Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Η εβδομάδα που πέρασε δεν ήταν μόνο ένα ορόσημο εθνικής τραγωδίας. Ήταν αποκαλυπτική για τον κυνισμό και τον αμοραλισμό της κυβέρνησης. Ακόμα δεν έχουμε καταλήξει στον αριθμό των θυμάτων αλλά είναι πλέον σαφές ότι από την πρώτη στιγμή, ο πρωθυπουργός και οι αρμόδιοι υπουργοί του ακολούθησαν συνειδητά, ένα σχέδιο προστασίας της εικόνας τους.
Γνώριζαν από νωρίς ότι υπήρχαν δεκάδες νεκροί, ότι η καταστροφή ήταν εκτεταμένη και ότι όλα συνηγορούσαν σε μία ασύλληπτη τραγωδία. Κι όμως, είχαν στήσει μία επικοινωνιακή παράσταση, εκθέτοντας – με τη θέλησή τους- την αστυνομία και την πυροσβεστική.
Κάθε μέρα ο αριθμός των νεκρών μεγαλώνει και επίτηδες μέχρι χθες, δεν ανακοίνωναν τον συνολικό αριθμό των αγνοουμένων. Όχι από ανικανότητα αλλά επειδή περιμένουν με αγωνία, κάποιο άλλο επίκαιρο γεγονός που θα αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη.
Σύντομα μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο. Και θα κάνουν τα πάντα για να γκρεμίσουν τη χώρα. Δεν πρόκειται να παραδώσουν την εξουσία, αμαχητί και σεβόμενοι την ετυμηγορία των αγανακτισμένων Ελλήνων. Η διαχείριση της τραγωδίας έδειξε πολλά για το τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον και με ποιο τρόπο θα πορευτούν στην προεκλογική περίοδο.
Μια πρώτη γεύση μας έδωσε ο Πάνος Καμμένος από την πρώτη μέρα που βρέθηκε στο Μάτι, βάζοντας σε εφαρμογή το σχέδιο αντεπίθεσης με στόχο τους κατοίκους της κατεστραμμένης περιοχής. Είναι ξεκάθαρο ότι υπήρξε συνεννόηση με τον πρωθυπουργό, αν λάβει κανείς υπόψη του την εξέλιξη του αφηγήματος και τις συνεχείς επιθέσεις των επόμενων ημερών. Ήδη από χθες υπάρχουν πρωτοσέλιδα σε φιλοκυβερνητικές εφημερίδες για ευθύνες ιδιοκτητών οικοπέδων και για χάος αυθαιρεσιών. Σήμερα μάλιστα, ξεκίνησαν ανεξέλεγκτα οι κατεδαφίσεις σπιτιών, προκειμένου να κατασκευαστεί η εικόνα των πραγματικών ενόχων…
Φταίνε ακόμα και οι νεκροί! Φταίει οποιοσδήποτε είχε το θράσος να χαλάσει την θριαμβευτική πορεία προς την έξοδο του Αυγούστου και τις φιέστες σε Πνύκα και ΔΕΘ. Και δεν πρόκειται να μείνουν ατιμώρητοι για το πολιτικό «κακό» που προκάλεσαν.
Δεν έχουμε ίσως καταλάβει ακόμα, που μπλέξαμε. Όπως δεν έχουν καταλάβει και όλοι αυτοί που νόμιζαν ότι χαλαλίζουν την ψήφο τους, με την ελπίδα να γλυτώσουν τον ΕΝΦΙΑ.
Μιλάμε για ανθρώπους που γαλουχήθηκαν με τον ολοκληρωτισμό της Αριστεράς. Αρκετοί από αυτούς ξέφυγαν, συνειδητοποιώντας το προσωπικό τους φιάσκο, μετά την πτώση του τείχους στο Βερολίνο. Οι υπόλοιποι προσποιήθηκαν απλά τον αδιάφορο και ενστερνίστηκαν δήθεν, την αστική δημοκρατία. Διατήρησαν όμως, την «αντισυστημική» γοητεία, προκειμένου να δρέψουν τα οφέλη τους από το πολιτικό σύστημα (κομματικά αξιώματα, βιοπορισμός από το κόμμα, βουλευτική αποζημίωση κτλ).
Στην υπόλοιπη Ευρώπη απομονώθηκαν. Στην Ελλάδα όμως, τους δόθηκε η ευκαιρία να πάρουν την εξουσία εκμεταλλευόμενοι την μνημονιακή κρίση και την χρεοκοπία του κράτους. Πέρασε ένα εξάμηνο προσαρμογής με επαναστατικές ασκήσεις και προσγειώθηκαν τυχοδιωκτικά στην πραγματικότητα. Όχι από μετάνοια αλλά και πάλι δια της προσποίησης και εξαιτίας των αναγκών διατήρησης της καρέκλας.
Δεν θα καταθέσουν τα όπλα για να χάσουν αναίμακτα τις εκλογές. Δεν ξέρουν τι σημαίνει δημοκρατία. Θα παλέψουν με όλα τα μέσα, ακόμα κι αν προκαλέσουν εμφυλιοπολεμικό κλίμα και καταστροφικό διχασμό. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό αλλά αν δεν υπήρχε η Ευρώπη, το χρέος και οι συμμαχίες της χώρας δεν αποκλείεται να έφταναν ακόμα και στο πραξικόπημα...
