Εδώ και αρκετές ημέρες τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ - και όχι μόνον - έχουν επικεντρώσει την κριτική τους στο πώς μοίρασε η κυβέρνηση τα 20 εκατομμύρια στα ΜΜΕ. Υποθέτω πως έτσι θέλουν να τεκμηριώσουν την άποψη τους πως η κυβέρνηση τα ελέγχει πλήρως, ώστε να φανεί πως ο αγώνας που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι άνισος. Ενδεχομένως κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της Δεξιάς συνιστώσας του, να θέλουν να αποδείξουν πως δεν υπάρχει μόνον απόπειρα απόκτησης πολιτικής επιρροής, αλλά και οσμή οικονομικού σκανδάλου.
Οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι αυταπόδεικτες, καθώς δεν ασχολήθηκε καθόλου με την διερεύνηση όλων των ζητημάτων των 54 μηνών των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που στο παρελθόν, όταν ήταν αντιπολίτευση, τα είχε χαρακτηρίσει ως σκάνδαλα. Και είναι πολλά και γνωστά.
Με αυτήν την συμπεριφορά της στέλνει λάθος μηνύματα τόσο προς την κοινωνία όσο και προς αυτούς που την ψήφισαν.
Οι πολίτες βλέπουν να επιβεβαιώνεται μια εδραιωμένη αντίληψη που έχουν, πως «κόρακας, κοράκου μάτι δεν βγάζει». Και η ισοπέδωση είναι μια από τις πιο επικίνδυνες πτυχές του λαϊκισμού.
Οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας βλέπουν πως διαψεύδονται οι ελπίδες τους να τιμωρηθούν όσοι παρανόμησαν στο διάστημα που κυβερνούσαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Μάλιστα κάποιες υποθέσεις, όπως η διαχείριση των κονδυλίων του μεταναστευτικού, αφορούσαν δισεκατομμύρια ευρώ.
Γνωρίζω τον αντίλογο. Ας κοιτάξουμε μπροστά, ας αφήσουμε τα όσα έγιναν πίσω, κλπ. Μόνον που μπροστά δεν μπορούμε να κοιτάξουμε, αν δεν έχουμε καθαρίσει με το παρελθόν.
Θέλουμε, δεν θέλουμε, στην πολιτική δεν υπάρχει επανεκκίνηση από το σημείο μηδέν. Υπάρχουν ανοικτά ζητήματα που έρχονται από το παρελθόν, τα οποία αν δεν κλείσουν, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, θα δηλητηριάζουν την πολιτική ζωή του τόπου.
Μάλιστα, αν οι εκάστοτε κυβερνώντες τα προσπερνούν, δημιουργούνται οι υπόνοιες για συμψηφισμούς και για δουλείες που έρχονται από το παρελθόν. Για παλιές «εξυπηρετήσεις» που τώρα επιζητούν την εξαργύρωση τους.
«Μα τι θα γίνει η χώρα; Ένα απέραντο δικαστήριο;» είναι το απλοϊκό ερώτημα που θέτουν οι οπαδοί των συγκαλύψεων.
Η απάντηση βρίσκεται στον διαπαιδαγωγικό ρόλο που οφείλει να παίζει η πολιτική εξουσία. Δεν κουκουλώνει, δεν συμψηφίζει, δεν διαπραγματεύεται στο παρασκήνιο.
Αν η προηγούμενοι βαρύνονται με σωρεία κατηγοριών, η κυβέρνηση οφείλει να τις διερευνήσει ή να μην προβάλει εμπόδια παρεμβαίνοντας στην δικαστική εξουσία.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έκανε την πολιτική επιλογή να φανεί γενναιόδωρη απέναντι σε πολλά στελέχη της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Βέβαια, θα μπορούσε να δείξει την γενναιοδωρία της μετά την διερεύνηση των υποθέσεων. Ελπίζω να μην έχει διαπράξει πολιτικό λάθος, που θα το βρει μπροστά της κάποια στιγμή.
Γιατί είναι γνωστή η παροιμία «εκεί που μας χρωστούσανε, μας πήραν και το βόδι».
ΥΓ. Θεωρώ κακεντρεχείς και υποβολιμαίες τις φήμες πως οι τρεις εισαγγελείς της σκευωρίας Novartis προστατεύονται από κάποια κυβερνητικά κέντρα.
