέσα, που ελέγχει ο ΔΟΛ. Άλλωστε, το αναγνωστικό κοινό τους εδώ και πολλές δεκαετίες έχει συγκεκριμένη πολιτική τοποθέτηση. Οποιαδήποτε απόπειρα ριζικής αλλαγής του πολιτικού προσανατολισμού τους, θα τα άφηνε χωρίς αναγνώστες.
Από την άλλη μεριά, αν πλειοδοτούσε ο Ιβάν Σαββίδης, τότε η πολιτική γραμμή των συγκεκριμένων εφημερίδων και του ραδιοφώνου, σταδιακά θα διολίσθαινε σε θέσεις ήπιας και εποικοδομητικής αντιπολίτευσης. Αυτό αναμφίβολα θα ήταν θετικό για την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, καθώς θα μετριαζόταν η ένταση μιας επιθετικής φωνής.
Και βέβαια, η ασφαλιστική δικλείδα όλων αυτών θα ήταν ο νέος διευθυντής του ΔΟΛ, άτομο της απολύτου εμπιστοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ακριβώς συνέβη με επιτυχία στην εφημερίδα το «Έθνος.» Μια «Εθνοποίηση» του «Βήματος» και των «Νέων» θα ήταν η ιδεώδης λύση για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως, o Ιβάν Σαββίδης προσέγγισε τον διαγωνισμό—όπως φάνηκε από την προσφορά του—με αμιγώς οικονομικά κριτήρια, μακριά από πολιτικά κίνητρα και πολιτικές εξυπηρετήσεις. Ήξερε πως θα αγόραζε και μεγάλα χρέη και ήξερε πως θα έπρεπε να ξαναβάλει βαθειά το χέρι στην τσέπη για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου.Επί πλέον, θα εκαλείτο να αντιμετωπίσει αρκετές, ακόμα, ζημιογόνες χρήσεις. Κι έκανε πίσω.
Η κατάσταση περιπλέκεται και στο MEGA, γιατί θα πρέπει να συμμαχήσουν οι δύο μέτοχοι εναντίον του ενός. Εκ των πραγμάτων ο καθοριστικός παίκτης είναι ο Γ.Βαρδινογιάννης, καθώς συμμαχία των Ι.Σαββίδη και Β. Μαρινάκη, με τα σημερινά δεδομένα, είναι εξωπραγματική. Και αν η πολιτική γραμμή των εφημερίδων του ΔΟΛ μπορεί να γίνει, σχετικώς, ανεκτή από την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και τον Π. Καμμένο, δεν μπορεί να γίνει το ίδιο και για την ακολουθητέα πολιτική του «μεγάλου καναλιού».
Ο έλεγχος του τηλεοπτικού τοπίου ήταν από τις προτεραιότητες του κυβερνώντος κόμματος, όπως φάνηκε και από τον νόμο Παππά. Η αποτυχία του Ιβάν Σαββίδη να καταστεί κυρίαρχος στο MEGA είναι και αποτυχία της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να το ελέγξει. Βέβαια, δεν θα εγκαταλείψει την σχετική προσπάθεια, καθώς, ως ελέγχουσα πλήρως την κρατική εξουσία, θα αποπειραθεί να το επιτύχει δια της πλαγίας οδού.
Το πολιτικό «δια ταύτα» όλων των παραπάνω, είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ καταγράφει ακόμα μια ήττα στο παθητικό του. Ίσως τα αποτελέσματά της να μην φανούν αμέσως. Αυτό εξαρτάται από την βούληση των μετόχων να επανεκκινήσουν τις διαδικασίες πλήρους λειτουργίας του καναλιού. Όμως οι εντυπώσεις μένουν και κυρίως καταγράφεται, από τους βασικούς παίκτες της οικονομικής σκηνής, η αδυναμία του αυτός να καθορίσει τις εξελίξεις.
Όλο αυτό το σκηνικό είναι το αποτέλεσμα-λόγω μνημονίου—της απεμπλοκής των Ελληνικών κυβερνήσεων από τον χειρισμό, με πολιτικά κριτήρια, θεμάτων που αφορούν τον τραπεζικό τομέα. Η επαναδιαμόρφωση του οικονομικού τοπίου και η ανακατανομή της οικονομικής και της πολιτικής ισχύος, που την ακολουθεί, θα γίνει ερήμην του πολιτικού μας συστήματος.
Και αυτό είναι θετικό.
