Του Μάνου Ξιώνη*
Η επιτυχημένη έκδοση 15ετούς ομολόγου με επιτόκιο κάτω του ψυχολογικού ορίου του 2% είναι θετικό δημοψήφισμα των αγορών για την Ελλάδα. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας οφείλουν να εγκαταλείψουν την μονολιθική γραμμική προσέγγισή τους απέναντι στην ελληνική οικονομία και να παραδειγματιστούν από τις αγορές που δεν είναι καθόλου γραμμικές και τρέχουν πιο γρήγορα από τα κράτη και τους πολιτικούς. Ένα ελατήριο όταν συμπιεστεί προς τα κάτω είτε θα σπάσει είτε θα εκτιναχθεί απότομα προς τα πάνω. Ποτέ όμως δεν ανεβαίνει αργά και σταδιακά όπως επιμένουν να πιστεύουν για το Greek recovery μερικοί ξένοι γραφειοκράτες.
Πολλοί παραμένουν βασισμένοι σε βαριά γραμμικά μακροοικονομικά μοντέλα είτε ξεπερασμένα είτε ακατάλληλα για μικρές περιφερειακές αγορές με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και υψηλή μεταβλητότητα όπως η Ελληνική. Η Ελλάδα μοιάζει με ένα συμπιεσμένο ελατήριο που είναι έτοιμο να εκτιναχθεί απότομα αν αφεθεί ελεύθερο από υπερεθνικές, διακρατικές πιέσεις και τα δεσμά των δανειστών της.
Σε κάθε περίπτωση το ανοδικό μακροπρόθεσμο trend της ελληνικής αγοράς δεν πρόκειται να αλλάξει κι αυτό καθιστά τα υποτιμημένα Greek assets εξαιρετική επενδυτική επιλογή. Βραχυπρόθεσμες καθυστερήσεις, πρόσκαιρες αναταράξεις οφειλόμενες σε γεωπολιτικούς παράγοντες, στην αναμενόμενη φυσιολογική διόρθωση των ξένων αγορών η σε ελάσσονα θέματα εσωτερικής πολιτικής δεν αλλάζουν την μεγάλη εικόνα.
Αυτές που πρέπει να υιοθετήσουν την αλλαγή είναι οι ελληνικές επιχειρήσεις πριν ξεπεραστούν από τις δομικές αλλαγές στην μακροοικονομία. Αρκετές εισηγμένες μικρού και μεσαίου μεγέθους πρέπει να προσαρμοστούν στο νέο πλαίσιο εταιρικής διακυβέρνησης και διαφάνειας ξεπερνώντας τον οικογενειακό τους χαρακτήρα, το ελληνικό one man show, την διαχείριση προς όφελος των διαχειριστών και λιγότερο των μετόχων.
Τα φαινόμενα της λεγόμενης γκρίζας ζώνης στο ΧΑ που ακόμα κι αν βρίσκονται εντός των ακραίων ορίων της νομιμότητας πρέπει να παταχθούν διακριτικά και κατά περίπτωση από τις Αρχές κι όχι με επιπρόσθετο γενικευμένο overregulation που αποτρέπει τους επενδυτές. Φυσικά δεν είναι θέμα των Αρχών να επιβάλλουν το σύγχρονο ανθρωποκεντρικό μάνατζμεντ με τον εργαζόμενο ως profit center κι όχι κέντρο κόστους την υιοθέτηση μακροπρόθεσμης στρατηγικής και δυτικού τύπου εταιρικής κουλτούρας αλλά είναι θέμα των επενδυτών να τα αξιολογήσουν.
Σημειωτέον ότι η «εταιρική κουλτούρα είναι πρωταρχικό ποιοτικό κριτήριο αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας επιχειρήσεων κατά τους διεθνείς οίκους.
Με λίγα λόγια υιοθέτηση της αλλαγής μέσα κι υποστήριξη της αλλαγής από τους έξω.
*Ο κ. Μάνος Ξιώνης είναι επιχειρηματίας και επενδυτής
