Του Τριαντάφυλλου Καρατράντου*
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει βάλει ως σημαντική προτεραιότητα της δικής του διακυβέρνησης το ζήτημα της ασφάλειας, εστιάζοντας μάλιστα στο θέμα των Εξαρχείων. Είναι χαρακτηριστικό πως έχει δεσμευτεί πάνω από μία φορά πως όταν έρθει αυτός στην εξουσία θα τελειώσει με το άβατο των Εξαρχείων σε ένα μήνα. Η δέσμευση αυτή του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει αναπαραχθεί από διάφορους βουλευτές και υποψήφιους πολιτευτές του κόμματός του, με αρκετούς εξ αυτών να περιορίζουν αισθητά τον χρόνο που χρειάζεται για μία ουσιαστική παρέμβαση της Αστυνομίας στα Εξάρχεια.
Ωστόσο, η όποια επέμβαση στην περιοχή, αν και απαραίτητη, δεν είναι εύκολη υπόθεση και δεν μπορεί να λυθεί το θέμα μέσα σε μία ημέρα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η τελευταία μεγάλη επιχείρηση της Αστυνομίας στα Εξάρχεια, όχι αντίστοιχη αυτής που έχει εξαγγείλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης βέβαια, έγινε επί Βασίλη Κικίλια το 2014. Η επιχείρηση έμεινε στη μνήμη μας γιατί οι αναρχικοί πετούσαν από τα μπαλκόνια, από μολότοφ μέχρι ψυγεία κατά των αστυνομικών.
Δεν είναι όμως μόνο τα Εξάρχεια το πρόβλημα. Υπάρχει στην Ελλάδα γενικότερα θέμα ριζοσπαστικοποίησης, εξτρεμισμού και τρομοκρατίας. Ουσιαστικά, από το 2008 είμαστε αντιμέτωποι με αυτό το πρόβλημα, καθώς ο θάνατος του Γρηγορόπουλου και η βία που τον ακολούθησε δημιούργησε μία ευρεία κινητοποίηση και ριζοσπαστικοποίηση στη βία και στην ανομία νέων ανθρώπων. Η κυβέρνηση λοιπόν, που θα θελήσει να αντιμετωπίσει ριζικά το ζήτημα δεν θα έχει μόνο το θέμα των Εξαρχείων, αλλά και την κατάσταση στα πανεπιστήμια, τις διάφορες ακτιβιστικές και εξτρεμιστικές οργανώσεις όπως ο Ρουβίκωνας, τις εξτρεμιστικές ομάδες της ακροδεξιάς, αλλά και τις τρομοκρατικές οργανώσεις που αποτελούν και τη σημαντικότερη απειλή ασφάλειας.
Δεν υπάρχει ούτε μαγική ούτε εύκολη λύση για να γίνει κάτι τέτοιο. Επί της ουσίας, μία τέτοια προσπάθεια πρέπει να αρχίσει με επιβολή του νόμου. Αν δεν δοθεί με δυναμικό τρόπο η εντύπωση πως το κράτος είναι πάλι εδώ, δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν αυτές οι ομάδες. Αν πρέπει να αντλήσουμε από κάπου παράδειγμα επιβολής του νόμου χωρίς αστερίσκους είναι από τον τρόπο που διαχειρίστηκε ο τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης τα επεισόδια που είχαν σχεδιαστεί τον Δεκέμβριο του 2009. Με μία δυναμική παρέμβαση, που είχε την αμέριστη στήριξη της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου, η Ελληνική Αστυνομία με τις προληπτικές προσαγωγές, πρόλαβε τότε ένα νέο κάψιμο της Αθήνας.
Ο δρόμος λοιπόν για την επιβολή του νόμου είναι ένας: πολιτική βούληση, πυγμή, σχέδιο και επιχειρησιακή ετοιμότητα.
Ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος, είναι Διεθνολόγος
*Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο της Πέμπτης, 23/8
