Χρυσός με τη Βενεζουέλα, πετρέλαιο με το Ιράν, μπίζνες με τον ISIS. Η Τουρκία στα χρόνια του Ερντογάν μοιάζει να έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο «πλυντήριο». Κάτι τέτοιο δεν έχει υπάρξει άλλη φορά στο παρελθόν. Κι ήταν η στενή «φιλία» του προέδρου της Τουρκίας με τον Πρόεδρο Τραμπ που επέτρεψε να συμβούν όλα αυτά. Η εκλογή Μπάιντεν έχει ήδη επιπτώσεις. Ο γαμπρός του Ερντογάν παραιτήθηκε. Για κάποιους στην Αμερική δεν είναι όλα δουλειές!
Είναι μία υπόθεση που μας αφορά και μάλιστα άμεσα. Μπορεί οι Έλληνες… τραμπικοί να έχουν σπάσει τα πληκτρολόγιά τους για το γεγονός ότι δεν επανεξελέγη το ίνδαλμά τους, αλλά η αμερικανική Δικαιοσύνη θα έχει πολλά να απαντήσει σε σχέση με τους φίλους του απερχόμενου Προέδρου. Και στην κορυφή όλων είναι ο Ταγίπ Ερντογάν. Ο Τούρκος Πρόεδρος έχει κάθε λόγο να ανησυχεί από το γεγονός ότι θα στερηθεί της προστασίας του ισχυρού φίλου του. Ιδίως στην υπόθεση της τουρκικής τράπεζας Haldbank και της κατηγορίας που αντιμετωπίζει αυτή στις Ηνωμένες Πολιτείες για παραβίαση του εμπάργκο με το Ιράν.
Δεν ξέρουμε αν η αμερικανική εξωτερική πολιτική θα μεταβληθεί σημαντικά ως προς τα ελληνοτουρκικά, αλλά η πολιτική ηγεσία της γείτονος φαίνεται να αποκτά αρκετούς νέους μπελάδες. Πώς μπορεί κανείς να πείσει για την ανάγκη ενός δικαιότερου κόσμου, αν αφήνει κάποιον να κερδοσκοπεί κόντρα στις υποδείξεις του αμερικανικού συστήματος Δικαιοσύνης; Οι Δημοκρατικοί πρέπει με κάποιον τρόπο να πείσουν τον κόσμο για την επιστροφή της Αμερικής στον ρόλο του ηγεμόνα. Υπάρχει καλύτερο «παράδειγμα» από τον Ερντογάν;
Όλα αυτά μπορούν να ευνοήσουν και μόνο την Ελλάδα. Στη χειρότερη των περιπτώσεων να μας δώσουν τον απαραίτητο χρόνο για να προετοιμαστούμε για το μέλλον. Η χώρα χρειάζεται πόρους για εξοπλισμούς και χρόνο για την ανασυγκρότηση των δυνάμεών της. Αν λογικευτεί στην πορεία και η ηγεσία της Τουρκίας τόσο το καλύτερο για όλους. Ποιος τρελός προτιμά τον πόλεμο, όταν έχει να κερδίσει από «καθαρές δουλειές»;
Η Τουρκία θα εξακολουθήσει να είναι μία μεγάλη χώρα και μετά τον Ερντογάν. Το ερώτημα είναι αν θα έρθει πιο κοντά στην Δύση ή αν θα συνεχίσει τη μετάλλαξή της σε ένα Ιράν του σουνιτικού κόσμου. Το δικό μας συμφέρον είναι μία Τουρκία με σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Κι εκείνο που σίγουρα δεν θέλουμε είναι μία Τουρκία σε αδιέξοδα μέσω μιας βαθιάς οικονομικής κρίσης.
Ναι, αισθανόμαστε καλύτερα με την διοίκηση Μπάιντεν. Δεν έχουμε λύσει τα προβλήματά μας. Αλλά η «απόλυση» του γαμπρού ήταν ένα καλό μήνυμα. Μπορεί ο καημένος να φορτωθεί όλες τις αμαρτίες του κόσμου μαζί με την συζυγική απιστία που ήδη του έχουν χρεώσει, αλλά ποιος πείθεται; Ο Ερντογάν εξακολουθεί και είναι το αφεντικό!
Θανάσης Μαυρίδης
ΥΓ: Μαζί με τον Ταγίπ κάποιοι έχουν χάσει τον ύπνο τους και στην Αθήνα. Κι αυτοί δίκιο έχουν…
