Αγαπητέ Αλέξη! Μέχρι πρόσφατα εμείς υπερασπιζόμασταν τα μνημόνια, την Ευρώπη, τον ΤAP, την επένδυση της Χαλκιδικής, τις ιδιωτικοποιήσεις. Μας τα πήρες όλα, δεν μας άφησες το παραμικρό! Αν ξέραμε Αλέξη ότι αυτή είναι η Αριστερά, θα ήμασταν εδώ και καιρό κι εμείς Αριστεροί. Αριστεροί γερμανοτσολιάδες…
Το μεγάλο ερώτημα Αλέξη είναι για ποιο λόγο διαφωνούσαμε τόσο καιρό ενώ στην πραγματικότητα συμφωνούσαμε. Τουλάχιστον στις βασικές στρατηγικές επιλογές. Αν θυμάσαι, εσύ ήσουν που κατέβαζες τον κόσμο στον δρόμο και στις πλατείες, υποσχόμενος έναν άλλο δρόμο από αυτόν των μνημονίων. Εσύ ζητούσες από τον κόσμο να μην πληρώνει τα διόδια, να μην πληρώνει τον ΕΝΦΙΑ και τους φόρους του. Και προς τι όλα αυτά; Σήμερα μας λες ότι η πληρωμή των φόρων είναι πατριωτικό καθήκον και στέλνεις στα Δικαστήρια όσους σε άκουσαν στο παρελθόν και δεν πλήρωσαν τα διόδια!
Κι όλο αυτό το διάστημα κατηγορούσες όλους τους άλλους που ήσαν συνεπείς στις απόψεις τους. Τους κατηγορούσες για… προδοσία, ότι ξεπουλούσαν την χώρα στους δανειστές, ότι υπηρετούσαν το μεγάλο κεφάλαιο. Έσπειρες το μίσος σε όλη την χώρα Αλέξη, διέσυρες και συκοφάντησες τους πολιτικούς σου αντιπάλους επειδή υποστήριζαν αυτά που εσύ κάνεις σήμερα!
Κι όμως Αλέξη! Δεν είμαστε ίδιοι! Το γεγονός ότι ακολουθείς τον ίδιο δρόμο, δε σημαίνει ότι μπορείς και να τον ακολουθήσεις με συνέπεια. Δεν μπορείς Αλέξη! Δεν ξέρεις πώς γίνεται. Και δεν είναι απλά και μόνο θέμα τεχνογνωσίας. Αυτήν την εξαγοράζει κανείς εύκολα. Τόσοι και τόσοι πρόθυμοι υπάρχουν, έτοιμοι να ανέβουν στο οποιοδήποτε πολιτικό άρμα για να πετύχουν το πέρασμα στον κόσμο της εξουσίας.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι δεν μπορεί κανείς να υποχρεώσει έναν άνθρωπο να γίνει φιλελεύθερος. Ή αλλιώς, οι φιλελεύθερες πολιτικές απαιτούν φιλελεύθερους πολιτικούς. Όταν υποχρεώνονται άνθρωποι που δεν πιστεύουν να μπουν στο ιερό και να λειτουργήσουν, το πιο πιθανό είναι να γίνουμε μάρτυρες μιας ιλαροτραγωδίας.
Το ότι κάποιος αποφάσισε να βγάλει στο σφυρί δέκα ή είκοσι κρατικές εταιρείες δεν λέει κάτι από μόνο του. Το πωλητήριο δεν κάνει κάποιον φιλελεύθερο και εκσυγχρονιστή. Το ερώτημα είναι αν αυτός ο κάποιος είναι ταυτισμένος με το κομματικό κράτος ή με τις δυνάμεις της δημιουργίας και της εργασίας. Και τα δύο μαζί δεν γίνονται. Η μεγάλη διαφορά του Αλέξη με τους φιλελεύθερους είναι ότι ο Αλέξης δεν είναι φιλελεύθερος. Είναι ένας οπορτουνιστής πολιτικός που αποφάσισε να συμφωνήσει με τις επιταγές των δανειστών, προκειμένου να κερδίσει λίγο ακόμη χρόνο στην εξουσία.
Το γεγονός ότι υπάρχουν δεξιοί πολιτικοί που ακόμη και σήμερα και μετά από όσα έχουν προηγηθεί εξακολουθούν να στηρίζουν τις πολιτικές επιλογές του Αλέξη Τσίπρα είναι κάτι που δεν μας προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση. Είναι απολύτως λογικό! Ο κρατισμός είναι βαθιά εδραιωμένος στη συνείδηση πολλών ανθρώπων, τόσο στη Δεξιά, όσο και στην Αριστερά. Η αληθινή σύγκρουση δεν είναι μεταξύ Δεξιών και Αριστερών, Ευρωπαϊστών και Αντιευρωπαϊστών. Είναι μεταξύ κρατιστών και εκσυγχρονιστών.
Το ότι ο Αλέξης Τσίπρας ψηφίζει τα δικά του μνημόνια, αυτό δεν σημαίνει ότι γίναμε όλοι ίδιοι. Τα μνημόνια του Αλέξη είναι τα μνημόνια της εθνοσωτηρίου Αριστεροδεξιάς διακυβέρνησης. Είναι τα μνημόνια της πλήρους φτωχοποίησης του ελληνικού λαού. Είναι η πολιτική επιλογή ενός συστήματος, προκειμένου να επιβιώσει αυτό το ιδιόμορφο μόρφωμα των κρατικοδίαιτων πολιτικών και επιχειρηματιών.
Αντί λοιπόν να ζητούν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να τους απαντήσει αν είναι υπέρ ή εναντίον της συμφωνίας του Αλέξη Τσίπρα, καλό είναι να απαντήσουν οι ίδιοι στο εξής ερώτημα: Αυτοί με ποιον ακριβώς είναι; Με τον ελεύθερο επαγγελματία που βλέπει να φορολογείται με ποσοστό μεγαλύτερο του 80%, με τον άνεργο που δεν έχει ελπίδα να βρει δουλειά, με τον δημόσιο υπάλληλο που στενάζει κάτω από το κράτος της αναξιοκρατίας των κολλητών, με τον ιδιωτικό υπάλληλο που ζει σε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα; Τους σκέφτονται όλους αυτούς ή το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η νομή της εξουσίας; Διότι το… αριστερό μνημόνιο είναι ένα διαρκές, ένα αέναο μνημόνιο. Αυτοί που υποσχέθηκαν μία άλλη πολιτική δένουν τη χώρα χειροπόδαρα για τις επόμενες δεκαετίες. Αυτήν την επιλογή στηρίζουν, όπως στο παρελθόν στήριξαν επιλογές που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία. Δεύτερη φορά το ίδιο λάθος παύει να είναι λάθος…
Θανάσης Μαυρίδης
