Στην πολιτική το πιο βασικό προτέρημα ενός ηγέτη είναι το καθαρό μυαλό και η ξεκάθαρη στρατηγική. Να μπορεί να βλέπει πάντα τη μεγάλη εικόνα και εκεί πάνω να χαράσσει τις κινήσεις του. Όσοι πολιτικοί άλλαξαν καθ΄οδόν τη στρατηγική τους τελικά ηττήθηκαν γιατί θόλωσαν το μήνυμα τους. Και οι πολίτες θέλουν να έχουν μπροστά τους πολιτικές χωρίς ζιγκ - ζαγκ και πισωγυρίσματα.
Ένα από τα χαρακτηριστικά της εγχώριας πολιτικής ζωής είναι πως οι περισσότεροι πολιτικοί αρχηγοί - με δύο εξαιρέσεις - ασχολούνταν με τακτικισμούς και διαχείριση τρεχόντων ζητημάτων. Δεν ενέπνεαν, γιατί δεν έβαζαν ένα συγκεκριμένο στρατηγικό στόχο που θα υπηρετούσαν οι πολιτικές τους. Χαμένοι μέσα στην τήρηση των εσωκομματικών ισορροπιών δεν αντιλήφθηκαν ότι τους πολίτες ουδόλως τους ενδιαφέρει αν είναι ικανοποιημένοι οι βαρόνοι του κόμματος ή ένας από τους φυλάρχους της παράταξης. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να γνωρίζουν τι θέλει να πετύχει ένας ηγέτης και πώς θα το πετύχει. Και στη συνέχεια θα τον κρίνουν.
Ο πρωθυπουργός στην προχθεσινή συνέντευξη του ήταν σαφής σε ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που θα βρει μπροστά του. Την κυβερνητική αστάθεια που θα προκύψει από το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής. Πώς θα την αντιμετωπίσει αυτήν την προοπτική της αστάθειας; Απέκλεισε κατηγορηματικά μια κυβέρνηση συνεργασίας και δήλωσε πως η μόνη επιλογή που έχει μπροστά του είναι η προσφυγή σε δεύτερες εκλογές με το νέο εκλογικό σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής.
Έτσι, δεν ξεκαθαρίζει μόνον τη θέση της παράταξης του, αλλά συγχρόνως καθιστά ανενεργό το σενάριο της «προοδευτικής» κυβέρνησης από τις εκλογές με την απλή αναλογική. Όλοι πλέον γνωρίζουν τη θέση της Νέας Δημοκρατίας επί του θέματος και ως εκ τούτου θα πρέπει να επανασχεδιάσουν τις πολιτικές τους. Τόσο οι θεσμικοί όσο και οι εξωθεσμικοί παράγοντες που επιδιώκουν να σχηματισθούν κυβερνήσεις συνεργασίας, πολιτικά αδύναμες, για να προωθούν τα συμφέροντα τους. Κυβερνήσεις που θα άγονται και θα φέρονται από συγκεκριμένους ολιγάρχες με αποκλειστικό σκοπό τη λεηλασία του Ταμείου Ανάκαμψης.
Αυτή η σαφής τοποθέτηση του πρωθυπουργού δεν έχει μόνον εγχώριους αποδέκτες. Απευθύνεται και στα διεθνή κέντρα οικονομικής ισχύος, που απεχθάνονται την πολιτική αστάθεια, καθώς υπονομεύει το καλό επενδυτικό κλίμα. Φαίνεται πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης δε θα επαναλάβει το σφάλμα του πατέρα του ο οποίος το 1990 δεν προχώρησε σε νέες εκλογές με την ενισχυμένη αναλογική και προσπάθησε να κυβερνήσει με 151 βουλευτές. Ένα σφάλμα στρατηγικού χαρακτήρα γιατί τελικά οδήγησε στην απώλεια της εξουσίας. Ένας πολιτικός είναι ευφυής αν εξάγει τα πολιτικά συμπεράσματα του από τα παθήματα των άλλων, και όχι τα δικά του και αν αντιλαμβάνεται τα όρια του συστήματος εντός του οποίου κινείται. Γιατί πολλές φορές τα όρια υποεκτιμούνται και αλλάζουν αίφνης στρατηγικές και τακτικοί στόχοι, με ολέθρια αποτελέσματα.
Διπλές εκλογές, λοιπόν, αδιαπραγμάτευτα.
