Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Η εντιμότητα είναι αξία και το δίκαιο αρχή. Και οι δύο καθορίζουν τις ζωές των ανθρώπων και των κοινωνιών. Η Δικαιοσύνη είναι θεσμός και μια από τις τρεις πολιτικές εξουσίες (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική) μιας Δημοκρατίας. Ως θεσμός λοιπόν, οφείλει να ακολουθεί τις απαραίτητες σταθερές, προκειμένου να ανταποκριθεί στην απονομή του δικαίου και βεβαίως της ισονομίας (μιας άλλης αναγκαίας αρχής) για τους πολίτες.
Όταν λοιπόν, ο πρόεδρος του ανώτατου διοικητικού δικαστηρίου της χώρας εμφανίζεται με δηλώσεις του, σιβυλλικός και αμφίσημος, τότε είναι σίγουρο πως κάτι δεν πάει καλά στο «Βασίλειο της Δανιμαρκίας»! Αναρωτιέται κανείς τι θα πει «σφυγμός της κοινωνίας» για έναν δικαστή και τι θα πει «χειραγώγηση»; Ποιοι είναι αυτοί που θέλουν να «πλήξουν» το κύρος του ΣτΕ – γιατί δεν κατονομάζονται;- και σε ποιον απευθύνονται τα υπονοούμενα;
Αλλά δεν είναι μόνο αυτά, με τα οποία εξέπληξε χθες το Πανελλήνιο, ο κ. Σακελλαρίου. Το πιο περίεργο και ταυτόχρονα προκλητικό είναι οι ανακοινώσεις περί ειδικού μισθολογίου των Δικαστών! Πήγαν δηλαδή, στο Μέγαρο Μαξίμου οι ανώτατοι δικαστές, συζήτησαν με την εκτελεστική εξουσία και φεύγοντας, ο «κοινωνικά ευαίσθητος» πρόεδρός τους έκανε πολιτικές δηλώσεις, αφού πρώτα πέτυχε ένα διόλου ευκαταφρόνητο deal για την επαγγελματική τους συντεχνία.
Συγγνώμη αλλά κάπου έχει χαθεί κάθε σοβαρή προσέγγιση της πραγματικότητας. Ο επιλεγείς από τους Τσίπρα-Παυλόπουλο για Πρόεδρος του ΣτΕ, κ. Σακελλαρίου μιλάει σαν συνδικαλιστής κι όχι ως Πρόεδρος Ανωτάτου Δικαστηρίου! Δημιουργεί υπόνοιες για «πελατειακή» σχέση με την κυβέρνηση και επικαλείται την κοινωνία για να αποδώσει δικαιοσύνη στον λαό;
Eίναι πλέον φανερό πως ο θεσμικός εκτροχιασμός είναι προ των πυλών. Η πολιτική πόλωση και αστάθεια που εκπέμπει η Ελλάδα συνδυάζεται με τη ραγδαία θεσμική κατάρρευση της χώρας και εντείνει την πολιτική αβεβαιότητα. Επομένως τι μπορεί να περιμένει κανείς στο μέλλον όταν όλα δείχνουν πως η συνεχής εκτροπή της δημοκρατίας θα δυσχεράνει σημαντικά την υλοποίηση του Μνημονίου και θα αναζωπυρώσει τις συζητήσεις για Grexit;
Έχουμε να κάνουμε πλέον, με δύο λαϊκισμούς (της εκτελεστικής και της δικαστικής εξουσίας). Αν προσθέσουμε και το πώς νομοθετεί διαχρονικά και η νομοθετική, δεν είναι δύσκολο να συμπεράνουμε πως το αδιέξοδο είναι κοντά. Τουλάχιστον, ως τώρα, είχαμε την επίφαση μιας σταθερότητας της Δικαιοσύνης η οποία μπορεί να μην ήταν η πλέον αδιάφθορη αλλά τουλάχιστον κρατούσε τα προσχήματα.
Το ότι φτάσαμε στο σημείο να γίνεται και νέα επίκληση στον λαό σαν να είναι θεσμός, σημαίνει πως πληθαίνουν οι άνθρωποι, οι λειτουργοί και οι «αντιπρόσωποι» που επενδύουν στην ολοκληρωτική ερμηνεία της εξουσίας.
Και το χειρότερο είναι πως η στήριξη έρχεται και από αριστερά και από δεξιά! Λες και βρίσκεται σε εξέλιξη ένα οργανωμένο σχέδιο εγκλωβισμού όλων μας στον ευτελισμό των πάντων.
Ας ελπίσουμε πως υπάρχουν δικαστές που θα αντιδράσουν πριν είναι πολύ αργά. Όλα αυτά που συμβαίνουν είναι πρωτόγνωρα!
