Δεν πας να επενδύσεις σε μια χώρα, την οποία οι ίδιοι οι επιχειρηματίες της δεν εμπιστεύονται, δηλώνει με νόημα στο liberal.gr ο Παναγιώτης Λιαργκόβας, σχολιάζοντας την στάση της εγχώριας ιθύνουσας τάξης που δεν έχει ακόμη βάλει το χέρι στην τσέπη, προκειμένου να στείλει το μήνυμα και στο εξωτερικό ότι στηρίζει την ελληνική οικονομία που γυρίζει σελίδα.
«Διαφορετικά δεν πρόκειται να έρθουν ξένες επενδύσεις εάν προηγουμένως δεν κινητοποιηθούν εγχώρια κεφάλαια, είναι θέμα εμπιστοσύνης», αναφέρει ο καθηγητής Οικονομικών στην έδρα Jean Monnet στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.
Εκτιμά επίσης ότι όσο θα περνάει ο καιρός, διάφορα κατεστημένα συμφέροντα που θέλουν να προστατέψουν τα προνόμιά τους και να μην χάσουν την μονοπωλιακή ή ολιγοπωλιακή τους θέση σε επιμέρους αγορές αγαθών και υπηρεσιών, θα οργανώνονται και θα αντιστέκονται στις αλλαγές. Επομένως θεωρεί ότι για να φύγει μπροστά η Ελλάδα, η κυβέρνηση πρέπει να συνθλίψει αυτά τα προνόμια, γι' αυτό και όλες οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν άμεσα, να είναι εμπροσθοβαρείς.
Ερωτηθείς σε ποιους τομείς του κυβερνητικού έργου δεν έχει ακόμη δει την απαιτούμενη πρόοδο, ξεχωρίζει την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου στα πετρελαιοειδή και καπνικά, καθώς και την αντιμετώπιση του προσφυγικού. Κάνει ακόμη λόγο για την ανάγκη να υιοθετήσει η κυβέρνηση τις βέλτιστες διεθνείς πρακτικές για τομείς, όπως η αντιμετώπιση της διαφθοράς, το άνοιγμα των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών, και την ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης.
Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη
- Είναι εφικτό να γίνει η Ελλάδα το success story της Ευρωζώνης, όπως είπε προ ημερών ο Πρωθυπουργός;
Είναι απολύτως εφικτό να γίνει η Ελλάδα success story. Δεν θα είναι άλλωστε η πρώτη φορά. Στη δεκαετία του '60 η Ελλάδα αποκαλούνταν «Μεσογειακή τίγρης» γιατί αναπτυσσόταν με τους υψηλότερους ρυθμούς στον ΟΟΣΑ. Διαθέτει και τον φυσικό αλλά και τον ανθρώπινο πλούτο για κάτι τέτοιο. Η οικονομία της έχει επίσης συμπιεστεί για πάνω από 10 χρόνια, ενώ έχει απαλλαγεί από τα χρόνια προβλήματα των δημοσιονομικών και εξωτερικών ελλειμμάτων. Επομένως μπορεί να γίνει success story σήμερα, όπου το επενδυτικό και το εν γένει μακροοικονομικό κλίμα βελτιώνεται κατά πολύ.
- Είναι κάποιοι που επιμένουν ότι για να φύγει μπροστά η Ελλάδα, χρειάζεται μεταρρυθμίσεις που θα συνθλίψουν προνόμια. Συμφωνείτε, και αν ναι, σε ποιους τομείς βρίσκονται αυτά τα προνόμια;
Συμμερίζομαι αυτή την άποψη και μάλιστα πιστεύω ότι όλες οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να είναι εμπροσθοβαρείς. Να γίνουν δηλαδή άμεσα. Όσο περνάει ο καιρός, διάφορα κατεστημένα συμφέροντα που θέλουν να προστατέψουν τα προνόμιά τους και να μην χάσουν την μονοπωλιακή ή ολιγοπωλιακή τους θέση σε επιμέρους αγορές αγαθών και υπηρεσιών οργανώνονται και αντιστέκονται στις αλλαγές. Προσπαθούν δηλαδή να διατηρήσουν τα ιδιωτικά ή συντεχνιακά τους οφέλη σε βάρος του δημοσίου οφέλους το οποίο διαχέεται στους πολλούς που δεν είναι οργανωμένοι.
- Δεδομένου πάντως ότι ο μήνας του μέλιτος τελειώνει για την κυβέρνηση, μήπως χρειάζεται αυτή να υιοθετήσει ακόμη πιο τολμηρές, επιθετικές πολιτικές;
Η κυβέρνηση έχει ήδη επιδείξει τολμηρότητα (π.χ. στη μεταρρύθμιση του κράτους, στην επιβολή του νόμου και της τάξης, στη μείωση της φορολογίας). Κρίνοντας από τις νέες πρωτοβουλίες που παίρνει σχετικά με μεταρρυθμίσεις στην παιδεία (π.χ. κατάργηση ασύλου, νέος νόμος-πλαίσιο για την ανώτατη παιδεία), στο επιχειρείν (π.χ. αναπτυξιακό νομοσχέδιο) και στο φορολογικό πλαίσιο, εκτιμώ ότι παραπάνω τάση θα συνεχιστεί.
