Μικρές χώρες σαν την Ελλάδα, κύριε Πρόεδρε, οι οποίες βρίσκονται σε κρίση και διακρίνονται για την έλλειψη θεσμών, αντιμετωπίζονται ως Ελντοράντο. Η κατάσταση αυτή, όπως ακριβώς την περιγράψαμε, προσελκύει τυχοδιωκτικά στοιχεία, τα οποία και μολύνουν το επενδυτικό περιβάλλον με την παρουσία τους, γεγονός που αποτρέπει, στο τέλος, τους σοβαρούς επενδυτικούς ομίλους να ασχοληθούν σοβαρά με τη χώρα. Αν μου επιτρέπετε, η Ελλάδα μοιάζει εδώ και μια δεκαετία να είναι ο παράδεισος των παρανόμων! Ένας λαθρέμπορος μπορεί να θεωρείται μέχρι και εθνικός ευεργέτης! Όπως καταλαβαίνετε, ένας μεγάλος παίκτης του εξωτερικού δεν θα θελήσει να εισέλθει σε μία αγορά που θα έχει να ανταγωνιστεί μια βαλκάνια εκδοχή του Αλ Καπόνε.
Να σας θυμίσω τι είχε συμβεί με την Εθνική Ασφαλιστική. Η εταιρεία βγήκε προς πώληση από την Εθνική Τράπεζα και αμέσως εμφανίστηκε ένα γκρουπ Ελληνοαμερικανών που κέρδισε τη διαγωνιστική διαδικασία. Είχε μάλιστα την αμέριστη συμπαράσταση της αμερικανικής πρεσβείας. Το γκρουπ κέρδισε τον διαγωνισμό, αλλά δεν εμφάνισε τα χρήματα! Έπειτα από συνεχείς αναβολές, η διαδικασία ακυρώθηκε, αφήνοντας πίσω της μεγάλα και βαθιά τραύματα. Το εντυπωσιακό είναι ότι οι ελληνικές αρχές δεν επιδίωξαν την αποζημίωση της Εθνικής Τράπεζας για την αδιαμφισβήτητη ζημία που υπέστη. Ούτε και ζήτησε την τιμωρία των κρατικών λειτουργών που επέτρεψαν τον εκφυλισμό του διαγωνισμού.
Κι εσείς θα μπορούσατε, κύριε Πρόεδρε, να γίνετε επιχειρηματίας - μεγιστάνας με αυτό τον τρόπο. Όλοι μας θα μπορούσαμε. Λέγεται και «κόλπο α λα Σικάγο». Πρώτα εμφανίζεται κάποιος και προσφέρει ένα υψηλό τίμημα, βγάζοντας εκτός τους συνυποψηφίους τους και έπειτα ψάχνει να βρει τα λεφτά! Λεπτομέρεια: Τα χρήματα δεν είναι δικά του. Είναι λεφτά τρίτων, οι οποίοι τρίτοι και καλούνται να μπουν σε μια «πολύ καλή δουλειά». Να πληρώσουν, δηλαδή, το ακριβό τίμημα που «υποσχέθηκαν» στον διαγωνισμό οι «επενδυτές». Με άλλα λόγια, «με τα λεφτά των άλλων».
Όλο το μυστικό, κύριε Πρόεδρε, κρύβεται στους θεσμούς. Ή καλύτερα στην ανυπαρξία τους ή στην ανεπάρκεια των μηχανισμών που υποτίθεται ότι υπάρχουν για να προστατεύουν το δημόσιο συμφέρον.
Στους διαγωνισμούς υπάρχουν εγγυητικές. Ένα κομμάτι χαρτί με το οποίο μια τράπεζα εγγυάται ότι ο πελάτης της έχει τα χρήματα που λέει ότι τα προσφέρει ως τίμημα. Με αυτό τον τρόπο γίνονται οι δουλειές σε όλο τον κόσμο. Ο επενδυτής κάνει μία προσφορά και η τράπεζά του έχει έτοιμη την επιταγή για να πληρώσει. Κι εκεί βρίσκεται συνήθως το πρόβλημα σε όσες δουλειές του Δημοσίου στην Ελλάδα δεν έχουν προχωρήσει ή δεν προχωρούν. Υπάρχει συνήθως πρόβλημα στην εγγυητική. Πολύ απλά, δεν υπάρχουν τα λεφτά! Και αντί οι αρχές να κόψουν τον βήχα στους «πονηρούς», συνεχίζουν κανονικά τη διαγωνιστική διαδικασία!
