Του Δημήτρη Χριστοδουλάκη*
Ένα από τα πλέον συνηθισμένα σλόγκαν των πολιτικών της δεξιάς, είναι πως τώρα με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ο κόσμος επιτέλους έμαθε τι σημαίνει αριστερά. Είναι τόσο αγαπημένο αυτό το σλόγκαν, που έχει βγει και σε διασκευές όπως «ο ΣΥΡΙΖΑ ξεσκέπασε την αριστερά», «Ο Τσίπρας ξεφτίλισε την αριστερά» κ.α.
Το πρόβλημα με όλους αυτούς τους δεξιούς πολιτικούς, δεν είναι ότι λένε αυτά τα πράγματα. Είναι πως τα πιστεύουν κιόλας. Πιστεύουν δηλαδή πως η αριστερά θα βγει πληγωμένη από αυτή την κυβερνητική τραγωδία που ζούμε σήμερα.
Υπάρχουν κάτι συμπαθητικά βιντεάκια στο YouTube, όπου ένας άνθρωπος προβάλει την σκιά του χεριού του στον τοίχο και ένα μικρό γατάκι προσπαθεί να πιάσει αυτή τη σκιά νομίζοντας πως πρόκειται για το ίδιο το χέρι ή ένα άλλο πλάσμα. Για να μεταφέρω αυτή την σκηνή στην Ελληνική πολιτική πραγματικότητα, το χέρι είναι η αριστερά και το γατάκι που μάταια κυνηγάει την σκιά του χεριού, είναι η δεξιά. Όσο το γατάκι δεν γυρίζει το κεφάλι του να δει από πού έρχεται η σκιά αλλά επιμένει ότι η ίδια η σκιά είναι το ον, τόσο το χέρι θα ταλαιπωρεί το χαζό γατάκι.
Μία από τις περιγραφές της αριστεράς που άκουσα πρόσφατα και με συγκλόνισαν, ήταν εκείνη του Γρηγόρη Ψαριανού, που είπε πως η αριστερά είναι μία διαρκής ευαισθησία. Την πρώτη φορά που την άκουσα, ξεκαρδίστηκα. Την δεύτερη, γέλασα, μετά προβληματίστηκα λίγο και στο τέλος ισοπεδώθηκα, όταν συνειδητοποίησα πως έλεγε την αλήθεια.
Το πρόβλημα ήταν πως εγώ έμενα στην έννοια της λέξης «ευαισθησία», που σίγουρα δεν αντικατοπτρίζει την αριστερά. Καθότι οι αριστεροί είναι εντελώς αναίσθητοι στον τρόπο άσκησης της εξουσίας. Μπορούν να διαλύσουν οικογένειες και να καταστρέψουν ολόκληρες κοινωνίες χωρίς δεύτερη σκέψη εάν πιστεύουν πως έτσι ικανοποιούν τις ταξικές τους ιδεοληψίες. Εκείνο ωστόσο που δεν είχα καταλάβει, είναι ότι η ευαισθησία είναι ένα συναίσθημα. Όταν συνειδητοποιήσουμε πως η αριστερά στην Ελλάδα δεν αντιμετωπίζεται ως πολιτική ιδεολογία αλλά ως συναίσθημα, τότε θα καταλάβουμε την έκταση της καταστροφής που μπορεί αυτή στρεβλή αντίληψη να προκαλέσει.
Λένε οι ποδοσφαιρόφιλοι πως μπορεί κάποιος να αλλάξει πολλές ερωμένες, πολλά χόμπι ακόμα και πολλές θρησκείες. Ομάδα όμως δεν θα αλλάξει ποτέ. Γιατί η ομάδα δεν είναι αίσθημα αλλά συναίσθημα. Και έτσι είναι φίλοι μου. Τα συναισθήματα δεν καταρρίπτονται, δεν καταστρέφονται δεν κατηγορούνται δεν ηττούνται ποτέ. Από την στιγμή που με το απαράδεκτο ενοχικό μας σύνδρομο καταστήσαμε την αριστερά ως συναίσθημα, θα την υποστούμε για όλη μας την ζωή. Το ίδιο θα συμβεί και με τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας.
