Σαν να βλέπουμε την σκηνή να παίζει μπροστά μας σε ζωντανή μετάδοση: Οι Τόμσεν να πιέζουν παρέα με τον Σόιμπλε για ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών και ο Γιάννης Στουρνάρας να κρατάει άμυνα, περιμένοντας ενισχύσεις και εφόδια από τον Σούπερ Μάριο. Πάλι ο Γιάννης, ο κανονικός με τα δύο ν, θα κληθεί να σώσει την κατάσταση.
Ο Σόιμπλε αφήνει την βρώμικη δουλειά στους τύπους του ΔΝΤ. Δεν έχει λόγο να εκτεθεί σε αυτή την περίοδο, λίγο πριν από τις γερμανικές εκλογές. Στο μεταξύ μας δουλεύει κανονικά, όταν ζητά… πλατεία με το όνομά του στο κέντρο της Αθήνας! Η αλήθεια είναι ότι το χιούμορ του κ. Σόιμπλε είναι λίγο περίεργο, δηλητηριώδες…
Έχουν τόσο μεγάλο πρόβλημα οι τράπεζές μας, έτσι ώστε να συζητάμε για μία νέα μεγάλη ανακεφαλαιοποίηση; Δεν νομίζουμε ότι η κατάσταση έχει αλλάξει δραματικά σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, όταν όλοι έβρισκαν τα πάντα θαυμάσια στην Ελλάδα. Εκείνο που έχει αλλάξει είναι η διάθεση κάποιων ισχυρών παικτών του εξωτερικού. Κι αυτό δεν αφορά τον Αλέξη Τσίπρα ή τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αφορά την ίδια την χώρα.
Γιατί άραγε; Υποψιαζόμαστε αυτό που πάντα γνωρίζαμε: Ο κ. Σόιμπλε και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί δεν έχουν εγκαταλείψει την ιδέα της έκπτωσης της Ελλάδας από τον Παράδεισο της Ευρωζώνης. Αν οι ελληνικές τράπεζες, λοιπόν, «ζητήσουν» περισσότερα από 10 δισεκατομμύρια ευρώ για την ανακεφαλαιοποίησή τους, τότε αυτό μας οδηγεί αυτόματα στην θέση του ικέτη! Θα παρακαλάμε να εφαρμοστεί το «φιλανθρωπικό» «σχέδιο Σόιμπλε».
Λένε ότι υπάρχουν τα λεφτά του δανείου. Σύμφωνοι! Και ποιος στην συνέχεια θα εμπιστευτεί τράπεζες που έπειτα από κάθε «δοκιμασία αντοχής» ζητάνε έναν σκασμό κεφάλαια; Το παιγνίδι είναι πολιτικό. Όπως ήταν και επί εποχής Προβόπουλου, όταν το ΔΝΤ είχε παίξει το ίδιο ακριβώς παιγνίδι. Η διαφορά είναι ότι το ΔΝΤ ήταν τότε μόνο του. Ή σχεδόν μόνο του…
Οι προθέσεις όλων θα ξεκαθαρίσουν αμέσως μετά από τις γερμανικές εκλογές. Όταν το Βερολίνο θα κάνει σαφείς και τις δικές του προθέσεις. Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι αν αμφισβητούνται διαρκώς οι προοπτικές των ελληνικών τραπεζών, στο τέλος θα έχουν όντως πρόβλημα. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι οι καταθέσεις δεν επιστρέφουν. Πιστεύει κανείς ότι αυτό είναι άσχετο με το κλίμα που δημιουργείται και πάλι το τελευταίο χρονικό διάστημα;
Τι θα σημαίνει ένα πιθανό κούρεμα των καταθέσεων; Να ξεχάσουμε την ανάπτυξη με οποιονδήποτε Θεό! Ανάκαμψη και υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης χωρίς τραπεζικό σύστημα είναι σαν να λέμε ότι θα καλλιεργήσουμε χωρίς νερό ντομάτες στην Σαχάρα. Ένα κούρεμα των καταθέσεων θα είναι ένα βαθύ τραύμα που θα κάνει δεκαετίες για να επουλωθεί. Θα αλλάξει ριζικά τις συνήθειες των καταναλωτών – καταθετών.
Θανάσης Μαυρίδης