Σκεφτείτε ότι είστε επενδυτής, έχετε πάει κανονικά στην τράπεζά σας και έχετε πληρώσει τα έξοδα για να εκδώσετε μία κανονική εγγυητική επιστολή. Επειδή είστε ένας κανονικός επενδυτής. Νωρίτερα έχετε πληρώσει με κανονικά λεφτά μελετητές για να ερευνήσετε τη δουλειά, έχετε ξοδέψει αρκετό από τον πολύτιμο χρόνο σας. Προσπαθείτε, δηλαδή, να κάνετε μία δουλειά με κανονικό τρόπο, όπως γίνεται σε όλο τον κανονικό κόσμο. Κι απέναντί σας βρίσκεται ένας άλλος «επενδυτής» που παρουσιάζει μία εγγυητική από την τράπεζά του που δεν εγγυάται το ποσό που αυτός προσφέρει, αλλά έχει ένα κείμενο σαν το ακόλουθο: Η τράπεζά μας προτίθεται να εξετάσει την έκδοση εγγυητικής επιστολής σε περίπτωση που ο πελάτης μας πλειοδοτήσει στον διαγωνισμό.
Τι θα λέει, κύριε Πρόεδρε, αυτός ο κανονικός επενδυτής στις παρέες του, όταν θα έχει χάσει από κάποιον που παρουσίασε μία εγγυητική σαν κι αυτή που ήδη σας περιγράψαμε; Αφήστε που ο διαγωνισμός δεν πρόκειται να έχει αίσιο τέλος, όπως συνέβη και με την Εθνική Ασφαλιστική. Τι θα λέει, λοιπόν, ο επενδυτής στις παρέες του, στον κύκλο του, εκεί που παίζει γκολφ ή τένις, στα πολύ μεγάλα κλαμπ του εξωτερικού; «Επενδύσεις στην Ελλάδα; Τι λέτε τώρα. Να σας πω εγώ πόσα έχασα, ένα σωρό λεφτά και με ποιο τρόπο»…
Εκείνο που χρειάζεται είναι να λειτουργούν οι θεσμοί. Δεν μπορούσαν τα παιδιά να φέρουν τα λεφτά για την Εθνική Ασφαλιστική; Δεν χρειάζονταν παρατάσεις στις παρατάσεις. Έπρεπε εκείνη την ώρα να πάνε απευθείας στον δεύτερο. Δεν έχει κάποιος άλλος σωστή εγγυητική; Πρέπει να βγαίνει αυτόματα εκτός διαγωνισμού. Ναι, λέει κάποιος άλλος, αλλά έχει τη στήριξη της πρεσβείας κάποιας ξένης χώρας ή ισχυρών κυβερνητικών παραγόντων. Κάπως έτσι, κύριε Πρόεδρε, γίνονται τα μεγάλα σκάνδαλα. Με τη στήριξη πρεσβειών…
Η Ελλάδα χρειάζεται επενδύσεις. Αλλά οι σοβαρές επενδύσεις πάνε σε σοβαρές χώρες. Οι σοβαροί επενδυτές δεν κυνηγούν «ευκαιρίες» στο Σικάγο της ποτοαπαγόρευσης. Εκεί οι μόνοι επενδυτές είναι οι μαφιόζοι. Οι οποίοι ενίοτε πουλούσαν και προσκλήσεις για τον χορό του δημάρχου, αφού ο Αλ ήλεγχε, όπως ήταν γνωστό, όλες τις αρχές της πόλης. Άλλη Ελλάδα θέλουμε, κύριε Πρόεδρε. Οπότε, ας ξεκινήσουμε να «καθαρίζουμε» την πόλη.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
Στηρίζουμε τον Κυριάκο, ελέγχουμε την εξουσία. Εμένα μου αρέσει αυτό. Άλλοι στήριζαν την αλλαγή, εμείς τον Κυριάκο! Ξέρω, θα είμαστε και δυσάρεστοι. Και η εξουσία δεν είναι φίλη με τους δυσάρεστους. Αλλά δεν ψάχνουμε φίλους. Ανθρώπους να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις αναζητούμε...
Όσοι θέλετε να το διαβάσετε νωρίτερα στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί το πρωί στα περίπτερα.