- Αν σας ζητούσα ένα πρόχειρο απολογισμό, σε ποιους τομείς κυβερνητικού έργου θα λέγατε ότι έχετε δει μεγάλη πρόοδο, και σε ποιους τομείς λίγο ή καθόλου;
Θα έλεγα ότι έχει σημειωθεί μεγάλη πρόοδος στο ζήτημα της μείωσης της φορολογίας χωρίς να διακυβεύεται η δημοσιονομική ισορροπία και στην επιβολή του νόμου. Εκεί που χρειάζεται περισσότερη δουλειά είναι η καταπολέμηση του λαθρεμπορίου στα πετρελαιοειδή και καπνικά προϊόντα και η αντιμετώπιση του προσφυγικού.
- Το ρωτώ γιατί υπάρχουν “κεφάλαια” όπου η Ελλάδα έχει από τις χειρότερες επιδόσεις διεθνώς, όπως διαφθορά, κλειστές αγορές προϊόντων και υπηρεσιών, ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης. Τι πρέπει να γίνει εδώ;
Αυτά που αναφέρετε, μπορούμε πλέον να τα χαρακτηρίσουμε χρόνια προβλήματα. Δυστυχώς, μετά από 3 μνημόνια η χώρα δεν κατάφερε να σημειώσει πρόοδο στα ζητήματα αυτά. Γνωρίζω -και από την προηγούμενη θέση μου στα Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής- έναν μεγάλο αριθμό βέλτιστων πρακτικών για την αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων τόσο στην Ευρώπη όσο και διεθνώς. Επομένως αυτό που μπορεί και πρέπει να κάνει η κυβέρνηση είναι να υιοθετήσει, με τις αναγκαίες προσαρμογές, κάποιες από αυτές τις βέλτιστες πρακτικές.
- Στο μέτωπο των επενδύσεων, καταγράφεται έντονη κινητικότητα, ωστόσο φαίνεται ότι αυτή προέρχεται περισσότερο από ξένους επιχειρηματίες, παρά από Ελληνες, όταν κανείς θα περίμενε το ανάποδο. Πως το ερμηνεύετε; Δεν πρέπει να βάλουν το χέρι στην τσέπη οι Έλληνες επιχειρηματίες;
Στα μνημονιακά χρόνια, οι πολιτικές λιτότητας με κύριο χαρακτηριστικό την υπερφορολόγηση και την αναποτελεσματική λειτουργία του κράτους στέκονταν απέναντι στο ελληνικό επιχειρείν. Τώρα που τα προβλήματα αυτά σταδιακά βελτιώνονται, θεωρώ ότι θα ενεργοποιηθεί και το ελληνικό επιχειρείν. Διαφορετικά δεν πρόκειται να έρθουν ξένες επενδύσεις εάν προηγουμένως δεν κινητοποιηθούν εγχώρια κεφάλαια. Είναι θέμα εμπιστοσύνης.
Δεν πας, πολύ δε περισσότερο, δεν επενδύεις σε μια χώρα, εάν οι ίδιοι οι κάτοικοι δεν την εμπιστεύονται. Και για να έρθουμε στα δικά μας, θα πρέπει πρώτα το κράτος να επενδύσει. Διαθέτει ένα σημαντικό αναπτυξιακό εργαλείο, το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, το οποίο η προηγούμενη κυβέρνηση δυστυχώς δεν αξιοποίησε. Συστηματικά, από το 2016, το ΠΔΕ υποεκτελούνταν συμβάλλοντας στα υπερ-πλεονάσματα, που στη συνέχεια δίνονταν ως «κοινωνικό μέρισμα», για να εξυπηρετηθούν προφανείς πολιτικές επιδιώξεις της κυβέρνησης.
- Την ίδια στιγμή που η ελληνική οικονομία επιχειρεί να απογειωθεί, οι αβεβαιότητες διεθνώς πληθαίνουν. Τι σας ανησυχεί περισσότερο;
Αναμφίβολα, μια ισχυρή διεθνής αναταραχή θα αποτελούσε μια δυσμενή εξέλιξη στην προσπάθεια της ελληνικής οικονομίας να επιτύχει υψηλούς ρυθμούς μεγέθυνσης, για πρώτη φορά ουσιαστικά από το ξέσπασμα της κρίσης. Παρ' όλα αυτά, δεν ανησυχώ. Θα μπορούσαμε να δούμε την αρνητική περιρρέουσα ατμόσφαιρα ως μια «ιδιότυπη ευκαιρία»: η χώρα να κάνει ό,τι απαιτείται προκειμένου να εκπέμψει διεθνώς μήνυμα σταθερότητας και προόδου, ώστε να πληροί τις προϋποθέσεις και να επωφεληθεί ενδεχομένως από πιθανές κεντρικές δράσεις για την επανεκκίνηση της ευρωπαϊκής οικονομίας (πχ ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ), στις οποίες τα προηγούμενα χρόνια απέτυχε να συμμετάσχει.
