Ήταν το 2012 σε μία τηλεοπτική εκπομπή. Απέναντί μου η κυρία πρόεδρος ενός συλλόγου καταναλωτών, επιχειρηματολογούσε κατά των πλειστηριασμών. Απέναντι η αφεντιά μου, υποστήριζα ότι η τοποθέτηση αυτή ήταν λαθεμένη, επειδή θα αφαιρούσε στο τέλος την δυνατότητα της προστασίας σε αυτούς που την είχαν πραγματικά ανάγκη. Σήμερα ήρθαν στα λόγια μας! Στο μεταξύ κατέστρεψαν το σύμπαν.
Το μεγάλο πρόβλημα δημιουργήθηκε από το Κίνημα «δεν πληρώνω». Από τις ακατέργαστες υποσχέσεις για σεισάχθεια. Πολύς κόσμος παρασύρθηκε και έβαλε χρέη στο κεφάλι του που είναι πλέον αδύνατον να αντιμετωπίσει. Από την μία οι απλήρωτες δόσεις στις τράπεζες και από την άλλη ο ΕΝΦΙΑ. Από την Σκύλα στην Χάρυβδη. Η ουσία είναι ότι αν οι ανεύθυνοι εθνοσωτήρες λαϊκιστές δεν είναι υποσχεθεί στους ψηφοφόρους τους τους αμμόλοφους με ρύζι, τότε και οι άνθρωποι θα είχαν σωθεί και το τραπεζικό σύστημα θα βρισκότανε σε καλύτερη κατάσταση. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι το ίδιο το σύστημα θα είχε άμυνες για να σώσει τα σπίτια ανθρώπων που βρέθηκαν πράγματι σε αδυναμία.
Τότε, λοιπόν, το 2012, βγήκαν όλα τα trolls και ισχυρίστηκαν ότι είμαι έναν ανάλγητος νεοφιλελεύθερος που είναι υπέρ των πλειστηριασμών. Για να δούμε τις σημερινές δηλώσεις των επαναστατών: «Αριστεριστές Ρομπέν των Αστών και μεσοαστών λαμόγιων, υπερασπίζονται σπίτι 700000 στην Κηφισιά». Αυτά έγραψε χτες στο φατσοβιβλίο ο κ. Καρανίκας. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται κάτι περισσότερο.
Πάμε τώρα στην ουσία. Το πρόβλημα των κόκκινων δανείων των ακινήτων έχει φτάσει σε ένα σημείο που θα πρέπει να δοθεί μία δίκαιη λύση. Σε διαφορετική περίπτωση ο μεγάλος αριθμός των σπιτιών που θα βρίσκεται στην ουρά για να βγει στο σφυρί, θα πιέζει διαρκώς την αγορά ακινήτων και αυτό με την σειρά του τις τράπεζες. Αντίθετα, αν δοθεί μια συνολική λύση, τότε οι τιμές των ακινήτων θα βελτιωθούν και αυτό θα έχει ευεργετικές επιπτώσεις για όλους.
Ο τρόπος, λοιπόν, είναι ένας και μόνο. Να περάσουν όλα τα κόκκινα στεγαστικά δάνεια σε μία bad bank. Οι ιδιοκτήτες τους να μπορούν να τα νοικιάσουν με ένα ποσό που θα έχει σχέση με το υπολειπόμενο της οφειλής. Και το ενοίκιο να είναι για πολλά χρόνια, ας πούμε τα 99, μετά το πέρας των οποίων οι κληρονόμοι του θα έχουν «καθαρίσει» το ακίνητο. Στο διάστημα αυτό ο ιδιοκτήτης θα αποξενώνεται με την περιουσία του αν δεν πληρώσει ορισμένες δόσεις. Όσο τηρεί τις υποχρεώσεις του θα μπορεί να εξοφλήσει το δάνειο ή ακόμη και να πουλήσει το ακίνητο. Είναι ένας τρόπος. Έχει προταθεί από αρκετούς ανθρώπους που έχουν μεγαλύτερες γνώσεις από εμάς σε αυτό το αντικείμενο. Είναι μία λύση που ακολουθήθηκε σε ορισμένα της σημεία και στην Ιρλανδία.
Είναι μία διαδικασία που δεν είναι άδικη για όσους πληρώνουν κανονικά τις δόσεις τους. Αν και οι τράπεζες θα έπρεπε να βρουν έναν τρόπο για να πουν ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους δεν παρασύρθηκαν από τις φωνές των λαϊκιστών.
Δεν το δέχονται οι δανειστές, είναι η απάντηση. Είναι εντελώς παράλογο! Κι εδώ βρίσκεται μία καταπληκτική ευκαιρία για τα κόμματα να συμφωνήσουν, επιτέλους, σε κάτι. Θα μπορούσαν να συμφωνούν σε περισσότερα μετά το καλοκαίρι του 2015 και αφού η αντιπολίτευση στήριξε το τρίτο μνημόνιο. Αλλά αυτή είναι μία άλλη συζήτηση. Ας μείνουμε σε αυτή των κόκκινων στεγαστικών δανείων. Κι ας ξεκινήσουμε μία ουσιαστική προσπάθεια για μία «δεύτερη ευκαιρία».
Θανάσης Μαυρίδης
