Της Βαλαντίας Τσέπη*
Ξεκινώντας από το σπίτι, η ώρα 8.00 π.μ. για το γραφείο μου. Έπιασα μια σύντομη κουβέντα με τη Μαιρούλα, υπάλληλο στο φούρνο της γειτονιάς, η οποία φαινόταν έντονα προβληματισμένη «άστα Βαλαντία μου, δουλεύω όλη μέρα, είμαι μόνο για τέσσερις ώρες δηλωμένη και με το ζόρι τα βγάζουμε πέρα. ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ». Λίγο πιο κάτω συνάντησα την Ελένη, μια γνωστή, δημόσιο υπάλληλο, η οποία μου είπε χαρακτηριστικά «πετάχτηκα να πληρώσω λίγο έναν λογαριασμό και επιστρέφω στην υπηρεσία. Αν και μόνο εγώ δουλεύω εκεί μέσα. ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ». Πιο κάτω συνάντησα έναν συνάδελφο, τον Βασίλη, πήγαινε προς τα δικαστήρια « άστα Βαλαντία, δουλεύουμε όλη μέρα και δεν μας μένει μία. ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ». Και λίγο πριν μπω στο γραφείο μου θυμήθηκα και τη χτεσινή συνάντηση με την φίλη μου την Ειρήνη έξω από το αστυνομικό τμήμα κρατώντας διαβατήρια στα χέρια της «Φεύγουμε τελικά. ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΟ».
Μπορεί λοιπόν οι αγανακτισμένοι να μη διαδηλώνουν πια στις πλατείες, η αγανάκτηση και απογοήτευση ωστόσο είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπο όλων των Ελλήνων και τη βιώνουμε δυστυχώς όλοι οι πολίτες καθημερινά. Όλοι μας νιώθουμε ότι «ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΟ». Η πικρή αλήθεια είναι ότι οι 'Έλληνες πολίτες χάνουμε τις δουλειές μας, ζούμε σε ένα αβέβαιο περιβάλλον που δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε το μέλλον μας, αδυνατούμε να πληρώσουμε τους υπέρογκους φόρους και λογαριασμούς των παρεχόμενων υπηρεσιών των οργανισμών κοινής ωφέλειας (φως, νερό, τηλέφωνο κτλ). Βιώνουμε ένα καθημερινό δράμα. Την ίδια στιγμή νέοι συνομήλικοι μου με δύο και τρία μεταπτυχιακά και ξένες γλώσσες παλεύουμε για μία αξιοπρεπή εργασία. Νιώθουμε να βρισκόμαστε σε αδιέξοδο.
Είναι βέβαιο πλέον ότι η σημερινή οικονομική δυσπραγία είναι κυρίως απόρροια μιας ηθικής κατάπτωσης που ξεκίνησε από την δεκαετία του '80 και των λανθασμένων πολιτικών που ακολουθήθηκαν έκτοτε και συνεχίζουν. Συγκεκριμένα, διαβρώθηκαν οι θεμελιώδεις αξίες της Ελληνικής κοινωνίας. Κατέρρευσαν οι θεσμοί και λοιδορήθηκαν οι παραδόσεις μας. Χάθηκε το μέτρο. Ξεχάστηκε η σύνεση. Εξαφανίστηκε το ελληνικό φιλότιμο και αντικαταστάθηκε από τη «μαγκιά». Χάσαμε τον αλληλοσεβασμό μας. Ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας πίστεψε πως αν δουλεύει λιγότερο, αν κουράζεται λιγότερο, αυτό σημαίνει καλή ζωή. Η παραγωγική εργασία αντικαταστάθηκε με μια αργομισθία στο δημόσιο. Η ηθική της σκληρής δουλειάς αντικαταστάθηκε με τον γρήγορο και εύκολο πλουτισμό. Η δημιουργία αντικαταστάθηκε με την ρηχή καλοπέραση.
Η Ελλάδα χρεοκόπησε. Παρόλα αυτά, παρατηρούμε ότι επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά τα λάθη του παρελθόντος και χειρότερα, χωρίς να γίνεται καμία προσπάθεια βελτίωσης σε όλους τους τομείς Αν θέλουμε ένα βιώσιμο μέλλον για τις επόμενες γενιές πρέπει πρωτίστως να βρούμε τις σωστές αρχές και αξίες που θα αποτελέσουν τις κοινωνικές και οικονομικές μας βάσεις. Χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουμε το πλαίσιο των αξιών πάνω στις οποίες οργανώνουμε την οικονομική και κοινωνική μας ζωή αλλά και την εν γένει συμπεριφορά μας.
Η χώρα χρειάζεται επανεκκίνηση. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από μια αποφασισμένη και τολμηρή μεταρρυθμιστική Κυβέρνηση η οποία θα υλοποιήσει ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων, το οποίο θα πιστεύει και το οποίο θα είναι εθνικής ιδιοκτησίας. Και πρωτίστως έχει ανάγκη από έναν πρωθυπουργό ο οποίος θα έχει ως πρώτη προτεραιότητα να σταματήσει επιτέλους η ταλαιπωρία των πολλών για χάρη των λίγων. Για να γίνει αυτό, είναι λογικό πως δεν θα είναι αρεστός σε όλους. Η ουσία όμως είναι, να είναι χρήσιμος για το σύνολο των πολιτών και κυρίως για τους πιο αδύναμους. Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκος Μητσοτάκης ξέρει, θέλει και μπορεί να πετύχει τα παραπάνω .
Όλα αυτά γράφονται σαφώς όχι από κάποια εσωτερική ανάγκη αυτοπροβολής και επιβεβαίωσης, αλλά από την πίστη μου στις αστείρευτες δυνατότητες της πατρίδας μας. Ας πιστέψουμε στις δυνατότητες μας. Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε την «μοίρα μας».
* Η κ. Βαλαντία Τσέπη είναι Δικηγόρος - Πολιτικό Στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας που αναδείχθηκε από την διαδικασία του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών.