Ένα εύλογο ερώτημα που γεννιέται από τα έργα και τις ημέρες της πρώτης φοράς αριστερά, έχει να κάνει με το κατά πόσο η καταστροφή που προκαλεί στην κοινωνία αυτή η κυβέρνηση, μπορεί να αμαυρώσει το προσωπείο της αριστεράς. Η απάντηση είναι ότι θα μπορούσε αλλά όχι πια.
Η αριστερά για άλλη μία φορά την σκαπούλαρε από την ιστορία και γλίτωσε τις συνέπειες των πράξεων της. Αυτό έγινε στις 21 Αυγούστου του 2015, όταν ο Παναγιώτης Λαφαζάνης μαζί με άλλους 24 βουλευτές ανεξαρτητοποιήθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ για να ιδρύσουν την Λαϊκή Ενότητα. Ο Λαφαζάνης, μπορεί να είναι μία ασήμαντη πολιτική οντότητα, δημιούργησε όμως με την αποχώρηση του από τον ΣΥΡΙΖΑ, εκείνη την ικανή δικαιολογία που χρειάζεται η αριστερά για να επιβεβαιώσει όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, τον Μίκη Θεοδωράκη που σε πρόσφατη παρέμβαση του δήλωσε «Ο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα μείνει στην ιστορία ως η δεξιότερη από όλες τις κυβερνήσεις της Ελλάδας από το 1831 ως σήμερα».
Από τον ΣΥΡΙΖΑ του 2014, έχουν αποχωρίσει πολλά πρωτοκλασάτα στελέχη. Από την Ζωή και την Ραχήλ μέχρι πρόσφατα τον Χρυσόγονο. Δεν αποχώρισαν ωστόσο συντεταγμένα ως ισχυρή πολιτική ομάδα. Η κοινοβουλευτική ομάδα των 25 βουλευτών που αποχώρισαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, εκείνη την εποχή, συνέθεταν την τρίτη μεγαλύτερη στη Βουλή που προέκυψε από τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Δεν ήταν λίγο αυτό και το γεγονός ότι στην επόμενες εκλογές δεν κατάφεραν να μπουν στην Βουλή, δεν σημαίνει τίποτε για την αριστερά που έχει συνηθίσει στα χαμηλά ποσοστά.
Όταν λοιπόν έρθει η ώρα να κάνει η αριστερά το ταμείο της και δει τις επιπτώσεις της ισοπεδωτικής διακυβέρνησης της, τότε θα αποφανθεί πως η πραγματική αριστερά δεν κυβέρνησε, καθότι αποχώρησε νωρίς. Εκείνο που κυβέρνησε, ήταν μία συγκεκαλυμμένη δεξιά. Οι φυλλάδες της αριστερής προπαγάνδας θα ανακαλύψουν αίφνης, σχέσεις του Τσίπρα αλλά και των προγόνων του με το παρακράτος της δεξιάς και όσοι συνεργάτες του δεν προλάβουν να πηδήξουν από το καράβι, θα υπογράψουν την αριστερή τους πολιτική καταδίκη.
Και για να επανέλθω στον Μίκη, ονόμασε την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ως την δεξιότερη όλων απαντώντας σε όσους εξακολουθούν να πιστεύουν στο σύνθημα «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά». Όπως ο ίδιος έγραψε.
Καταλάβατε τώρα τι μενού πρόκειται να μας σερβίρουν λίαν συντόμως; Ότι η καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, επιβεβαιώνει τον κανόνα πως ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά.
Καλή μας όρεξη…
* Ο κ. Δημήτρης Χριστοδουλάκης είναι Μαθηματικός, MSc Information Systems.
