Προχθές, κύριε Πρόεδρε, συνέβη κάτι που έδειξε για άλλη μία φορά ότι η χώρα αυτή δεν ανήκει στον πολιτισμένο κόσμο. Μια ομάδα από νεαρούς μασκοφόρους και ροπαλοφόρους διέκοψε το ποδοσφαιρικό παιχνίδι των ομάδων νέων του Ολυμπιακού και της Μπάγερν και ξυλοκόπησε Γερμανούς φιλάθλους. Πέρα από το γεγονός ότι νιώθω ντροπή για αυτό που συνέβη, αναρωτιέμαι σε τι μας είναι χρήσιμο αυτό το πράγμα που ονομάζουμε ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Σας το λέει αυτό ένας άνθρωπος που του αρέσει το άθλημα. Αλλά αυτό που γίνεται στα γήπεδα δεν μπορεί να συνεχιστεί. Δεν είναι δυνατόν να ανεχόμαστε και να επιβραβεύουμε τη βαρβαρότητα.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο νοσεί και μάλιστα βαθιά. Αλλά αυτά είναι γνωστά πράγματα. Η νόσος έχει διαγνωστεί εδώ και πολλά χρόνια. Εκείνο που δεν μπορούμε να καταλάβουμε είναι για ποιο λόγο η προηγούμενη κυβέρνηση επένδυσε τόσο πολλά σε ένα άρρωστο πράγμα. Διότι υποτίθεται ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι της δημοκρατίας και της προόδου. Ποια πρόοδος, άραγε, ορίζει ότι η κρατική ραδιοτηλεόραση είναι υποχρεωμένη να ξοδεύει μυθικά ποσά για να χρηματοδοτήσει το πρωτάθλημα της Α'' και της Β'' Εθνικής; Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι κάποιες ομάδες εισέπραξαν από τα «τηλεοπτικά δικαιώματα» περισσότερα απ'' ό,τι από τα εισιτήρια των οπαδών τους. Η μόνη λογική εξήγηση που μπορούμε να δώσουμε είναι η επανάληψη της γνωστής συνταγής της επταετίας για άρτον και θεάματα. Η αλήθεια, πάντως, είναι πως αν κάποιος έλεγε ότι η ΕΡΤ συστήθηκε εκ νέου από την «πρώτη φορά Αριστερά» για να χρηματοδοτήσει το άρρωστο ελληνικό ποδόσφαιρο, δύσκολα θα μπορούσαμε να διαφωνήσουμε μαζί του.
Η απόφαση της ΕΡΤ να περικόψει δραστικά τα κονδύλια του ποδοσφαίρου κινείται αναμφισβήτητα προς τη σωστή κατεύθυνση. Καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορούσε να τα πάει όλα στο μηδέν. Αλλά το λογικό είναι να αφήσει από του χρόνου το επαγγελματικό ποδόσφαιρο να βρει το πεπρωμένο του χωρίς την επιχορήγηση της ΕΡΤ, δηλαδή των φορολογουμένων.
Το ερώτημα όμως δεν αφορά μόνο την ΕΡΤ, αλλά συνολικά τη στάση της πολιτείας απέναντι σε αυτά που συμβαίνουν στα γήπεδα. Αν η δράση ενός παρακράτους που έχει δημιουργηθεί με την ανοχή όλων μας είναι πλέον ανεκτή. Και πώς αυτή στο τέλος αντιμετωπίζεται. Με επιχορηγήσεις στις μεγάλες ομάδες να φτιάξουν νέα γήπεδα; Ίσως θα ήταν χρήσιμο να έχει συλληφθεί προχθές έστω ένας από τους ταραξίες. Θα μαθαίναμε περισσότερα. Μπορεί, πάντως, να τους αναζητήσει -έστω και τώρα- η αστυνομία του κ. Χρυσοχοΐδη.
