Τις δυσκολίες της καθημερινότητάς μας μετά την άρση των μέτρων της καραντίνας τις είχαμε φανταστεί, πριν καν αρχίσουμε να τις αντιμετωπίζουμε. Τα γράψαμε, πριν από ένα μήνα σχεδόν, από τις 23 Απριλίου. Δεν χρειαζόταν καμία ιδιαίτερη ικανότητα βέβαια στο να προβλέψουμε ότι η «εύκολη φάση» της περιπέτειας ήταν η περίοδος του «Μένουμε σπίτι». Τώρα, «εκεί έξω», τα πράγματα είναι όσο «άγρια» τα είχαμε φανταστεί και το «Μένουμε Ασφαλείς» αποδεικνύεται πιο πολύπλοκο.
Από που να ξεκινήσει κανείς.
Η διαδικασία εφαρμογής της μάσκας για να είναι ασφαλής θέλει οργάνωση ενώ δεν χρειάζεται να πούμε κάτι για την εμπειρία του να φοράς μάσκα σε 40οC υπό σκιά… Δύσκολη είναι και η τήρηση των αποστάσεων γιατί φαίνεται ότι αρκετοί δεν έχουν εμπεδώσει πόσο μεγάλη σημασία έχει αυτό στο να μην αρρωστήσουμε. Υπάρχουν κι αυτοί που για να διαχειριστούν το άγχος τους, έχουν αποφασίσει να προκαλούν: δεν λαμβάνουν καμία προστασία, δεν φοράνε μάσκα και κινούνται στο χώρο σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Όση κατανόηση και να έχεις σε ανθρώπινο επίπεδο, ο εκνευρισμός που δημιουργείται είναι μεγάλος.
Ο εκνευρισμός: αυτός είναι, τελικά, το μεγαλύτερο πρόβλημα και διαχέεται σε όλη τη δημόσια σφαίρα και το δημόσιο διάλογο. Βλέπουμε τις φωτογραφίες από πλατείες και παραλίες που ανεβαίνουν στα social media με σχόλια γεμάτα εκνευρισμό και χολή για όσους δείχνουν να μην έχουν καταλάβει τίποτα.
Όμως, δεν αξίζει να εκνευριζόμαστε και να βριζόμαστε μεταξύ μας. Πρέπει να καταλάβουμε κι εμείς ότι ο βαθμός κατανόησης του κινδύνου, παρά τις επαναλαμβανόμενες προειδοποιήσεις, διαφέρει από άτομο σε άτομο και ότι τελικά ο καθένας από εμάς είναι ο μόνος υπεύθυνος για να προστατεύσει τον εαυτό του.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι έχει ευθύνες και η κυβέρνηση που εξέπεμψε αντιφατικά μηνύματα. Αυτό, λόγω της δουλειά μας, το έχουμε μελετήσει (ναι αυτή είναι η λέξη) αρκετά και θα ήμασταν οι πρώτοι που θα επισημαίναμε τυχόν ευθύνες. Όμως η ίδια η φύση της πανδημίας δημιούργησε τις αντιφάσεις. Καταρχάς, όλος ο πλανήτης ξεκίνησε να διαχειρίζεται την πανδημία ενώ ακόμα δεν ήξερε αρκετά για το πως συμπεριφέρεται ο ιός και πως θα εξελιχθεί. Ακόμα και σήμερα, τρεις μήνες μετά, ενώ έχουμε μάθει πολλά και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ, είναι περισσότερα όσα δεν γνωρίζουμε. Οπότε η αντίφαση είναι μέρος της νέας πραγματικότητας που πρέπει να διαχειριστούμε.
Οι δυσκολίες για την Ελλάδα είναι μεγάλες. Από τη μία πρέπει να εκπέμπονται μηνύματα για τον κίνδυνο που ακόμα σοβεί, από την άλλη πρέπει να μην βαρύνει το κλίμα με τρόπο που να αποθαρρύνει τον τουρισμό και βέβαια την κατανάλωση.
Ναι, είναι εκνευριστικό το θέαμα των πακτωμένων παραλιών αλλά ας το συνηθίσουμε όλοι κι ας είμαστε έτοιμοι να ζούμε με αυτό τον κίνδυνο.
Σε κάθε περίπτωση ο εκνευρισμός στη δημόσια σφαίρα και το δημόσιο διάλογο δεν βοηθά. Τώρα χρειαζόμαστε ηρεμία, νηφαλιότητα και ψυχραιμία.
