Του Ανδρέα Λοβέρδου
Σε όλες τις δυτικές κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες θεωρείται αυτονόητη η ανάληψη πολιτικών ευθυνών, ιδιαιτέρως εκεί όπου υπάρχουν ανθρώπινα θύματα. Ομολογώ ότι δεν είμαι σε θέση να κάνω αναφορές για αντίστοιχες περιπτώσεις σε ανελεύθερα, αντιδημοκρατικά και λαϊκίστικα καθεστώτα γιατί σε αντίθεση με τον πρωθυπουργό και τον ΣΥΡΙΖΑ επέλεξα η πορεία της πολιτικής μου διαδρομής να είναι ασύμβατη με εκείνη δικτατόρων, λαϊκιστών της συνομοταξίας του «κομπανιέρο» Μαδούρο.
Έχω όμως υπόψιν μου ότι στην ανείπωτη τραγωδία της πυρκαγιάς στην ανατολική Αττική η ελληνική κοινωνία θρήνησε θύματα, άνδρες, γυναίκες και μικρά παιδιά. Εντούτοις τη στιγμή που έβρισκαν μαρτυρικό θάνατο οι συμπολίτες μας ο Α.Τσίπρας σε μία συμπεριφορά που εξευτέλιζε και καταρράκωνε το αξίωμα του πρωθυπουργού της ελληνικής Δημοκρατίας επιδιδόταν σε μία χυδαία παράσταση ανευθυνότητας, υποκρισίας, παραπληροφόρησης και πάνω όλα αναλγησίας.
Όσα δραματικά συνέβησαν σε συνδυασμό με την απόλυτη έλλειψη αυτού που ελληνικός λαός ονομάζει φιλότιμο στο πρόσωπο του πρωθυπουργού θα ήταν αρκετά για να υποχρεώσουν όλους τους εμπλεκόμενους σε πλήρη ανάληψη πολιτικών ευθυνών. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν συνέβη.
Αντιθέτως η επαίσχυντη σκηνοθεσία συνεχίστηκε με άτομα που στο μέλλον επρόκειτο να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να υποδύονται τους μαυροντυμένους συγγενείς των θυμάτων της τραγωδίας. Πρόκειται για την επιτομή της βιαιότητας του θράσους και του ηθικού αμοραλισμού που ατυχώς για τον ελληνικό λαό χαρακτηρίζουν την κυβερνώσα παράταξη και προσωπικά τον επικεφαλής αυτής Α. Τσίπρα.
Η ελληνική κοινωνία με απορία, έκπληξη και αγανάκτηση παρακολουθεί τις συμπεριφορές όλων των υπευθύνων και εμπλεκομένων κυβερνητικών αξιωματούχων, οι οποίοι, αντί να αποδεχθούν τις ευθύνες τους και να ζητήσουν τη συγγνώμη του ελληνικού λαού για την εκατόμβη στο Μάτι, διεκδικούν ξανά την διακυβέρνηση της Περιφέρειας Αττικής με επικεφαλής το άτομο που λειτουργικά, και διοικητικά ήταν ο κύριος υπεύθυνος για την τραγική ανεπάρκεια και αποτυχία του κρατικού μηχανισμού τις κρίσιμες ώρες της καταστροφής.
Όπως φαίνεται δεν τους πτοούν ούτε τα εκατό φέρετρα που βαραίνουν τις πλάτες τους. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η συνέχιση της νομής της εξουσίας. Αυτοί είναι: κανένας νεκρός πάνω από το κόμμα.
