Ο ιός, θέλουμε δεν θέλουμε, θα κάνει τον κύκλο του με όλες τις μεταλλάξεις του και κάποια στιγμή θα ξεθυμάνει. Στο μεταξύ οι εμβολιασμοί θα περιορίσουν την έκταση του και κυρίως τις συνέπειες του.
Η κυβέρνηση, από την πρώτη ημέρα που προέκυψε ο covid 19 έβαλε την ζωή των πολιτών πάνω από την οικονομία και τις ιδεοληψίες των «εγχώριων τραμπικών». Ως εκ τούτου άφησε τους επιστήμονες—όχι τους κομπογιαννίτες—να χαράσσουν την πολιτική με βάση τα ευρήματα και τις γνώσεις τους. Έτσι κινήθηκε, μέχρι προχθές. Αίφνης την Παρασκευή άλλαξε κατεύθυνση, παρέκαμψε την Επιτροπή των επιστημόνων και πήρε την απόφαση να λειτουργήσει το λιανεμπόριο, με πολιτικά κριτήρια.
Είτε συμφωνεί κανείς με αυτήν την απόφαση είτε όχι, αναγνωρίζει πως στηρίζεται σε ένα πολιτικό σκεπτικό. Βέβαια, δεν ενδείκνυται αλλαγή στρατηγικής εν μέσω της μάχης, αλλά αυτό θα το συζητήσουμε σε δεύτερο χρόνο. Από την στιγμή όμως που έλαβε μια απόφαση με αμιγώς πολιτικά κριτήρια θα περίμενα από την κυβέρνηση να την στηρίξει μέχρι τέλους.
Αντ΄ αυτού, προφανώς κάτω από την πίεση της Επιτροπής που διάβαζε με ανησυχία τα ευρήματα στην Πάτρα, στην Κοζάνη και στην Θεσσαλονίκη, υπαναχώρησε γι΄ αυτές τις τρείς περιοχές διαπράττοντας έτσι ένα λάθος. Αυτό το μπρος—πίσω τελικά είχε όλα τα χαρακτηριστικά της ελπίδας που ματαιώθηκε για τους επιχειρηματίες αυτών των τριών περιοχών, ενώ άφησε να διαφανεί ότι υπάρχει πρόβλημα στην συνεργασία κυβέρνησης—Επιτροπής.
Δηλαδή η κυβέρνηση μέσα σε λίγες ημέρες άλλαξε δύο φορές κατεύθυνση. Την πρώτη φορά όταν έλαβε μια απόφαση με πολιτικά κριτήρια, κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί και την δεύτερη φορά όταν υπαναχώρησε από αυτήν την απόφαση.
Τι γίνεται όμως στην Θεσσαλονίκη; Γιατί αυτή η έξαρση κατά 45% των κρουσμάτων; Η πόλη είχε πολύ λιγότερες και με μικρότερη μαζικότητα διαδηλώσεις από την Αθήνα. Οι πολίτες που μετακινούνται με τις αστικές συγκοινωνίες είναι πολύ λιγότεροι απ΄ότι στην Αθήνα. Πού οφείλεται λοιπόν αυτή η έξαρση; Το ίδιο είχε συμβεί και τον μήνα Νοέμβριο, αλλά τότε είχε προηγηθεί η άρση της καραντίνας. Σήμερα, εν μέσω καραντίνας, έχουμε αυτά τα ανησυχητικά φαινόμενα.
Η Θεσσαλονίκη είναι μια κατ΄εξοχήν νεανική πόλη. Αν αυτό αποτελεί κάτι το ιδιαίτερα θετικό στις περιόδους κανονικότητας, στην περίοδο του εγκλεισμού αποδεικνύεται στην αχίλλειο πτέρνα της. Συνεχείς συγκεντρώσεις νέων παιδιών, τις περισσότερες φορές χωρίς μάσκες, ανοικτά πάρτι και προφανώς πολλές συγκεντρώσεις σε σπίτια και άλλους χώρους. Μόλις προχθές η ΕΛ.ΑΣ. διέλυσε πάρτι 50 φοιτητών του προγράμματος Erasmus σε ισόγειο κλειστό χώρο στην Τούμπα.
Να υπενθυμίσω ότι λίγο πριν επιβληθεί η καραντίνα στην Θεσσαλονίκη, τον περασμένο Νοέμβριο, είχαν γίνει δύο πάρτι σε κλειστούς χώρους της Νομικής και της Πολυτεχνικής Σχολής από τα οποία πέρασαν συνολικά πάνω από 1.000 νεαρά άτομα. Προφανώς, το ότι «βράζει το αίμα τους» δεν αποτελεί καμιά δικαιολογία γιατί τελικά αυτά τα παιδιά—που βέβαια είναι ενήλικες πολίτες που ψηφίζουν—αποτελούν κινούμενες υγειονομικές βόμβες.
Στο προχθεσινό πάρτι στην πλατεία του Χημείου—πάνω από 1000 άτομα—η ΕΛ.ΑΣ. είχε δύο επιλογές: ή να κάνει αυτό που έκανε ή να επενέβαινε βίαια και να διέλυε το πάρτι. Δεν σχολιάζω τι θα γινόταν στην δεύτερη περίπτωση και ποιες θα ήταν οι αντιδράσεις.
Είμαι κατά του κοινωνικού αυτοματισμού ή της ενοχοποίησης συγκεκριμένων κοινωνικών κατηγοριών. Όμως ας γίνει κατανοητό, πως όταν μια τόσο μεγάλη και τόσο συμπαγής κοινωνική ομάδα, όπως είναι η νεολαία, αντιδρά και δεν πειθαρχεί, κανένας προγραμματισμός δεν μπορεί να ευοδωθεί.
