Είχε δίκιο ή άδικο ο Κυριάκος Μητσοτάκης που ζήτησε πρόωρες εκλογές; Είναι γνωστή η επιλογή ορισμένων Δεξιών κύκλων να στηρίξουν αδέξια την κυβέρνηση του Αλέξη. Λόγω του πάθους τους δεν αντιλήφθηκαν -όπως και στο παρελθόν- τις πραγματικές συνθήκες της Οικονομίας. Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι πόσο θέλει να μείνει ο Αλέξης στην εξουσία, αλλά πόσο μπορεί. Οι εκλογές είναι αναπόφευκτες.
Ωστόσο, διαφωνώ κάθετα και οριζόντια με τον φίλο μου τον Σάκη τον Μουμτζή. Ναι Σάκη, βουλιάζουν. Αλλά μαζί με την κυβέρνηση βουλιάζει και η χώρα. Να τους αφήσουμε; Να πετύχουμε μία περήφανη ιδεολογική νίκη και να χορτάσουμε από ικανοποίηση για την ορθότητα των θέσεών μας; Σύμφωνοι! Και μετά;
Όπως και να συμβεί, Σάκη, θα χρειαστεί στην συνέχεια να καθίσουν όλοι σε ένα τραπέζι για να συζητήσουν. Η χώρα δεν πρόκειται να βγει από την κρίση δίχως ένα εθνικό σχέδιο, χωρίς την συμμετοχή όλων των δυνάμεων που διαθέτει. Αλλά αυτό δεν σημαίνει συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, δεν σημαίνει οικουμενικές κυβερνήσεις, δεν σημαίνει ανίσχυρες κυβερνήσεις.
Το ερώτημα είναι το πότε. Σήμερα και με αυτή την κοινοβουλευτική σύνθεση μπορεί να υπάρξει ένας ουσιαστικός διάλογος; Το έκανε ο αστικός χώρος το καλοκαίρι του 2015. Η Νέα Δημοκρατία, υπό την προεδρία του κ. Μεϊμαράκη, αποφάσισε να περπατήσει τον δρόμο της συναίνεσης, να απλώσει χέρι βοήθειας στην δοκιμαζόμενη από τις έριδες κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και να βγάλει έτσι τον Αλέξη Τσίπρα από την δύσκολη θέση.
Και τι συνέβη στην συνέχεια; Ο κ. Τσίπρας εκμεταλλεύτηκε την περίσταση για να αποποιηθεί τις δικές του πολιτικές ευθύνες για το χαμένο εξάμηνο των διαπραγματεύσεων και για το τρίτο μνημόνιο. Αντί να αναλάβει το κόστος της… αυταπάτης, «φόρτωσε» το τρίτο μνημόνιο στην πλάτη της Νέας Δημοκρατίας και επιχείρησε να κατηγορήσει για τις επιπτώσεις του τρίτου μνημονίου την… τρόικα εσωτερικού. Με αυτό το παρελθόν, ποιος εμπιστεύεται τον Αλέξη Τσίπρα για έναν ειλικρινή διάλογο;
Οι εκλογές θα επαναπροσδιορίσουν τους συσχετισμούς στην Βουλή και θα αποτυπώσουν καλύτερα αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία, έπειτα από το τέλος της εποχής της αυταπάτης. Είναι γεγονός ότι δεν είναι παραγωγικό να έχουμε εκλογές κάθε ένα ή δύο χρόνια. Η αλλαγή της διάθεσης του εκλογικού σώματος, όπως αυτή διατυπώνεται στις δημοσκοπήσεις, δεν αποτελεί επαρκή λόγο για την πρόκληση εκλογών. Θα συμφωνήσετε, όμως, ότι ζούμε υπό καθεστώς έκτακτων συνθηκών. Μπορεί στο παρελθόν το επιχείρημα αυτό να αποτέλεσε λόγο προσφυγής στις κάλπες, αλλά ίσως είναι η πρώτη φορά που αυτό ισχύει στην πραγματικότητα.
Η κατάσταση στην Οικονομία είναι τόσο άσχημη που ο Αλέξης Τσίπρας θα αναγκαστεί να τραβήξει το χαρτί των εκλογών σε μία προσπάθεια να συγκρατήσει τις εκλογικές του δυνάμεις. Ο χρόνος δουλεύει σε βάρος του και το γνωρίζει. Οι μόνοι που θα ήθελαν ίσως να εξαντλήσει την τετραετία είναι εκείνοι που αισθάνονται σήμερα τυχεροί με τα όποια προνόμια έχουν εξασφαλίσει και δεν θα ήθελαν ως εκ τούτου αυτά να διαταραχθούν από μια ενδεχόμενη πολιτική αλλαγή. Η δική τους και μόνο προσδοκία δεν είναι πάντως αρκετή για να αποτρέψει το μοιραίο!
Οι εκλογές δεν είναι καλή λύση. Κάθε μέρα, όμως, αποδεικνύεται ότι η παραμονή αυτής της κυβέρνησης στην εξουσία είναι η χειρότερη λύση. Κι αν σε κάτι έχει δίκιο ο φίλος ο Σάκης ο Μουμτζής είναι ότι με αυτούς εδώ δεν μπορείς να συμφωνήσεις σε κάτι. Θα τους δώσεις το χέρι σου και θα χάσεις τα δάκτυλά σου.
Θανάσης Μαυρίδης
