Την ώρα που πολιτεία και εκκλησία μοιράζουν τα ιμάτια του φορολογούμενου λαού, οι καθηγητές μέσης εκπαίδευσης έκλεισαν εχτές όλη μέρα τα σχολεία για να πάνε να ψηφίσουν εκπροσώπους στα υπηρεσιακά συμβούλια! Με ρύθμιση του ίδιου του υπουργείου Παιδείας. Προφανώς η μόρφωση των παιδιών έρχεται σε δεύτερη μοίρα μπροστά στη λούφα των καθηγητών.
Και μιλάω για λούφα, γιατί οι καθηγητές, που έχουν το προνόμιο να δουλεύουν το μισό χρόνο και τις μισές ώρες από όλα τα άλλα επαγγέλματα, είχαν όλα τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες για να ασκήσουν το συνδικαλιστικό τους δικαίωμα.
Αντ' αυτού προτίμησαν να αφήσουν όλους τους μαθητές στα χέρια των ανήμπορων εργαζόμενων γονιών και στα χέρια μιας ακόμα χαμένης μέρας μόρφωσης. Αν είναι μόρφωση η παραμόρφωση που έχει επιβληθεί στα σχολεία από τις απανωτές μωροφιλόδοξες αλλαγές του κάθε υπουργού και από την αδιαφορία μιας μεγάλης πλειονότητας δασκάλων, που μπήκαν στο χώρο της Παιδείας όχι για να δουλέψουν, αλλά για να απολαμβάνουν τη δημοσιοϋπαλληλική μονιμότητα, την αυξημένη αργία στα σχολεία και τις ευκαιρίες για μαύρες εισπράξεις από ιδιαίτερα και φροντιστήρια.
Το υπουργείο Παιδείας, που εδώ και χρόνια δεν ασχολείται με τη μόρφωση των μαθητών, αλλά με την ιδεολογική προπαγάνδα που θέλει να περάσει στα σχολεία και με την υποστήριξη των πιο ακραίων συνδικαλιστών, όρισε μια καθημερινή μέρα, χτες Τετάρτη, για να ψηφίσουν οι καθηγητές για εκπροσώπους στα υπηρεσιακά συμβούλια ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού! Δείχνοντας έτσι περίτρανα σε ποια προτεραιότητα βάζει τη διδασκαλία σε σχέση με έναν στείρο γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Σε ποια προτεραιότητα βάζει τους μαθητές, το μέλλον, σε σχέση με τη συντήρηση ενός καθηγητικού κατεστημένου, που μετράει σε πόσα χρόνια θα πάρει σύνταξη και πόση, από την πρώτη μέρα που θα μπεί το σχολείο.
Φυσικά, υπάρχουν και εξαιρέσεις δασκάλων. Για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα μια σάπιας κοινωνίας, που ασχολείται με τη βολή της περισσότερο παρά με την επίπονη διαδικασία παιδέματος των νέων του μέλλοντος.
Οι καθηγητές δεν είναι οι μόνοι υπάλληλοι που γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τον «πελάτη» προκειμένου να λουφάρουν ψηφίζοντας. Σχεδόν όλο το δημόσιο αφήνει σύξυλους τους πολίτες για μια ολόκληρη εργάσιμη μέρα προκειμένου να ψηφίσει εκπροσώπους. Γιατί, με την εξουσιαστική ιδιοκτησιακή νοοτροπία της δημοσιοϋπαλληλίας, οι πολίτες μπορούν να πάνε να κουρεύονται ψάχνοντας τρόπο να πάνε στη δουλειά, να φροντίσουν τα παιδιά, να γιατρευτούν, να μετακινηθούν, να προλάβουν προθεσμίες στις εξευτελιστικές ουρές ενός πρωτόγονου, αγενούς, αδιάφορου και καβαλημένου ελληνικού κράτους- σατράπη.
Όλη αυτή η γραφειοκρατική νομενκλατούρα μπορεί και παραμπορεί να ασκεί τα εκλογικά της δικαιώματα σε μια από τις δεκάδες αργίες που έχει, δίνοντας προτεραιότητα στην εργασιακή της υποχρέωση, αντί να κερνάει καφέ και τσίπουρα τον εαυτό της για ένα ολόκληρο 24ωρο.
Έτσι κι αλλιώς, κανείς δεν ελέγχει αυτούς που ψηφίζονται, οι οποίοι ασκούν τη δική τους σατραπεία με το που θα εκλεγούν. Μ αυτό τον τρόπο έχει επιβληθεί η αμορφωσιά της παπαγαλίας και η αμορφωσιά της ήσσονος προσπάθειας στα ελληνικά σχολεία που παράγουν ημιμαθείς και φυγόπονους. Επειδή η ήσσον προσπάθεια και η παπαγαλία εξυπηρετεί κατά κύριο λόγο την ευκολία, τη φυγοπονία και την ευθυνοφοβία του καθηγητικού κόσμου που την επέβαλε εδώ και χρόνια.
Οι καθηγητές ψηφίζουν και ψηφίζονται κάθε μέρα μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας. Από τους ίδιους τους μαθητές τους. Όχι σαν οι καλόβολοι αρεστοί, που παραχαϊδεύουν μια ήδη παραχαϊδεμένη νεολαία. Αλλά, σαν οι εσταυρωμένοι που ιδρώνουν για να παράξουν αξιόλογες και μορφωμένες προσωπικότητες. Όχι σαν οι κοπανατζήδες μόλις βρουν ευκαιρία να λείψουν από τους μαθητές τους. Αλλά, σαν ταγμένοι στο επίπονο έργο να εξημερώσουν αγρίμια. Να εκπολιτίσουν αμόρφωτους. Κάθε στιγμή. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Κι αυτό δε γίνεται με τις κουτοπόνηρες λούφες ενός άρρωστου και στείρου συνδικαλισμού. Εξ αιτίας ΚΑΙ του οποίου είμαστε εδώ που είμαστε.
Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης
