Η Ελλάδα δε χρειάζεται έναν λοχία για να κυβερνηθεί, ούτε έναν δικαστή. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να κυβερνάται από λοιμωξιολόγους και δασάρχες. Οι ειδικοί συμβουλεύουν και οι πολιτικοί αποφασίζουν. Αν αφήσεις τους δασικούς χάρτες στους δασάρχες, για παράδειγμα, η Ελλάδα θα θυμίζει στα χαρτιά … Αμαζόνιο. Τροπικό δάσος. Κι αν συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε με απάθεια τις τρανταχτές παραφωνίες των λοιμωξιολόγων, σε λίγο θα απαξιωθεί πλήρως η καραντίνα.
Οι δασικοί χάρτες και η καραντίνα κυριαρχούν αυτό το διάστημα, γι αυτό και καταπιανόμαστε με αυτούς. Θα μπορούσαν στη θέση τους να είναι οι αρχαιολόγοι. Κάθε φορά που η κοινωνία παραδίδει τη διαχείριση ενός τομέα στους «ειδικούς», τότε αυτοί μετατρέπονται κατά κάποιον τρόπο σε τυράννους. Κι αυτό είναι λογικό. Είναι άλλο πράγμα η άποψη του ειδικού, η οποία είναι κάτι περισσότερο από απαραίτητη και σεβαστή και άλλο πράγμα η διαχείριση του θέματος. Οι αποφάσεις θα πρέπει να είναι πολιτικές. Το πρόβλημα είναι ότι οι πολιτικοί κρύβονται στα δύσκολα θέματα πίσω από τους ειδικούς και έτσι στο τέλος δημιουργούνται εκτρώματα.
Δεν ξέρω αν θα πρέπει να ξεχυθούμε ή όχι στους δρόμους το Πάσχα. Δεν έχω ιδέα. Και στο τέλος θα πειθαρχήσω, επειδή πιστεύω σε μία κοινωνία που λειτουργεί με κανόνες. Αλλά δεν μπορώ να μη σχολιάσω ότι έχω τρελάνει τον κόσμο με τις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις τους. Τι θα γινότανε, δηλαδή, αν επέτρεπαν νωρίς το ψάρεμα; Θα κόλλαγαν οι μοναχικοί ψαράδες κορονοϊό από τα σαφρίδια; Ή τι νόημα έχει να επιτρέπονται οι επισκέψεις σε άλλους δήμους μόνο Σαββατοκύριακο. Έτσι δεν έχουμε περισσότερο συνωστισμό;
Οι δασικοί χάρτες είναι ένα άλλο παράδειγμα έλλειψης καθαρής σκέψης του πολιτικού συστήματος. Ακολούθησαν τυφλά τις οδηγίες των «ειδικών» και έτσι σήμερα όλη η Ελλάδα κινδυνεύει να χαρακτηριστεί … δάσος. Ρίγανη να έχει η πλαγιά, είναι δάσος! Για τους «ειδικούς». Και νομίζουν ότι έτσι προστατεύουν το περιβάλλον. Αντί να ρίξουν το βάρος τους στην προστασία των τελευταίων πνευμόνων πρασίνου, βάφουν όλο τον χάρτη πράσινο και πιστεύουν ότι έτσι κάτι έκαναν. Αλλά δεν είναι δικό τους το λάθος. Οι αρμόδιοι υπουργοί είναι που πέταξαν το μπαλάκι σε αυτούς, επειδή δεν ήθελαν να πιούν το πικρό ποτήρι των αποφάσεων.
Ειδικά το θέμα των δασικών χαρτών η κυβέρνηση αποφάσισε να το μελετήσει και πάλι. Επειδή ο πρωθυπουργός κατανόησε το παράδοξο του πράγματος. Αλλά είναι δυνατόν; Τι έκαναν οι υπουργοί; Οι γενικοί γραμματείς; Δεν πρόκειται για πυρηνική φυσική, αλλά για ασκήσεις κοινής λογικής. Και δεν μπορεί όλα τα θέματα να λύνονται σε επίπεδο Μαξίμου.
Θανάσης Μαυρίδης
