Υπάρχουν σχολιαστές που μονίμως βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο όσον αφορά τα ελληνοτουρκικά. Πολλή γκρίνια και διαρκής κλάψα, ακόμα και όταν οι επιτυχίες της πατρίδας μας στους τομείς της εξωτερικής πολιτικής και της εθνικής άμυνας είναι οφθαλμοφανείς. Και δεν αναφέρομαι στην Αριστερά που, ούτως ή άλλως, έχει μιαν άλλη αντίληψη για το εθνικό συμφέρον.
Χθες έγινε στην Αθήνα η 9η Σύνοδος κορυφής της τριμερούς Αιγύπτου—Ελλάδας—Κύπρου, που επιβεβαίωσε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο τους ισχυρούς δεσμούς που συνδέουν τις τρείς αυτές χώρες.
Θα ανοίξω μια παρένθεση θέλοντας να δικαιώσω όλους όσοι από το 2013 δηλώναμε πόσο σωτήρια, για τη σταθερότητα της Ανατολικής Μεσογείου, ήταν επέμβαση των αιγυπτιακών ενόπλων δυνάμεων που ανέτρεψαν τον πρόεδρο Μόρσι και απεσόβησαν την εγκαθίδρυση μιας ισλαμιστικής δικτατορίας. Να υπενθυμίσω πως τότε η κυβέρνηση Ομπάμα, με τους τυχοδιωκτισμούς της Χίλαρι Κλίντον, είχε αποδοκιμάσει την επέμβαση του στρατηγού Αλ Σίσι. Σήμερα αποδεικνύεται για μιαν ακόμα φορά ο σωτήριος ρόλος του. Ας αναλογιστούμε πώς θα είχε διαμορφωθεί το γεωπολιτικό τοπίο της περιοχής αν στην Αίγυπτο υπήρχε μια κυβέρνηση των Αδελφών Μουσουλμάνων που ήταν και είναι υποχείριο της Άγκυρας.
Οι ηγέτες των τριών κρατών, με μια ανακοίνωση τους, ουσιαστικά έθεσαν στην Τουρκία τους όρους για να εκτονωθεί η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο και να αρχίσουν να βελτιώνονται οι σχέσεις της με αυτά τα τρία κράτη. Και αν για την Ελλάδα και την Κύπρο ελάχιστη αξία έχει η επανάληψη των παγίων θέσεων τους, η συναντίληψη που υπάρχει επ΄αυτού με την Αίγυπτο δηλώνει και τη βαρύτητα της τριμερούς.
Ως γνωστόν η Τουρκία έχει αποπειραθεί να προσεγγίσει την Αίγυπτο με ποικίλους τρόπους. Όμως αυτή η προσπάθεια της ακυρώνεται από το νέο--οθωμανικό όραμα της και τη διείσδυση της στην Αφρική, κάτι που εκ των πραγμάτων τη φέρνει απέναντι στα αιγυπτιακά συμφέροντα. Είναι επόμενο οι όροι που θέτει η Αίγυπτος του Αλ Σίσι για τη βελτίωση των τουρκοαιγυπτιακών θέσεων να μη μπορούν να γίνουν αποδεκτοί από την Τουρκία του Ερντογάν. Και αυτό φάνηκε χθες με το κοινό ανακοινωθέν των τριών ηγετών.
Η παρούσα ελληνική κυβέρνηση, ευθύς εξ αρχής αντιλήφθηκε, στρατηγικά, πως η τουρκική επιθετικότητα θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί καλύτερα μέσα από ένα πλέγμα συμμαχιών που θα λειτουργούσαν αποτρεπτικά στους σχεδιασμούς του Ερντογάν. Και αυτό έπραξε και συνεχίζει να πράττει. Η σύναψη των δύο πρόσφατων σημαντικών συμφωνιών είναι ενταγμένη σε αυτή τη στρατηγική των συμμαχιών και με την ευρύτερη και τη στενότερη σημασία της λέξης. Δε θα πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι η ελληνογαλλική συμφωνία είναι ρητή συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής.
Εννοείται, πως όταν μια χώρα αλλάζει πίστα στη διεθνή σκηνή, όταν αναβαθμίζεται γεωπολιτικά, αναβαθμίζεται και οικονομικά. Αποκτά άλλο κύρος στους διεθνείς επενδυτές, καθώς περιορίζει το ρίσκο και την ανασφάλεια που χαρακτηρίζουν τα απομονωμένα στη διεθνή σκηνή κράτη.
Και η πατρίδα μας συνεργάζεται, συμμαχεί, εξοπλίζεται και αναπτύσσεται. Σήμερα δε συγχωρείται καμιά μεμψιμοιρία.