Ας δούμε τι έγινε στη συνέχεια! Υπήρξε ένα καταπληκτικό ποδοσφαιρικό παιχνίδι μεταξύ των ανδρικών ομάδων του Ολυμπιακού και της Μπάγερν, το οποίο πρέπει να το χάρηκαν όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι. Αλλά στο μεταξύ η εικόνα είχε αμαυρωθεί από τις φωτογραφίες των οπαδών με τα ανοιγμένα κεφάλια. Φωτογραφίες που τις είδε ο μισός πλανήτης...
Θα σας διηγηθώ, κύριε Πρόεδρε, μια ιστορία. Πριν από λίγα χρόνια οι μεγάλοι επιχειρηματίες της χώρας είπαν να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο. Επειδή τους άρεσε το άθλημα και επειδή πίστευαν ότι θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα καλό προϊόν. Κι έτσι ανακατεύτηκαν με το ποδόσφαιρο σημαντικά ονόματα του επιχειρηματικού χώρου. Σε μία συνέλευση της ΕΠΑΕ, λοιπόν, κι ενώ η συζήτηση κυλούσε ομαλά, μπούκαρε (στην κυριολεξία) μέσα ο πρόεδρος μιας μικρής ομάδας, έχοντας στο χέρι του ένα περίστροφο, ζητώντας να λύσει έτσι τις διαφορές του με έναν άλλο πρόεδρο που θεωρούσε ότι είπε κάτι αρνητικό για αυτόν. Την ίδια βραδιά, οι περισσότεροι από τους σοβαρούς επιχειρηματίες που συμμετείχαν στο σχέδιο για την αναμόρφωση του ελληνικού ποδοσφαίρου πήραν την απόφαση να αποχωρήσουν από το εγχείρημα. Έγραψαν τη ζημιά τους και δεν είδαν άλλη φορά ποδοσφαιρικό παιχνίδι, ούτε καν στη μικρή οθόνη.
Ποια είναι η στάση που πρέπει να έχει η πολιτεία απέναντι στο ελληνικό ποδόσφαιρο; Αν μιλάμε για τις Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρείες, χρειάζεται να αντιμετωπίζονται όπως όλες οι άλλες εταιρείες. Χωρίς χάρες και επιχορηγήσεις. Και κυρίως, μέσα σε ένα αυστηρό πλαίσιο εφαρμογής των νόμων. Αν μιλάμε για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, εκεί θα πρέπει να δούμε πώς θα το ενισχύσουμε και μάλιστα σε υγιή βάση. Είναι προτιμότερο να δημιουργηθούν προγράμματα για την συμμετοχή των παιδιών σε αθλητικές ομάδες από το να επιχορηγηθεί ένα γήπεδο ποδοσφαίρου μιας ΠΑΕ.
Εκείνο πάντως που είναι αδιαπραγμάτευτο είναι η μηδενική ανοχή του κράτους απέναντι σε φαινόμενα βίας. Είτε στα ποδοσφαιρικά γήπεδα είτε στις πισίνες. Διότι συνέβη κι αυτό! Είδαμε φαινόμενα βίας σε αγώνα πόλο γυναικών. Χωρίς μία ή δύο χρονιές ευρωπαϊκής παρουσίας των ομάδων μας μπορούμε να ζήσουμε. Με μία διακοπή του πρωταθλήματος μπορούμε να ζήσουμε. Με αυτό το νοσηρό κλίμα, όμως, δεν μπορούμε...
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
Στηρίζουμε τον Κυριάκο, ελέγχουμε την εξουσία. Εμένα μου αρέσει αυτό. Άλλοι στήριζαν την αλλαγή, εμείς τον Κυριάκο! Ξέρω, θα είμαστε και δυσάρεστοι. Και η εξουσία δεν είναι φίλη με τους δυσάρεστους. Αλλά δεν ψάχνουμε φίλους. Ανθρώπους να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις αναζητούμε...
Όσοι θέλετε να το διαβάσετε νωρίτερα στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί το πρωί στα περίπτερα.
