Του Σάκη Μουμτζή
Ο υπουργός Εθνικής Αμύνης είναι «εξαφανισμένος». Και να σκεφτούμε πως είναι ένα πληθωρικό άτομο που του αρέσει η δημοσιότητα.
Φημολογείται πως οι σχέσεις του με τον πρωθυπουργό είναι στο χειρότερο δυνατό σημείο και πως είναι θέμα χρόνου η έξοδός του από την κυβέρνηση.
Όμως για να μην χρεωθεί την πτώση της, θα της παρέχει ψήφο ανοχής και θα ψηφίζει ή δεν θα ψηφίζει τα νομοσχέδια ανάλογα με το περιεχόμενό τους.
Κυβερνητική πλειοψηφία a la carte.
H αιτία γι'' αυτό το σκηνικό είναι η διαφαινόμενη επίλυση του Σκοπιανού προβλήματος με λύση που παραβιάζει τις κόκκινες γραμμές των ΑΝΕΛ.
Και πώς θα κυβερνηθεί η χώρα; Πώς θα διαχειρισθεί τα σημαντικά προβλήματά της η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ;
Είναι δυνατόν οι ΑΝΕΛ να καθορίζουν την κυβερνητική ατζέντα; Είναι δυνατόν να ψηφίζονται ή να μην ψηφίζονται νομοσχέδια, ανάλογα με το τι αποφασίζει ο Π. Καμμένος;
Προφανώς και δεν γίνεται.
Πώς θα αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο πρόβλημα ο Α. Τσίπρας, όταν προκύψει;
Η κοινή λογική λέει πως θα επιδιώξει να βρει «πρόθυμους» στο χώρο της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, ώστε να αναπληρώνεται η ψήφος των ΑΝΕΛ στην ψήφιση των επίμαχων νομοσχεδίων.
Δηλαδή, αυτό που λέμε δίπορτο.
Αυτό το δίπορτο για να υλοποιηθεί δεν αρκεί ο σχεδιασμός της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Θα πρέπει να βρεθούν και οι «πρόθυμοι».
Ίσως η απομάκρυνση των ΑΝΕΛ από την κυβέρνηση να αποτελέσει το άλλοθι όλων αυτών που «φλερτάρουν γλοιωδώς με τον ΣΥΡΙΖΑ», κατά την έκφραση του Ευ. Βενιζέλου.
Αυτοί που είπαν πως «η χώρα δεν χρειάζεται τώρα εκλογές», ίσως βρουν την ευκαιρία και με την ψήφο τους θα αναπληρώνουν το κενό του Π. Καμμένου, κάθε φορά που αυτός θα διαφοροποιείται από την κυβέρνηση.
Είναι γνωστό πως τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης δήλωσαν πως αν δεν έρθει στη Βουλή κυβερνητική πρόταση για το Σκοπιανό αυτά δεν θα συμμετάσχουν στη διαδικασία.
Δεν νοείται σε ένα μείζονος σημασίας εθνικό θέμα να υπάρξει πρόταση μόνο του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν νοείται να υπάρξει μια οριακή πλειοψηφία που θα επιτευχθεί με την ψήφο των «προθύμων».
Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση —αν βέβαια προκύψει— η δημοκρατική αντιπολίτευση μια και μόνον μια πολιτική γραμμή μπορεί να ακολουθήσει.
Μακριά από «αγαπησιάρικες» συμπεριφορές και «πολιτισμένες» αντιλήψεις οφείλει να ζητήσει τη διενέργεια εκλογών.
Μια κυβέρνηση με περιστασιακή πλειοψηφία δεν μπορεί να κυβερνήσει. Τυπικά μπορεί να αντιμετωπίσει μια πρόταση δυσπιστίας, ουσιαστικά όμως είναι κυβέρνηση μειοψηφίας.
Μάλιστα, κυβέρνηση φθαρμένης μειοψηφίας.
Βέβαια, για να έχει αποτελεσματικότητα αυτή η πολιτική πρόταση για άμεση διενέργεια εκλογών, θα πρέπει να απομονωθούν οι φωνές που ακούγονται μέσα στο δημοκρατικό στρατόπεδο και που υποστηρίζουν πως «η χώρα δεν χρειάζεται τώρα εκλογές».
Σε οριακές καταστάσεις δεν μπορεί να υπάρχουν παραφωνίες.
Σύσσωμη η δημοκρατική αντιπολίτευση, θα πρέπει να ζητήσει εκλογές.
Κυβερνητική πλειοψηφία a la carte δεν υπάρχει.
