Οι καταθέσεις συνεχώς μειώνονται και τα «κόκκινα» δάνεια αυξάνονται. Υπολογίζεται ότι περισσότερα από ένα δισεκατομμύρια ευρώ φεύγουν κάθε μήνα. Για να πληρωθούν φόροι, για να συμπληρωθούν χρήματα που λείπουν από τον οικογενειακό προϋπολογισμό, για οτιδήποτε. Αν η Οικονομία δεν σημειώσει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και αν δεν γυρίσουν τα λεφτά από τα στρώματα, θα έχουμε νέα προβλήματα για να συζητάμε...
Όλοι οι υπολογισμοί που γίνονται κάθε φορά στηρίζονται στη φωτογραφία της στιγμής και σε ορισμένες παραδοχές που γίνονται για το μέλλον. Έτσι, όταν έγινε η τελευταία ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, όλοι υποστήριξαν ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι επαρκώς θωρακισμένο, επειδή ανέμεναν να μπει η χώρα και πάλι σε ρυθμούς ανάπτυξης. Αυτό όμως δεν συμβαίνει! Το αντίθετο! Η ύφεση συνεχίζει και κάνει αισθητή την παρουσία της και το κλίμα στην αγορά είναι ιδιαίτερα αρνητικό.
Οι τράπεζες δεν έχουν αιτήματα για νέα δάνεια, με εξαίρεση ορισμένα στεγαστικά. Για νέες επενδύσεις ούτε συζήτηση! Αλλά αν υποθέσουμε ότι αύριο αλλάζει το κλίμα στην αγορά και έρχεται ένα τσουνάμι αιτήσεων για νέα επιχειρηματικά δάνεια, οι τράπεζες έχουν ένα όριο που θα μπορέσουν να εξυπηρετήσουν. Κι αυτό διότι τους λείπουν οι καταθέσεις! Κατά συνέπεια, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν μπορεί να στηρίξει την ανάκαμψη της Οικονομίας από τους εγχώριους επενδυτές, για λόγους καθαρά πρακτικούς. Γι'' αυτό και η αρχή μπορεί να γίνει μόνο από τις ξένες επενδύσεις ή απ'' όσους επενδυτές έχουν πρόσβαση σε ξένες τράπεζες...
Απ'' όποια πλευρά κι αν κοιτάξουμε το σκηνικό, θα εισπράξουμε την ίδια εικόνα: Για την επανεκκίνηση της Οικονομίας είναι απαραίτητο να υπάρχει ένα ισχυρό τραπεζικό σύστημα. Δηλαδή, τράπεζες με καταθέσεις. Και το ερώτημα είναι πώς πείθονται οι άνθρωποι που έχουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό να τα φέρουν πίσω ή ακόμη και εκείνοι που τα έχουν κρυμμένα στα στρώματά τους να τα επιστρέψουν στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς. Είναι το κλειδί για την επόμενη ημέρα!
Στα λόγια είναι μία εύκολη άσκηση. Στην πράξη τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα. Κι αυτό διότι έχει χαθεί η εμπιστοσύνη. Οι περισσότεροι προτιμούν να κρατήσουν τα χρήματά τους μακριά από τις ελληνικές τράπεζες, επειδή δεν εμπιστεύονται το κράτος. Δεν ξέρουν ποια απόφαση μπορεί να πάει αύριο ένας υπουργός και να τους καταστρέψει. Οι διαβεβαιώσεις δεν είναι αρκετές. Οι πολίτες θεωρούν τους πολιτικούς αναξιόπιστους και δεν πρόκειται να πιστέψουν τις υποσχέσεις τους. Κάτι, λοιπόν, θα πρέπει να βρεθεί, καθώς αν δεν λυθεί το θέμα, θα δημιουργηθούν μεγαλύτερα προβλήματα στο μέλλον.
Μοιάζει με το ερώτημα για την κότα και το αυγό. Αν οι καταθέτες επιστρέψουν τα λεφτά στις τράπεζες, κινδυνεύουν να τα χάσουν κι αν δεν τα επιστρέψουν, θα χάσουν ως πολίτες μιας χώρας που θα έχει ένα εντελώς κατεστραμμένο τραπεζικό σύστημα. Τι θα μπορούσε να γίνει; Πρέπει να βρεθούν κίνητρα. Πρέπει να βρεθούν τρόποι να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη. Χρειάζεται μία σοβαρή συζήτηση και μάλιστα με τη συμμετοχή όλου του πολιτικού κόσμου, των τραπεζών και θεσμικών φορέων. Είναι πιο σημαντικό θέμα αυτό από τον εκλογικό νόμο! Αν δεν βρουν τρόπο να επιστρέψουν τα λεφτά στις τράπεζες, δεν θα υπάρχει χώρα για να κάνουν εκλογές!
Μακάρι να είχαμε το μαγικό ραβδάκι και να λύναμε το θέμα με μιας. Το ίδιο ισχύει και για την κυβέρνηση. Δεν έχει το μαγικό ραβδάκι κι αυτό είναι το λογικό. Το παράλογο είναι ότι επί της ουσίας δεν τους απασχολεί το θέμα.
Θανάσης Μαυρίδης
