Θα σας πάρουν οι κομμουνιστές τα σπίτια; Αστεία πράγματα. Ελάτε να βάλουμε όλοι μαζί τα γέλια γι' αυτή την αναχρονιστική άποψη που έρχεται κατευθείαν από τα χρόνια του εμφυλίου. Οι κομμουνιστές, φίλοι μου, δεν παίρνουν πλέον σπίτια. Απλά, συμπαρίστανται στους αλληλέγγυους, οι οποίοι με την σειρά τους κοινωνικοποιούν τις βίλες και τα «εγκαταλελειμμένα»!
Αυτή η εμμονή με τις βίλες δεν θα τους βγει σε καλό! Ιδίως αν επιχειρήσουν να καταλάβουν την βίλα κάποιου από τους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ. Είπαμε! Αλληλεγγύη – αλληλεγγύη, αρκεί, όμως, να μην θίγουμε τα ιερά και όσια της πατρίδας. Αν έχουν αντίρρηση οι καταληψίες δεν έχουν παρά να κάνουν μία δοκιμή!
Στην πρόσφατη έφοδο των δυνάμεων της επανάστασης στον ιερό ναό της Θεσσαλονίκης τα «παιδιά» πέταξαν προκηρύξεις στις οποίες έγραφαν: «Όλα μας ανήκουν γιατί όλα είναι κλεμμένα. Κατάληψη σε βίλες και εγκαταλελειμμένα». Το περίεργο δεν είναι αυτό. Αλλά το γεγονός ότι βρέθηκαν στελέχη της κυβέρνησης να στηρίξουν τους καταληψίες.
Κι επειδή όλοι έχουν ακούσει κάπου κάποτε γι' αυτά τα περίφημα «ανθρώπινα δικαιώματα» και τα χρησιμοποιούν για να μας δείξουν το πόσο φιλάνθρωποι και φιλεύσπλαχνοι είναι, ας τους θυμίσουμε ότι η ιδιοκτησία είναι θεμέλιος λίθος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι η γραμμή εκείνη που ξεχωρίζει ένα κράτος δικαίου με έμφαση στην ατομικότητα και στα δικαιώματα του ατόμου, από ένα ολοκληρωτικό καθεστώς που υποστηρίζει την οργάνωση της κοινωνίας στα πρότυπα της αγέλης. Μέσα σε μία αγέλη δεν υπάρχουν ατομικά δικαιώματα. Υπάρχει μόνο το συμφέρον της ομάδας και όλοι υποτάσσονται τελικά σε αυτό.
Η αντίληψη των παιδιών είναι ότι όλα είναι κλεμμένα. Προφανώς εννοούν και τις δικές τους κατοικίες ή τις κατοικίες των γονιών τους. Εφόσον, λοιπόν, το πιστεύουν αυτό, δεν έχουν παρά να ξεκινήσουν με τα δικά τους σπίτια. Να τα δωρίσουν σε συλλογικότητες για να βρουν στέγη οι άστεγοι, οι μετανάστες, όποιος περνάει τα σύνορα αυτής της χώρας.
Η κυβέρνηση βρίσκεται σε αμηχανία. Επειδή τα «παιδιά» της δίνουν ένα άλλοθι αριστερών πεποιθήσεων. Κι είναι το μοναδικό που τους έχει απομείνει. Αν δεν έδειχναν αλληλεγγύη στους αλληλέγγυους, σε τι θα ξεχώριζαν από τους «άλλους»;
Πάμε τώρα στην ουσία! Καταλαβαίνουμε ότι από την αρχική θέση «κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη» μέχρι την ολοκληρωτική παράδοση στα κοράκια υπάρχει πολύς δρόμος. Κι ότι έτσι γεννάται η ανάγκη να πειστούν οι ιθαγενείς ότι δεν έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι τους, αλλά ότι πρόκειται για μία ακόμη μικρή υποχώρηση έναντι των νεοφιλελεύθερων, των ακροδεξιών, της Μέρκελ, του Σόιμπλε και της τρόικας εσωτερικού και εξωτερικού.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι αφήσαμε ένα πρόβλημα να γιγαντώσει και τώρα κινδυνεύει να μας πλακώσει όλους. Ο κόσμος κινδυνεύει να χάσει τα σπίτια του. Κι αυτό επειδή δεν αποφασίσαμε έγκαιρα να βάλουμε κανόνες στο παιγνίδι, όταν ακόμη μπορούσαμε. Να προστατεύσουμε τους αδύναμους και να υποχρεώσουμε τους μπαταχτσήδες να πληρώσουν. Να βοηθήσουμε εκείνους που βρισκόντουσαν σε πραγματική αδυναμία και να μην χάσουν έτσι τα σπίτια τους και να υποχρεώσουμε να πληρώσουν όσους προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τις περιστάσεις και δήλωναν αδυναμία, ενώ είχαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό. Όσοι υποστηρίζαμε τότε ανάλογες θέσεις ήμασταν οι κακοί. Που είναι τώρα όλοι εκείνοι που είχαν σηκώσει τα λάβαρα της επανάστασης; Είναι οι ίδιοι που σήμερα δίνουν με τα χεράκια τους στα κοράκια και στους τοκογλύφους τα κλειδιά από τα σπίτια του κοσμάκη. Κι αυτό θα τους ακολουθεί για πάντα! Διότι δεν θα χάσουν τώρα τα σπίτια τους μόνο οι κακόπιστοι δανειολήπτες. Θα τα χάσουν όλοι!
Όσες καταλήψεις κι αν υποστηρίξουν, όσο αριστεροί ή εναλλακτικοί κι αν προσπαθήσουν να δείξουν, η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική: Είναι εκείνοι που με την στάση τους διέλυσαν την χώρα. Όχι μόνο γιατί παραδίδουν την χώρα στα κοράκια. Ήταν εκείνοι που όταν μπορούσαμε να πάρουμε μέτρα για να σώσουμε τους πολλούς, προτίμησαν να πουλήσουν στους ιθαγενείς καθρεφτάκια. Να τους υποσχεθούν λύσεις που δεν υπήρχαν και να πάρουν έτσι στον λαιμό τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Με αυτά τα ψέματα έκαναν κατάληψη στην εξουσία κι είναι φυσικό να νιώθουν αλληλέγγυοι με άλλους καταληψίες…
Θανάσης Μαυρίδης
