Διλήμματα αυτεπίστροφα και άσφαιρα

Του Γιώργου Φλωρίδη

Ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση της χώρας, υποτίθεται ότι έχουν την πρωτοβουλία των πολιτικών κινήσεων. Ισχύει, άραγε, κάτι τέτοιο; Στην πραγματικότητα, διαθέτουν μόνο την θεσμική, την τυπική, επειδή μπορούν να ορίσουν τον χρόνο των εκλογών. Πρωτοβουλία την οποία στην πραγματικότητα δυσκολεύονται να ασκήσουν, εξαιτίας της καθολικής κατάρρευσής τους.

Αυτό, πάντως, που σίγουρα δεν διαθέτουν είναι η πολιτική, η ουσιαστική πρωτοβουλία, την οποία έχει μόνο εκείνος που θέτει και διαχειρίζεται τα σωστά διλήμματα των αναμετρήσεων και τα οποία έχουν ανάλογο κοινωνικό αντίκρισμα. Τότε και μόνο τότε, αυτός που τα θέτει καταφέρνει να κυριαρχήσει, διότι τα διλήμματα συναντούν, διασταυρώνονται και εκφράζουν την κοινωνία. Δεν βρίσκονται στο κενό, δεν αυθαιρετούν πολιτικά και δεν αστοχούν κοινωνικά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, έθεσε πρώτα ως δίλημμα των ευρωεκλογών τη μάχη κατά της ακροδεξιάς. Το δίλημμα αυτό αποδεικνύεται αυτεπίστροφον, αγγλιστί μπούμερανγκ. Δεν υπάρχει ακροδεξιά χωρίς λαϊκισμό και ο ΣΥΡΙΖΑ διαπιστώνει τραγικά ότι με αυτό τον τρόπο στην ουσία πολεμά τον λαϊκίστικο εαυτό του. Ο λαϊκισμός αποδεικνύεται, όχι μόνο ως αντίληψη, αλλά και ως πρακτική, ενιαίος. Δεξιός και αριστερός λαϊκισμός, δρουν συνεταιρικά και ως συγκοινωνούντα δοχεία στη δημαγωγία, στο διχασμό και κορυφώνονται στα κυβερνητικά αδιέξοδα.

Παράλληλα, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει πρόβες και για το δίλημμα των εθνικών εκλογών, μιλώντας για σύγκρουση προόδου και συντήρησης. Ως μια αναμέτρηση, δηλαδή, πολιτικών ιδεολογιών και ταυτοτήτων και, μάλιστα, με την διαβόητη πολιτική μορφή Κουτσόγιωργα, ως σύγκρουση δύο κόσμων, του φωτός και του σκοταδιού. Όμως και αυτό το δίλημμα αποδεικνύεται άσφαιρο. Πέραν του ότι είναι παρωχημένο και αυτοσαρκάζει την πρόοδο, είναι εντελώς εκτός πολιτικού περιεχομένου και ουσίας του σημερινού ελληνικού ζητήματος.

Το πολιτικό διακύβευμα στην Ελλάδα του σήμερα, είναι διακύβευμα χώρας και όχι πολιτικών ταυτοτήτων και, μάλιστα, ξεπερασμένων. Για τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, παραμένει σε απόλυτη προτεραιότητα η υπέρβαση της κρίσης και η ανάταξη του ελληνισμού. Με άλλα λόγια, το κυρίαρχο δίλημμα είναι ανάταξη ή συνέχεια της παρακμής;

Είναι που γι' αυτό το λόγο, η διχαστική πολιτική του κ. Τσίπρα, που διαιρεί τους Έλληνες σε πολλαπλά κομμάτια, είναι εγκληματική και που ευτυχώς αυτή η πολιτική απορρίπτεται από την πλειοψηφία του λαού μας.

Η ανάταξη της χώρας απαιτεί ευρύτερη συγκέντρωση και συμπόρευση πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, πέρα από τις συμβατικές ταμπέλες του δεξιού, του κεντρώου και του αριστερού.

Αν θα είχε νόημα κάποιο μέτωπο, αυτό θα ήταν μόνο απέναντι στις παθογένειες που προκάλεσαν τη χρεοκοπία και στις διαρκείς προσπάθειες επιβίωσης και συνέχειάς τους. Μέτωπο απέναντι σε αντιλήψεις, όπως η δημαγωγία, ο διχασμός, η μετριοκρατία, ο παρασιτισμός.

Σε κάθε περίπτωση, ΣΥΡΙΖΑ και κυβέρνηση είναι ηττημένοι σε πολιτική και αφήγημα και, κυρίως, απομονωμένοι από την κοινωνία. Έχουν χάσει οριστικά την πολιτική πρωτοβουλία των κινήσεων. Δεν μπορούν να θέσουν τα πραγματικά διακυβεύματα της χώρας, γιατί είναι υπόλογοι και αποτυχημένοι απέναντι σ' αυτά.

Μοιραία, λοιπόν, θα δώσουν τις μεγάλες μάχες με πολιτικά διλήμματα αυτεπίστροφα και άσφαιρα και, φυσικά, θα εισπράξουν μέσα από μια μεγάλη ήττα, το πολιτικό και εκλογικό αντίτιμό τους.