Αν η ελληνική Αριστερά δεν χλεύαζε την προτροπή των φιλελεύθερων να προσεγγίζουμε κάθε κρίση και ως ευκαιρία για ανασύνταξη, για επανεκκίνηση, για αποκλιμάκωση των πολιτικών συγκρούσεων, θα είχε ξεπεράσει εδώ και δεκαετίες τα εμφυλιοπολεμικά της συμπλέγματα και θα είχε απεγκλωβιστεί από τα στρατηγικά της αδιέξοδα.
Όμως, η μόνη ευκαιρία που η αριστερά διακρίνει στις κρίσεις ιστορικά είναι η δημιουργία αναταραχής με την ενδόμυχη ελπίδα ότι οι συγκρούσεις που θα προκληθούν θα είναι τόσο μεγάλης έκτασης και έντασης που το πολίτευμα, η κοινοβουλευτική δημοκρατία, θα ανατραπεί. Αυτό ήταν και παραμένει το όνειρο της αριστεράς διαχρονικά, όχι βέβαια της ανανεωτικής, αν υποθέσουμε ότι σήμερα υπάρχει κάτι τέτοιο αλλά της ριζοσπαστικής.
Το φαινόμενο το παρατηρήσαμε, για πολλοστή φορά στη μεταπολιτευτική ιστορία, τώρα, στην πανδημία. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε τη μοναδική ευκαιρία να αποτινάξει από πάνω του «τις αμαρτίες» που συσσώρευσε η κυβερνητική του θητεία και κυρίως την αίσθηση που άφησε στους Έλληνες ότι είναι ανίκανος να διαχειριστεί προκλήσεις που εφάπτονται της ασφαλούς καθημερινότητας γιατί αγνοεί τον τρόπο που λειτουργεί ο σύγχρονος κόσμος.
Και αυτή την ευκαιρία την κλώτσησε γιατί δεν έχει καταφέρει να μετασχηματίσει την ταυτότητα του περιθωριακού αριστερού κόμματος μικρής εμβέλειας, σε μεγάλο, πολυτασικό κόμμα εξουσίας.
Δεν είναι μόνο ο Παύλος Πολάκης που ανέλαβε να εντάξει στον ΣΥΡΙΖΑ ως συνιστώσα διάφορες αντισυστημικές ομάδες ριζοσπαστικοποιημένων πολιτών με δεξιό και αριστερό πρόσημο που ανασυγκροτήθηκαν στη συγκυρία της πανδημίας.
Του κ. Πολάκη είχαν προηγηθεί διάφοροι διανοούμενοι και Πανεπιστημιακοί που από τις σελίδες τους στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης σάρκαζαν τους Έλληνες που μοιράζονταν τα ραντεβού του εμβολιασμού τους κάνοντας λόγο για επίδειξη φιλοκυβερνητικού φρονήματος και virtue signaling.
Η εκστρατεία του εμβολιασμού βασικώς ήταν κυβερνητικό πρότζεκτ στο οποίο έπρεπε να συμμετέχουμε σιωπηρά χωρίς να ενθαρρύνουμε τη μαζική συμμετοχή. Αυτό μας έλεγαν.
Δεν είναι μόνο ο κ. Πολάκης, λοιπόν. Είναι ολόκληρος ο ΣΥΡΙΖΑ εγκλωβισμένος σε μια αντισυστημική θεώρηση και αποτίμηση της καθημερινότητας με μοιραία αποτελέσματα για τη χώρα.
Ένας ΣΥΡΙΖΑ που θα έβλεπε την κρίση της πανδημίας ως ευκαιρία για επανακαθορισμό της ταυτότητάς του, θα έσπευδε να συνταχθεί με την κυβέρνηση σε κάθε φάση της υγειονομικής κρίσης κρατώντας τις αποστάσεις του και την κριτική του για την οικονομική διάσταση της πανδημίας.
Όμως όχι. Το καλύτερο που είχε να κάνει μέχρι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν να εμφανιστεί ο πρόεδρός του σε μαγνητοσκοπημένη τηλεοπτική συνέντευξη για να ανακοινώσει στο Πανελλήνιο ότι ο Π. Πολάκης εμβολιάστηκε.
Είναι τόσο αφόρητα γελοίο που καταντά τραγικό, πρωτίστως για τη χώρα.
