Ότι μέσα στην ελληνική κοινωνία υπάρχουν άφθονοι ακροδεξιοί, είναι γεγονός αναμφισβήτητο. Όπως υπάρχουν πολλοί ακροαριστεροί και χιλιάδες ψεκασμένοι συνωμοσιολόγοι. Το θέμα δεν είναι να παριστάνουμε πως δεν τους βλέπουμε ή να τους καταδικάζουμε λεκτικά, αλλά να έχουμε σαφή στρατηγική στο τι θέλουμε να τους κάνουμε. Τους θέλουμε σε δικό τους κόμμα που εύκολα μπορεί να κυλήσει σε φασιστοναζιστικά μονοπάτια ή τους προτιμούμε μαντρωμένους και ξεδοντιασμένους δίχως επιρροή στο πολιτικό σκηνικό;
Η ΝΔ έχει σαφή άποψη επ’ αυτού. Ο ΣΥΡΙΖΑ επίσης. Η ΝΔ τους θέλει περιθωριοποιημένους εντός του συνταγματικού τόξου, μαντρωμένους ψηφοφόρους μέσα σε κοινοβουλευτικά κόμματα που κινούνται εντός της νομιμότητας και της συνταγματικής τάξης, όχι σε ομάδες ή πολιτικούς σχηματισμούς που έχουν μια φαλτσέτα στην κωλότσεπη. Το ίδιο εξάλλου πιστεύει και για τα ακροαριστερά στοιχεία. Τα προτιμά μέσα σε νόμιμα κομματικά σχήματα, παρά ως μέλη ακροαριστερών ομάδων που βάζουν βόμβες ή ξηλώνουν τα πεζοδρόμια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την ακριβώς αντίθετη άποψη. Είναι αναφανδόν υπέρ της ύπαρξης ενός στιβαρού και μεγάλου ακροδεξιού κομματικού σχηματισμού κι ας ξέρει ότι τέτοια μορφώματα μπορούν εύκολα να κυλήσουν σε αντισυνταγματικά και εγκληματικά μονοπάτια. Η δικαιολογία που προβάλλει είναι σχεδόν μεταφυσικού τύπου, υποτίθεται ότι έτσι υπηρετείται η έννοια της πολιτικής καθαρότητας των καθ’ αυτό κοινοβουλευτικών κομμάτων. Υποτίθεται ότι τους πετάμε έξω από τα δημοκρατικά κόμματα και τους απομονώνουμε στην στρούγκα τους.
Μεγαλύτερη σαχλαμάρα απ’ αυτό δεν υπάρχει, αφήστε που δεν πρόκειται για ειλικρινή προσέγγιση του πολιτικού σκηνικού αλλά για προφάσεις εν αμαρτίαις. Διότι μια τέτοια προσέγγιση θα υπηρετούνταν μόνο αν το εκλογικό σύστημα που υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαζε de facto εκτός διακυβέρνησης τέτοια μικρά κόμματα των άκρων. Δεν γίνεται να υποστηρίζει κανείς την απλή αναλογική (που αποδυναμώνει κυβερνητικά τα μεγάλα κόμματα) και παραλλήλως να λέει ότι ζητά την απομόνωση κάποιων μικρών κομμάτων επειδή είναι ακραία και επικίνδυνα.
Τα ‘γραφε χθες και ο Θανάσης Μαυρίδης. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ παλεύει με νύχια και με δόντια για την δημιουργία δύο στρατοπέδων στον λεγόμενο συντηρητικό χώρο (ενός κεντροδεξιού και ενός ακροδεξιού) ενώ παράλληλα δοξάζει την απλή αναλογική, τότε πάει αναφανδόν να δώσει αυτόνομο κυβερνητικό ρόλο στον μικρότερο από τους δυο σχηματισμούς. Εκεί που πρακτικά σήμερα η ακροδεξιά είναι ένα μηδενικό ως προς την επιρροή της στις αποφάσεις για την χώρα, θα βρεθεί να κάνει παιχνίδι δίπλα σε άλλους εταίρους, υπαγορεύοντας όρους και επιβάλλοντας πολιτικές.
Πρόκειται για κάκιστη υπηρεσία προς την πατρίδα και την δημοκρατία. Το προσπάθησαν με το Μακεδονικό, το ‘καναν με την αλλαγή του ποινικού κώδικα, το ξαναπροσπαθούν τώρα με τα πρωτοσέλιδα τους και τα εκπληκτικά twits τους που λένε «διαγράψτε πρώτα το 20% της ΝΔ και μετά ελάτε να κουβεντιάσουμε». Ωραίοι είναι. Να τους στείλει μόνος του ο Κυριάκος στην Χρυσή Αυγή ή στον διάδοχο της. Να κόψει μόνος του ο Κυριάκος ένα 20% από τα ποσοστά του για να ανεβάσει τον πεθαμένο Αλέξη σε επίπεδο διεκδίκησης της εξουσίας. Για να τον δει μετά, ελέω απλής αναλογικής, να συνεργάζεται μαζί τους κυβερνητικά όπως έκανε και με τον Καμένο. Ε ρε τρέλα που τους δέρνει εκεί στην Κουμουνδούρου.
