Του Δημήτρη Βαγιανού
Σύμφωνα με έγκυρους ξένους παρατηρητές και μέσα ενημέρωσης, η οικονομική βοήθεια που έχει εισρεύσει στην Ελλάδα από την αρχή της προσφυγικής κρίσης και μετά αντιστοιχεί σε περίπου 14.000 ευρώ ετησίως για κάθε πρόσφυγα από τους περίπου 60.000 που διαμένουν στις δομές φιλοξενίας που έχουν στηθεί στη χώρα. Το ποσό αυτό είναι 56.000 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια, και είναι υπέρ-πενταπλάσιο από το νομοθετημένο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα που θα αντιστοιχούσε στην ίδια οικογένεια.
Ακόμα και μια δαπάνη στο ύψος του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος θα μπορούσε να εξασφαλίσει με μια προσφυγική οικογένεια συνθήκες διαβίωσης πολύ καλύτερες από αυτές σε δομές φιλοξενίας, όπως η Μόρια. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει τεράστια κακοδιαχείριση των πόρων -ξένοι παρατηρητές υπολογίζουν ότι από 100 ευρώ οικονομικής βοήθειας, τα 70 σπαταλώνται άσκοπα.
Η κακοδιαχείριση είναι σε βάρος των προσφύγων, καθώς και των ξένων οργανισμών που συνεισφέρουν την οικονομική βοήθεια. Θέτει επίσης σε κίνδυνο την συνεχιζόμενη ροή των κονδυλίων προς την Ελλάδα, και αμαυρώνει τη διεθνή εικόνα της χώρας.
Όπου υπάρχει κακοδιαχείριση, υπάρχει διαφθορά. Και η διαφθορά σε έναν τομέα κρατικής δραστηριότητας προϋποθέτει γενικά την ανοχή αυτών που έχουν την ευθύνη σε υψηλό επίπεδο για τη δραστηριότητα αυτή. Ο Φιλελεύθερος είχε την τόλμη να θίξει το σημαντικό αυτό θέμα, για το οποίο άλλα μέσα ενημέρωσης σιωπούν. Ελπίζω ότι η προσπάθεια του κ. Καμμένου να φοβερίσει τον Φιλελεύθερο θα φέρει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα-να χυθεί άπλετο φως στο θέμα. Έτσι μόνο μπορεί να σταματήσει η κακοδιαχείριση.
* O Δημήτρης Βαγιανός, είναι καθηγητής Χρηματοοικονομικών στο London School of Economics.
