Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Στη σημερινό Eurogroup, οι θέσεις όλων είναι γνωστές εκτός από τις δικές μας. Στην πραγματικότητα, η έκβαση είναι προδιαγεγραμμένη και το μόνο που περιμένουμε είναι την διαχείριση των εντυπώσεων. Εν τω μεταξύ, η περίφημη «πολιτική συμφωνία» δεν μπορεί παρά να είναι η μετατόπιση των ευθυνών για μερικούς μήνες αργότερα. Αποδεικνύοντας έτσι, ότι δεν έχουν καμία διάθεση να κυβερνήσουν την χώρα αλλά να την αλώσουν, εγκαθιδρύοντας ένα κομματικό καθεστώς «προστασίας» και «εκβιασμών».
Ο πρωθυπουργός είναι πολύ πιθανόν, μετά τις αποφάσεις του Eurogroup, να κάνει διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό. Αλλά όσο και να το καθυστερήσει, αν όχι απόψε, όπως φημολογείται, θα γίνει σίγουρα τις επόμενες ημέρες. Αν δεν συμβεί κάποιο θαύμα, θα πρέπει να απαντήσει για ποιο λόγο δεν έκλεισε την αξιολόγηση και μέχρι που έχει σκοπό να οδηγήσει την αδιέξοδη πολιτική του.
Σε περίπτωση που θέλει να διατηρήσει τον σχετικό έλεγχο του κόμματος και να προλάβει χειρότερες εξελίξεις, θα προκηρύξει εκλογές, εξασφαλίζοντας το προνόμιο της λίστας για τις εκλόγιμες θέσεις. Ταυτόχρονα, θα έχει αποφύγει την δημιουργία ενός νέου εκσυγχρονιστικού πόλου που ετοιμάζεται στην Κεντροαριστερά – δεν θα προλάβουν να κάνουν κόμμα. Επενδύοντας εν τω μεταξύ, στην μη αυτοδυναμία της ΝΔ, θα επιδιώξει το «ξέπλυμα» της κυβέρνησής του σε ένα πολυκομματικό κυβερνητικό σχήμα που θα επιβάλει εκβιαστικά, μετά τις εκλογές, η Φώφη Γεννηματά.
Αν όμως, η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ βασιζόταν στην λογική, όλα θα είχαν πάρει τον δρόμο τους και η χώρα θα είχε σήμερα, μία σοσιαλδημοκρατική διακυβέρνηση που θα προχωρούσε στις μεταρρυθμίσεις. Αντίθετα, έχει επιλεγεί συνειδητά, η τακτική των «σκιτζίδων», με μόνη σημαία διαπραγμάτευσης την «επιδιωκόμενη ήττα». Αυτή που καθιστά την κυβέρνηση και κατά συνέπεια, ολόκληρη την χώρα, μόνιμο «θύμα» των συμφερόντων των κακών ξένων.
Απόψε λοιπόν ή τις επόμενες ημέρες ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις για την στάση του στην αξιολόγηση και για τον σχεδιασμό της πολιτικής του απο δω και πέρα. Με εκλογές αποχωρεί έμμεσα, εξασφαλίζοντας ένα σχετικό άλλοθι για τον ίδιο και κάποια προνόμια για ένα μεγάλο κομμάτι των συντρόφων του. Με επιμήκυνση της αδιέξοδης πολιτικής, οδηγεί και την κυβέρνησή του και τη χώρα, στην φτωχοποίηση και την κατάρρευση, πιθανότατα, το ερχόμενο καλοκαίρι.
Υπάρχει βέβαια και ένας τρίτος δρόμος, το δημοψήφισμα. Απλά, μια τέτοια απόφαση μου φαίνεται τόσο αποκρουστική που δεν θέλω καν να την υπολογίσω. Είναι ήδη προειλημμένη η στάση των κομμάτων να μην συμμετάσχουν σε άλλη μία παρωδία, που θα αποτελέσει το πιο κωμικοτραγικό τέλος του ίδιου του Τσίπρα.
Η Αριστερά πορεύτηκε πάντα, μέσα στις αστικές δημοκρατίες, με την αναβλητική πολιτική της παθητικής μετάθεσης ευθυνών. Δεν επιθυμεί να αλλάξει τον κόσμο αλλά να τον γκρεμίσει, από ταξικό μένος και συμπλεγματική εκδίκηση. Η σημερινή μέρα, εκτός απροόπτου, θα περιέχει άλλο ένα ταπεινωτικό χαστούκι για την κυβέρνηση, τη χώρα και κυρίως, για το πολιτικό της σύστημα. Αυτό που δεν μπόρεσε ποτέ να σταθεί με αξιοπρέπεια απέναντι στην κοινωνία και να σχεδιάσει το μέλλον της μέσα τον σύγχρονο κόσμο.
Όλα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα στη συνέχεια…
