Του Ανδρέα Ζαμπούκα
H χώρα αυτή θα μπορούσε να είναι η πιο πλούσια της Ευρώπης. Να διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα ΑΕΠ του πλανήτη παράγοντας ασιατικό, ευρωπαϊκό και αφρικανικό πλούτο... Να έρχονται πετροδολάρια από την Ανατολή, να διαθέτει την δική της Silicon Valley, να μαζεύει φοιτητές από όλον τον κόσμο, η γη της να αποδίδει πάνω από 2.000 ευρώ το στρέμμα και τα ομόλογά της να είναι τα ασφαλέστερα του κόσμου.
Θα μπορούσε να συμβαίνει όμως, και το αντίθετο. Τα ελληνικά σύνορα να βρίσκονται στα Τέμπη, η πεδιάδα της Θεσσαλίας να έχει ερημώσει όπως οι εκτάσεις της Ρωσίας στα πρώτα χρόνια της Επανάστασης και οι Ελληνίδες να ήταν οι καλύτερες πόρνες της Μεσογείου...
Ούτε το ένα συνέβη ούτε το άλλο. Εκείνο όμως, που έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι να βρούμε τι θα ήθελαν οι Έλληνες να συμβεί στη χώρα τους. Πώς φαντάζονται την πολιτεία, το κράτος τους, την ζωή και την κοινωνία τους. Και ποιες ήταν οι προσδοκίες τους για το κράτος που θα μεγάλωναν τα παιδιά τους.
Ένας φίλος είχε πει κάποτε ότι οι Έλληνες ήθελαν πάντα "κομμουνισμό με λεφτά". Και επειδή είναι ένας "έξυπνος" λαός, κατάφεραν να το έχουν. Συνήθισαν εξαρχής να απαιτούν μία ευρωπαϊκή δημοκρατία που να λειτουργεί με "οθωμανική" διοίκηση. Λίγο πολύ κατάφεραν κι αυτό να το έχουν...
Η κυβέρνηση ψάχνει εναγωνίως να βρει τρόπους για διορισμούς, ενώ ταυτόχρονα καίγεται να μειώσει το χρέος… Σχήμα οξύμωρο; Δε βαριέσαι.
Η κατάσταση στη δημόσια διοίκηση έχει περάσει και εκτός των τειχών, όπως αποκαλύπτει και δημοσίευμα των «Financial Times» τον περασμένο Αύγουστο, που η χώρα έβγαινε από τα μνημόνια. Με τίτλο «Τι άλλαξε και τι δεν άλλαξε η κρίση στην Ελλάδα», η βρετανική εφημερίδα περιγράφει με τον πλέον γλαφυρό τρόπο τα έργα της σημερινής κυβέρνησης.
Όπως λέει το δημοσίευμα, «ο Αλέξης Τσίπρας ανέφερε πως η Ελλάδα έμεινε πίσω εξαιτίας ενός πελατειακού μοντέλου που καλλιέργησε σχέσεις με τους πολιτικούς σε κάθε επίπεδο για να διασφαλίσουν μία θέση εργασίας στο Δημόσιο. «Αυτή μπορεί να είναι μία από τις πιο σοβαρές αιτίες της σημερινής κατάστασης» δήλωνε τον Ιούνιο στους «Financial Times» και ανέφερε πως «πρέπει να συνεχίσουμε τη μεταρρύθμιση της χώρας και φυσικά να πείσουμε τους πολίτες πως πρέπει να αλλάξουν νοοτροπία και συμπεριφορά» προσθέτει.
Ωστόσο, το δημοσίευμα καταλήγει: «Ο κ. Τσίπρας χρειάζεται ακόμη και σήμερα να πείσει το ίδιο του το κόμμα ότι οι ημέρες του πελατειακού κράτους έχουν τελειώσει. Πάνω από 30.000 προσλήψεις στο Δημόσιο έγιναν επί της διακυβέρνησής του, συμπεριλαμβανομένων και πολλών συμβούλων που επελέγησαν από υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση δεν έχει ξεπεράσει την ευρεία αντίσταση έναντι της εφαρμογής ενός σχεδίου αποπολιτικοποίησης της δημόσιας διοίκησης, ενίσχυσης της διαφάνειας στην επιλογή ανώτερων στελεχών και στην υλοποίηση τακτικών αξιολογήσεων των δημοσίων υπαλλήλων».
Ποια αποπολιτικοποίηση του Δημοσίου; Τι άλλο ξεκαρδιστικό θα ακούσουμε ακόμα; Εδώ μιλάμε για μία κυβέρνηση που ασπάστηκε ευλαβικά όλα τα ταπεινά ένστικτα των Ελλήνων. Μιλάμε για μία "οργάνωση" που έδωσε όρκο στο να μην αλλάξει τίποτα από τις παραδόσεις τους αλλά αντίθετα, να τις ενισχύσει στο έπακρο.
Διορίστε, διορίστε, στο τέλος κάτι θα μείνει...
